Aγαπητή Metropsort,
Ναι, άξιζε τη νίκη ο ΠΑΟΚ χθες στο ΟΑΚΑ. Ναι, η εμφάνισή του ήταν πολύ καλύτερη από εκείνη την τραγική που έκανε στο ματς με τον Ολυμπιακό. Ναι, έπαιξε σαν τη γάτα το ποντίκι τον Παναθηναϊκό, τουλάχιστον επί 60 λεπτά. Ναι, δεν υπήρχε καμία περίπτωση να χάσει από τον Παναθηναϊκό, σύμφωνα με την εικόνα του αγώνα. Ομως, η νίκη δεν επιτεύχθηκε, δύο ακόμη βαθμοί χάθηκαν και, τελικά, αυτό είναι το μόνο που έχει σημασία και αξία.
Ο ΠΑΟΚ δεν κατάφερε να προηγηθεί νωρίς με το ωραίο πλασέ του Μπίσεσβαρ και το σουτ του Λημνιού που απέκρουσε ο Διούδης, αλλά το πρώτο ευχάριστο στοιχείο ήταν ότι μετά από 90 λεπτά χωρίς ούτε υποψία φάσης στον αγώνα με τον Ολυμπιακό, ήδη είχε δημιουργήσει δύο ευκαιρίες στο πρώτο εξάλεπτο. Είχε αρχίσει καλά και συνέχισε να παίζει μονότερμα τον Παναθηναϊκό σε όλο το πρώτο ημίχρονο, χάρη στην καλή κυκλοφορία της μπάλας, τα πολλά τρεξίματα, το ασφυκτικό πρέσινγκ ψηλά και κάποιους καλούς συνδυασμούς έξω από τη μεγάλη περιοχή που έφεραν τελική προσπάθεια. Ωστόσο, το γκολ δεν ήρθε γιατί χάθηκε μόνο από κακοτυχία η τρίτη, διπλή, ευκαιρία από Λημνιό και Πέλκα και γιατί ο Πέλκας δεν βρήκε στόχο σε μια “ζυγισμένη” ψηλοκρεμαστή κεφαλιά.
Ουσιαστικά, αυτός που κράτησε όρθιο τον Παναθηναϊκό στα πρώτα 45 λεπτά ήταν ο Διούδης με τρεις δύσκολες σωτήριες αποκρούσεις, αλλά και με τις επεμβάσεις του σε επικίνδυνες σέντρες. Ήταν άδικο για τον ΠΑΟΚ το 0-0, δεδομένου ότι “εξαφάνισε” τον Παναθηναϊκό από το γήπεδο, αλλά η εμφάνισή του έδινε υποσχέσεις για το δεύτερο ημίχρονο. Τα ζητούμενα ήταν να συνεχίσει με την ίδια τακτική, να διατηρήσει τον Πασχαλάκη θεατή του αγώνα και, φυσικά, να βρει τρόπο να σκοράρει για να μετατρέψει σε ουσία τη συντριπτική ανωτερότητά του.
Με Μάτος αντί Βιεϊρίνια και Λάμπρου αντί Μπίσεσβαρ εμφανίστηκε ο ΠΑΟΚ και συνέχισε στο ίδιο βιολί με δύο τετ α τετ, Πέλκα και Ακπομ, που απέκρουσε πάλι ο Διούδης, όπως και ένα σουτ του Λάμπρου, πριν καν συμπληρωθούν 10 λεπτά αγώνα. Ο Παναθηναϊκός φάνηκε ότι θα προσπαθήσει να παίξει πιο επιθετικά για να φανεί απειλητικός κι αυτό σήμαινε ότι οι παίκτες του ΠΑΟΚ θα έχουν τη δυνατότητα να κάνουν και άλλες επιθέσεις απέναντι σε όχι κλειστή άμυνα.
Όμως, αμέσως μετά η ομάδα άρχισε να “ξεφουσκώνει” και να μένει μακριά από ευκαιρίες. Φυσιολογικό, γιατί, ενώ οι παίκτες του Παναθηναϊκού έτρεχαν πολύ και πίεζαν ψηλά, ο ΠΑΟΚ περίμενε να οργανώσουν στο κέντρο το παιχνίδι ο... Εσίτι και ο Ελ Καντουρί, πράγμα φυσικά αδύνατο. Ο Πέλκας έφυγε, ο Ροντρίγκο μπήκε ως δεξιός εξτρέμ, ο Λάμπρου πήγε πίσω από τον Ακπομ, αλλά τίποτε δεν άλλαξε, γιατί κανείς πλέον δεν μπορούσε να οργανώσει μια επίθεση της προκοπής. Ούτε καν από τα πλάγια, με τον ξεκούραστο αλλά νευρικό Μάτος, τον δραστήριο αλλά τσαπατσούλη Λημνιό, τον Γιαννούλη, που επιθετικά δεν ήταν τόσο καλός και τον Ροντρίγκο που σχεδόν δεν ακούμπησε την μπάλα.
Στο τελευταίο 10λεπτο το άγχος και η “φούρια” για τη νίκη ήταν ολοκάθαρα και το πολυπόθητο γκολ έμεινε όνειρο, μολονότι ο Φερέϊρα, πολύ καθυστερημένα βέβαια (στο 85'!), “επιστράτευσε” Σφιντέρσκι και Μαουρίσιο, αντί Λημνιού και Εσίτι.
Η αλήθεια είναι ότι ο ΠΑΟΚ κινδύνευσε μόνο μία φορά σε όλο το ματς (στο 89') και ότι ο αμυντικός μηχανισμός του λειτούργησε στην εντέλεια. Αυτό, όμως, δεν ήταν αρκετό για να δώσει τους τρεις βαθμούς. Η νίκη χάθηκε στις φάσεις με τις χαμένες κλασικές ευκαιρίες και στην πτώση της απόδοσης όλων των παικτών μετά το 60'. Στο τελευταίο ημίωρο ο ΠΑΟΚ δεν “έβγαλε” καμία επικίνδυνη φάση.
Οι χαμένοι βαθμοί στα δύο πρώτα ματς είναι πέντε κι αυτό σημαίνει ότι η κατάκτηση της δεύτερης θέσης δεν θα είναι καθόλου εύκολη υπόθεση. Θα ζήσει μια σκληρή περιπέτεια στα πλέι οφ ο ΠΑΟΚ και για να πετύχει τον στόχο του πρέπει όλοι να ματώσουν. Στην κυριολεξία...
ΥΓ. Τώρα, ζήτω ο ΟΦΗ...
Ευχαριστώ για τη φιλοξενία,
Στέλιος Α. Γρηγοριάδης