Η σελίδα «Ασπρόμαυρη Βίβλος» στο facebook δημοσίευσε ένα πολύ ενδιαφέρον στατιστικό στοιχείο: «O ΠΑΟΚ έχει ισοφαριστεί στις καθυστερήσεις 3 φορές στους τελευταίους 6 αγώνες του. Ο ΠΑΟΚ είχε ισοφαριστεί στις καθυστερήσεις 3 φορές στους προηγούμενους 816 αγώνες του.
Ξεκινώντας από τις 16 Οκτωβρίου 2005 και μετρώντας 816 αγώνες μέχρι τις 20 Αυγούστου 2022, μετράμε τρεις φορές όπου ο ΠΑΟΚ ισοφαρίστηκε στις καθυστερήσεις ενός αγώνα: Το 3-3 στο Καυτανζόγλειο το 2015, το 1-1 στην Ξάνθη το 2016 και το 2-1 επί των Τρικάλων το 2018 (ισοφάρισαν οι φιλοξενούμενοι στο 91', κέρδισε ο ΠΑΟΚ στο 94')».
Αν το σκεφτεί κανείς είναι πραγματικά αξιοσημείωτο, ωστόσο, αποτελεί απόδειξη για κάτι που δήλωσε ο Ελ Καντουρί αμέσως μετά το ματς στην Λιβαδειά: «έχουμε ψυχολογικό πρόβλημα και πρέπει να δουλέψουμε πάνω σε αυτό». Το μεγάλο ερώτημα είναι αν το πρόβλημα ψυχολογίας προκύπτει από τα κακά αποτελέσματα, είναι απλά συγκυριακό και όταν έρθουν και πάλι οι νίκες θα πάψει να υφίσταται ή δείχνει κάτι σοβαρότερο. Τι εννοώ; Αν τελικά η ανασφάλεια που βγάζει ο ΠΑΟΚ στα τελευταία λεπτά των αγώνων φανερώνει έλλειμμα προσωπικότητας και γι’ αυτό η ομάδα παρουσιάζεται υπερβολικά αγχωμένη ακόμη κι όταν προηγείται στο σκορ.
Το είδαμε το φαινόμενο την Κυριακή όταν υποχώρησε στο τελευταίο 20λεπτο αντί να επιδιώξει να κρατήσει την μπάλα και να ψάξει ενδεχομένως και ένα δεύτερο τέρμα. Μπορεί να είναι και συνδυασμός των δύο. Για κάποιους παίκτες να ισχύει ότι η κακή ψυχολογία είναι απλά απόρροια των διαδοχικών αρνητικών αποτελεσμάτων και για άλλους μόνιμη κατάσταση. Αυτό θα φανεί στην διάρκεια της σεζόν και, κατά την προσωπική εκτίμησή μου, είναι και το βασικότερο ίσως κριτήριο για το αν ο ΠΑΟΚ πρέπει να στηριχθεί και τα επόμενα χρόνια σε ορισμένους παίκτες.