Λένε, πολύ σωστά, ότι με τα “αν” δεν γράφεται η Ιστορία, ούτε βγαίνουν συμπεράσματα στο ποδόσφαιρο. Όμως οι αμφίρροποι αγώνες κρίνονται τις περισσότερες φορές από κάποιες στιγμές. Οπότε το “αν” έχουν τη σημασία τους.
Πόσες και ποιές ήταν οι στιγμές που έκριναν το ντέρμπι ΠΑΟΚ-ΑΕΚ; Ήταν πέντε. Η φάση του γκολ της ΑΕΚ, οι ευκαιρίες του Σαμάτα και του Κωνσταντέλια, το δοκάρι του Ντεσπόντοφ και το γκολ του ΠΑΟΚ. Η στρατηγική και οι κινήσεις των δύο προπονητών και όλες οι προσπάθειες των παικτών των δύο ομάδων οδήγησαν σ' αυτές τις πέντε σημαντικές στιγμές. Ας δούμε, λοιπόν, τα “αν” και για τις πέντε.
* Αν η άμυνα του ΠΑΟΚ δεν “συλλαμβανόταν” κοιμώμενη στη μακρινή πάσα του Πινέδα, δεν θα μπορούσε να επωφεληθεί ο Λιβάι Γκαρσία. Κι αν ο Ελίασον δεν έβρισκε κατά τύχη στόχο μ' αυτό το φοβισμένο κάτι σαν σουτ που έκανε με το “κακό” πόδι του, η ΑΕΚ δεν θα προηγείτο ποτέ, καθώς άλλη ευκαιρία σε όλο το ματς δεν είχε. Ήταν ένα πάθημα που δίνει μάθημα στους παίκτες του ΠΑΟΚ, αλλά ήταν και η πρώτη φορά που η τύχη χαμογέλασε στην ΑΕΚ.
* Αν ο Σαμάτα, που, μέσα στη σύγχυση μπροστά στην εστία της ΑΕΚ, είδε την μπάλα να κάθεται μπροστά του, δεν “κατόρθωνε” να τη στείλει στον ουρανό, στη μία και μοναδική περίπτωση που χρειάστηκε ο ΠΑΟΚ τον φορ του, θα μπορούσε να γίνει το 1-1, αν βέβαια είχε γίνει το 0-1.
* Αν ο Κωνσταντέλιας δεν έκανε ένα κακό σουτ στη δική του ευκαιρία, ενώ είχε όλη την άνεση να “εκτελέσει” τον Στάνκοβιτς, θα μπορούσε να γίνει το 1-0, ή το 2-0, ή το 2-1, ή, έστω, το 1-1.
* Αν στο ωραίο σουτ του Ντεσπόντοφ που πήγε το δοκάρι δεν χαμογελούσε η τύχη για δεύτερη φορά στην ΑΕΚ, θα μπορούσε να γίνει το 1-0, ή το 1-1, ή το 2-0, ή το 2-1, ή το 3-0, ή το 3-1.
* Αν στο φάουλ του Τάϊσον δεν “κοιμότα픨η άμυνα της ΑΕΚ, το σκορ θα έμενε στο 0-1, που, όπως είδαμε, όμως, θα μπορούσε μέχρι τότε να είναι από... 0-0 έως και 3-1. Αρα, με τον Κεντζιόρα να σκοράρει, θα μπορούσε το ματς να λήξει και με 4-1. Πάθημα που δίνει μάθημα και στους παίκτες της ΑΕΚ, αλλά η αλήθεια είναι ότι μέχρι τότε όχι μόνο φτηνά την είχαν γλιτώσει, αλλά έφτασαν και μια ανάσα από το να αρπάξουν τη νίκη, επειδή, πολύ απλά, τους “ήθελε” η μπάλα σε δύο κραυγαλέες περιπτώσεις. Στο άγαρμπο πλασέ του Ελίασον και στο δοκάρι του Ντεσπόντοφ. Οσο για τον Σαμάτα και τον Κωνσταντέλια, ας πρόσεχαν...
Ναι, ο ΠΑΟΚ δεν ήταν τόσο καλός, στη γενική εικόνα, για να “καθαρίσει” το ντέρμπι, αλλά οι δικές του στιγμές ήταν τέσσερις, ενώ η ΑΕΚ είχε μία και μοναδική και ευτύχησε σ' αυτή να σκοράρει και, μάλιστα, με ένα “τσαφ”. Όλα τα υπόλοιπα είναι θεωρίες χωρίς κανένα νόημα και, όπως είπε και ο Λουτσέσκου, δεν χρειάζονται πολλές αναλύσεις διότι το ποδόσφαιρο δεν είναι τόσο περίπλοκο. Όντως. Και χαίρομαι όταν το λένε αυτό δημόσια κάποιοι προπονητές, διότι οι περισσότεροι παρουσιάζουν το ποδόσφαιρο ως... υπερεπιστήμη για να μεγαλοποιήσουν τη σπουδαιότητα του δικού τους ρόλου.
Πέρα από όλα αυτά, ωστόσο, οφείλουμε νομίζω να επισημάνουμε και τις αδυναμίες που εμφάνισε ο ΠΑΟΚ σ' αυτό το παιχνίδι. Χρήσιμο είναι, γιατί έχουμε μπροστά μας ουκ ολίγα ντέρμπι. Αλλά μ ' αυτές τις αδυναμίες, που οφείλονται κυρίως στο γεγονός ότι κάποιοι παίκτες βρέθηκαν μακριά από τον καλό εαυτό τους, θα ασχοληθούμε αύριο.
ΥΓ. Στα “αν” δεν βάζω καν την ευκαιρία του ΜεΪτέ στο πρώτο ημίχρονο, γιατί από το σημείο που σούταρε ήταν πολύ δύσκολο να σκοράρει. Ομως ήταν κι αυτή μια καλή στιγμή για τον ΠΑΟΚ, που, τελικά, όχι μόνο δεν άξιζε να χάσει, αλλά άξιζε και να νικήσει κι ας μην ήταν ο γνωστός ΠΑΟΚ από το 15' μέχρι το 60'.
Ακολουθήστε τη σελίδα του metrosport.gr και στο google news