Τι (μας) θέλετε, να (σας) πούμε; Ή μάλλον, τι να (σας) ξαναπούμε; Τα λέγαμε από την εκκίνηση της τρέχουσας αγωνιστικής περιόδου. Ουδέν άλλαξε μέχρι τον τερματισμό της. Μηδέν από μηδέν, μηδέν… Κι εφέτος ο ΠΑΟΚ!
Αυτός ο ΠΑΟΚ που χθες, στον τελικό φαινόταν σα να έχει αυτός αριθμητικό μειονέκτημα κι ουχί η ΑΕΚ. Αυτός ο ΠΑΟΚ που χθες, στον Τελικό έβλεπε τις επιλογές αλλαγών της ΑΕΚ και θα τις ήθελε βασικές για την ενδεκάδα του. Αυτός ο ΠΑΟΚ, που χθες, στον τελικό εμφανίσθηκε απροετοίμαστος να σώσει σε έναν αγώνα, μια ολόκληρη χρονιά.
Τι (μας) θέλετε, να (σας) πούμε γι’ αυτόν τον ΠΑΟΚ; Κατακρημνίσθηκε…
Απογοήτευσε τον κόσμο του. Δάκρυα και στάχτες όλες του οι ώρες. Ώρες που κοντά στην ομάδα του γίνανε ανηφόρες. Θρύψαλα και στάχτες όλες του οι ώρες!
Προπονητές και παίκτες του ΠΑΟΚ είναι βαριά υπεύθυνοι κι υπόλογοι και για το χθεσινό ναυάγιο του! Έχασαν ευκαιρίες; Ε, και; Ακόμη βαρύτερες οι ευθύνες τους. Δεν ήταν και χθες, θέμα ατυχίας. Θέμα αδυναμίας ήταν. Και που είστε; Σύμπτωση επαναλαμβανόμενη παύει, να είναι σύμπτωση!
Προπονητές και παίκτες του ΠΑΟΚ, παρά το δώρο (η ΑΕΚ έμεινε με δέκα παίκτες στο 6ο λεπτό) ήταν για το ανάθεμα. Αδιάβαστοι να αντιδράσουν. Αδύναμοι να το διαχειρισθούν. Ανεπαρκείς να ανταποκριθούν στις ιστορικές ευθύνες τους.
Με λίγα λόγια; Δεν μπορούσαν αυτά τα παλικάρια… Προπονητές και παίκτες, δεν μπορούσαν!
Είναι πλέον, η ώρα του Ιβάν Σαββίδη. Η ώρα λήψης κρίσιμων αποφάσεων του. Η (αγωνιστική) κατάσταση του έχει ξεφύγει! Θα πούνε, πως αυτός ο ΠΑΟΚ δεν έχει αύριο. Γιατί; Είχε σήμερα; Είχε χθες;
Ξεκίνησε με στόχο την διεκδίκηση τίτλων. Ο στόχος μεταλλάχθηκε – για αποπροσανατολισμό – σε ανανέωση. Κι ήρθε το τέλος…
Ιβάν, μηδέν από μηδέν, μηδέν!
Ο ΠΑΟΚ πλήρωσε κι εφέτος το ελλειμματικό (παρά το χρήμα που δόθηκε για άστοχες μεταγραφές) του ρόστερ με μία ακόμη παταγώδη αποτυχία. Και φταίνε όλοι γι αυτήν. Όλοι, μα όλοι ανεξαιρέτως. Δίχως εξαίρεση! Το λέμε καιρό, τώρα…