Ανοίγεις την πόρτα των αποδυτηρίων, φοράς τα ρούχα και στο αριστερό σου χέρι βάζεις το περιβραχιόνιο. Ένα επιπλέον βάρος πέφτει στους ώμους σου και σίγουρα χρειάζεται προσωπικότητα για να μπορέσεις να ανταπεξέλθεις στο ρόλο αυτό. Πόσω μάλλον όταν αριστερά στο στήθος βρίσκεται το εθνόσημο.
«Όταν πήγα στην Εθνική, ένιωσα άνετα αμέσως καθώς συνάντησα εκεί τον Τάσο Θέο. Είναι ένας προπονητής που τον γνωρίζω καλά και με γνωρίζει και αυτός. Την πρώτη μέρα έμαθα ότι θα είμαι και αρχηγός. Ένιωσα πιο περήφανος για μένα. Δεν είναι και λίγο να είσαι αρχηγός στην Εθνική Ελλάδος. Είναι ένα βάρος αλλά χρειάζεται και προσωπικότητα. Με βοήθησε να εξελίξω το παιχνίδι και την προσωπικότητα μου» τονίσει ο Αλέξης Καλογερόπουλος.
O νεαρός αμυντικός είχε το ρόλο του αρχηγού στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα Νέων στη Μάλτα και φρόντισε, όπως και όλοι, να δίνει ώθηση στους συμπαίκτες του. Στο τελευταίο παιχνίδι με την Ισλανδία φώναξε πριν τη σέντρα «εμείς είμαστε σήμερα» και συνεχώς έδινε οδηγίες στους υπόλοιπους. «Δεν το έκανα μόνο εγώ, το έκαναν και οι υπόλοιποι. Είμαστε ο ένας για τον άλλον και λειτουργούμε πάντα ως οικογένεια. Έτυχε να ακουστώ εγώ». Υπήρχαν, όμως, και αμήχανες στιγμές. Στην αναμέτρηση με τη Νορβηγία δεν είχε λάβαρο να δώσει στον αντίπαλο αρχηγό και δεν ήξερε τι να κάνει: «Ένιωσα λίγο αμήχανα. Το σκεφτόμουν από πριν. Το έδωσαν κατά λάθος μαζί με τα υπόλοιπα δώρα στην αποστολή των Νορβηγών».
Η πορεία της γαλανόλευκης σταμάτησε πρόωρα αφού ηττήθηκε στα δύο πρώτα παιχνίδια και ο ένας βαθμός που πήρε στο τελευταίο δεν ήταν αρκετός για να της δώσει την πρόκριση στην επόμενη φάση. Οι διεθνείς απόλαυσαν το ταξίδι και έμαθαν από τα λάθη τους: «Ήταν μια μεγάλη επιτυχία για όλους. Η Ελλάδα είχε να φτάσει σε τελικά του Euro από το 2012 και η αλήθεια είναι ότι δεν το περιμέναμε. Παιχνίδι με παιχνίδι φτάσαμε ως εδώ. Δεν ήμασταν τόσο καλά προετοιμασμένοι και οι αντίπαλοι ήταν δυνατοί. Στο παιχνίδι με την Ισπανία δεν περιμέναμε πολλά γιατί είναι μια μεγάλη δύναμη του ποδοσφαίρου. Κόντρα στη Νορβηγία χάσαμε το παιχνίδι μόνοι μας. Δεχθήκαμε ένα γρήγορο γκολ, το οποίο μας επηρέασε πολύ. Θα μπορούσαμε να κλείσουμε το ημίχρονο με ένα 0-2 και όχι με 0-5. Στο τελευταίο παιχνίδι, παίξαμε χωρίς άγχος».
O αποχωρισμός και το σχολείο
Έμαθε να είναι προσηλωμένος στο στόχο του και να ελέγχει τα συναισθήματα του. Μόλις στα 14 του χρόνια άφησε το σπίτι του και μπήκε στις ακαδημίες του Αστέρα Τρίπολης. Νόμιζε ότι θα ήταν εύκολο αλλά το πρώτο πρωινό μακριά από την οικογένεια ήταν δύσκολο. «Δεν είναι εύκολο να είσαι μακριά από την οικογένεια σου. Πίστευα ότι θα είναι εύκολο γιατί οι γονείς μου δούλευαν και έμενα συχνά μόνος στο σπίτι. Δεν ήταν. Μετά από δυο τρεις μέρες ένιωθα κάτι να μου λείπει. Ήξερα ότι έχω ένα στόχο και έπρεπε να τον πετύχω. Το πρώτο βράδυ ήταν εύκολο, κοιμήθηκα πολύ εύκολα. Όταν ξύπνησα, όμως, συνειδητοποίησα ότι είμαι μόνος μου και δεν είναι δίπλα μου οι γονείς μου. Ήμουν μόνος σε ένα άδειο σπίτι και φοβόμουν μήπως μπει κάποιος μέσα στο σπίτι».
Η καθημερινότητα του ήταν συγκεκριμένη. Ξυπνούσε πήγαινε σχολείο και προπόνηση και επέστρεφε. «Όταν ήμουν στον Αστέρα, ένιωθα κουρασμένος όλη μέρα. Πήγαινα σχολείο και μετά προπόνηση. Προσπαθούσα να ξεκουράζομαι όσο μπορώ». Κάποιες φορές του λείπουν οι παρέες, οι εκδρομές και οι φίλοι. «Το σχολείο. Μου λείπει αυτή καθημερινότητα, τα μαθήματα, οι εκδρομές και οι παρέες».
Συνεχίζει να κάνει το ίδιο μέχρι και σήμερα: «Ξυπνάω αρκετά νωρίς και πηγαίνω για προπόνηση. Πηγαίνω πάντα μια ώρα πιο πριν και κάνω προετοιμασία. Προπονούμαι και γυρίζω σπίτι. Έχουμε ελεύθερο χρόνο αλλά δεν μπορείς να κάνεις και πολλά «τρελά» πράγματα γιατί το επόμενο πρωί έχεις πάλι προπόνηση. Οφείλεις να προσέχεις τον εαυτό σου και να τον προετοιμάζεις για κάθε παιχνίδι».
H συμμετοχή ήρθε από το πουθενά
Οι εμφανίσεις του με τη φανέλα του Αστέρα Τρίπολης έκαναν τον Ολυμπιακό να κινηθεί για την απόκτηση του. «Ο Ολυμπιακός μου έκανε πρόταση και πριν πάω στον Αστέρα αλλά είχα πάει για δοκιμαστικά στην Τρίπολη και είχα δώσει το λόγο μου. Τους εμπιστευόμουν. Αυτός ήταν και ο λόγος που επέλεξα να πάω στον Αστέρα. Πριν πάω στον Ολυμπιακό, είχα πρόταση από ΠΑΟΚ και ΑΕΚ αλλά επέλεξα να πάω εκεί. Όταν πήγα, δεν περίμενα να βρεθώ στην πρώτη ομάδα. Ένιωθα άνετα γιατί ήξερα κάποια παιδιά από τις ακαδημίες και όσο περνούσε ο καιρός, άρχισα να τους θεωρώ αδέρφια μου. Ήμασταν ο ένας για τον άλλον».
Ο Καλογερόπουλος βρέθηκε στο Ρέντη και μόλις 16 ετών και εννέα ημερών έκανε και το ντεμπούτο του στο παιχνίδι με τον Άρη στο «Κλεάνθης Βικελίδης». Νόμιζε ότι ο προπονητής τον πήρε μαζί του απλά για να συμπληρώσει την αποστολή, όταν τον είδε να τον καλεί, αγχώθηκε. «Έπαιξα τα πρώτα παιχνίδια με την Κ17 και μετά ήρθε ο κορωνοϊός και σταμάτησαν τα πάντα. Όταν επιστρέψαμε, έκανα προπονήσεις με την πρώτη ομάδα. Πίστευα ότι μας κάλεσαν γιατί έλειπαν κάποιοι διεθνείς. Όμως, αφού επέστρεψαν εκείνοι, εγώ παρέμεινα εκεί. Δεν το πίστευα ότι έμεινα, αναρωτιόμουν τι κάνω εκεί και αν βρίσκομαι σε λάθος μέρος. Ήμουν μόλις 16. Ένα μήνα μετά μπήκα στην πρώτη αποστολή. Ταξίδεψα στη Θεσσαλονίκη και δεν περίμενα να παίξω. Σηκώθηκα για ζέσταμα και είδα τον κόουτς να με φωνάζει. Εκείνη τη στιγμή αγχώθηκα και άρχισα να τρέμω. Μόλις μπήκα στο γήπεδο μου έφυγε το άγχος και σκεφτόμουν μόνο τη μπάλα».
Η επόμενη ευκαιρία ήρθε στο ματς με τον Αστέρα Τρίπολης και αργότερα με τον Παναθηναϊκό. «Έπαιξα το πρώτο μου παιχνίδι και έγινα ο πιο μικρός παίκτης που έχει βρεθεί στην ενδεκάδα του Ολυμπιακού. Στην Τρίπολη θυμάμαι δεν πίστευα ότι θα παίξω ξανά. Ήμασταν στο ξενοδοχείο και ο Μαρτίνς ανακοίνωσε την ενδεκάδα. Ακούω κάποια στιγμή Κάλο, έτσι με φώναζε, μαζί με Σωκράτη στο κέντρο άμυνας. Σκέφτηκα απλά ότι πρέπει να αποδείξω ότι ήταν σωστή η κίνηση μου να φύγω από τον Αστέρα και να πάω στον Ολυμπιακό. Μπήκα μέσα και σκέφτηκα ότι σήμερα είμαι μόνο εγώ εδώ και κανένας άλλος. Στο παιχνίδι της Λεωφόρου με τον Παναθηναϊκό η συμμετοχή ήρθε από το πουθενά».
Η συνύπαρξη με Σωκράτη και Σεμέδο
Όντας στην πρώτη ομάδα του Ολυμπιακού είχε την ευκαιρία να κάνει προπονήσεις και να αγωνίζεται δίπλα στους έμπειρους Ρούμπεν Σεμέδο και Σωκράτη Παπασταθόπουλο. Ωστόσο, δεν θα μιλούσε μαζί τους, αν ο Παπασταθόπουλος δεν του άνοιγε συζήτηση. «Είμαι λίγο ντροπαλός και δύσκολα μιλάω σε κάποιον. Θυμάμαι ήρθε μια μέρα ο Σωκράτης και μου έδωσε κάποιες συμβουλές για το πως θα μαρκάρω έναν παίκτη. Με βοήθησε πολύ και τον ευχαριστώ πολύ. Πήρα θάρρος και άρχισα να κάνω ερωτήσεις για το ποδόσφαιρο αλλά και για τα θετικά και τα αρνητικά της ζωής ενός παίκτη».
Aπό την επίθεση στην άμυνα
Στα πρώτα του βήματα έπαιζε στην επίθεση. Ήταν ένας δυνατός επιθετικός που του άρεσε να σκοράρει, όμως, ο προπονητής του στη Μικτή Ηλείας, Αντώνης Χρυσανθακόπουλος, του άλλαξε θέση με «έξυπνο» τρόπο. «Δεν το επέλεξα εγώ (γέλια). Είχα πάει στη Μικτή Ηλείας ως επιθετικός αλλά σε μια προπόνηση με δοκίμασαν ως στόπερ. Στο παιχνίδι που ακολούθησε με τη Ζάκυνθο ο προπονητής, ο Αντώνης Χρυσανθακόπουλος, μου έδωσε το νούμερο 4. Πήγα και τον ρώτησα αν οι επιθετικοί φοράνε το 4 και εκείνος μου είπε ότι θα παίξω στόπερ. Ξαφνιάστηκα αλλά πήγα καλά. Έπαιξα όλα τα παιχνίδια ως κεντρικός αμυντικός και έμεινα εκεί από τότε».
Αβέβαιο μέλλον
Μετά το τέλος του ταξιδιού με την Εθνική, σκέφτεται το επόμενο βήμα στην καριέρα του. Έχει μείνει ελεύθερος από τον Ολυμπιακό, έχει πρόταση ανανέωσης και θέλει να παίξει στη μεγάλη κατηγορία. «Αυτή τη στιγμή είμαι ελεύθερος από τον Ολυμπιακό. Θέλω να παίξω στην πρώτη κατηγορία. Δεν έχω αποφασίσει ακόμη αν θα είναι στον Ολυμπιακό ή σε κάποια άλλη ομάδα». Παράλληλα, ξέρει ότι τον κοιτάζουν και άλλες ομάδες καθώς «Πέρυσι δέχθηκα πρόταση ξανά από τον ΠΑΟΚ και την ΑΕΚ. Δεν ήθελα, όμως».
Ράμος, Σίλβα και σουβλάκι
Όπως και τα περισσότερα παιδιά που παίζουν στην άμυνα, έτσι και ο Καλογερόπουλος, έχει ως πρότυπο τον Σέρχιο Ράμος αλλά μεγαλώνοντας θέλησε να πάρει και στοιχεία από τον Τιάγκο Σίλβα. «Ο Σέρχιο Ράμος είναι ένα πρότυπο για τα παιδιά από τα 10 έως τα 16 χρόνια. Ήταν και το δικό μου. Μεγαλώνοντας απέκτησα και ένα νέο πρότυπο, που είναι ο Τιάγκο Σίλβα που αγωνίζεται στην Τσέλσι. Μου αρέσει ο τρόπος που κινείται στο γήπεδο και παίζει άμυνα».
Στον ελεύθερο του χρόνο του αρέσει να πηγαίνει βόλτες με τα σκυλιά του ή με το αυτοκίνητο, που είναι ο έρωτας του και να παίζει playstations. Δεν μπορεί να αντισταθεί στο σουβλάκι και στα μακαρόνια με κιμά, το αγαπημένο του τραγούδι είναι του Στέλιου Ρόκκου, το «Έμεινα εδώ» και έχει δει πολλές φορές το Fast & Furius και το Mission Impossible.