Αγαπητή Metrosport
Με τρεις ευκαιρίες σε όλο το ματς και η μία από αυτές μετά από μεγάλο σφάλμα αντιπάλου, δεν κερδίζεις σε τελικό. Δεν κερδίζεις όταν επιτίθεσαι με αξιώσεις μόνο στα τελευταία 15 λεπτά του αγώνα. Δεν κερδίζεις όταν είσαι, ως ομάδα, πολύ κατώτερη των περιστάσεων. Αλλά δεν κερδίζεις ούτε όταν ο διαιτητής είναι εναντίον σου σε όλο το παιχνίδι. Οταν σφυρίζει εις βάρος σου ένα πέναλτι που δεν έγινε ποτέ, όταν δεν εξετάζει ένα πέναλτι που ίσως δικαιούσαι και αδιαφορεί για δύο περιπτώσεις που σίγουρα δικαιούσαι να εκτελέσεις επικίδνυνα φάουλ.
Ο ΠΑΟΚ έχασε χθες τον τελικό και το Κύπελλο γιατί η απόδοσή του δεν αρκούσε για να ξεπεράσει τα εμπόδια ενός μετριότατου Παναθηναικού και ενός πολύ έμπειρου διαιτητή που ανακάλυψε το πέναλτι σε μια φάση, που, σύμφωνα με τη δική του λογική, θα έπρεπε ο Βιεϊρίνια να βάλει το πόδι του στην… τσέπη αφού ο αντίπαλος είχε φτάσει το κεφάλι του σχεδόν στο χώμα για να πιάσει κεφαλιά. Αλλά και μία φάση στην οποία δεν υπήρξε η παραμικρή επαφή του ενός παίκτη με τον άλλο.
Σε κακή μέρα δεν βρέθηκαν μόνο οι παίκτες του ΠΑΟΚ αλλά και ο προπονητής τους, που ατύχησε σε αρκετές επιλογές του. Ο Λουτσέσκου μείωσε ουσιαστικά σε έναν τους δύο πιτσιρικάδες που υποχρεωτικά έπρεπε να έχει μαζί του, με τη ριψοκίνδυνη (ως προς έναν πιθανό τραυματισμό του Πασχαλάκη) ένταξη του Ταλιχμανίδη, αλλά και πάλι απέκλεισε τον Τσιγγάρα. Κανείς δεν το κατάλαβε αυτό. Και, όπως αποδείχτηκε στη διάρκεια του αγώνα, δεν είχε καμία λογική, με δεδομένο ότι ο Παναθηναικός είναι μια ομάδα με πολύ ταχείς και κινητικούς παίκτες. Δεν ήταν, βέβαια, μόνο αυτό το πρόβλημα, αν μιλήσουμε για το πρώτο ημίχρονο, που, εν πολλοίς, έκρινε και την έκβαση του τελικού.
Από τις επιλογές των παικτών που άρχισαν το ματς, ο Βιειρίνια ταλαιπωρήθηκε, όπως ήταν αναμενόμενο, από τα μαρκαρίσματα των αντιπάλων του. Θα ήταν πιο χρήσιμος στο τελευταίο κομμάτι του αγώνα και όχι στο πρώτο. Και, φυσικά, δεν θα του χρεώσει κανείς το πέναλτι με το οποίο προηγήθηκε ο Παναθηναικός, διότι ήταν ανύπαρκτο. Ο Αουγκούστο έκανε τη σαχλαμάρα να πάρει κίτρινη για διαμαρτυρία με το ξεκίνημα σχεδόν του αγώνα, οπότε αναγκαστικά έγινε πολύ λάιτ στα μαρκαρίσματά του και γενικά έδειξε ότι δεν ήταν έτοιμος για τον τελικό. Ο Σοάρες ήθελε αλλά δεν κατάφερε να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις του Ρουμάνου ως οργανωτής. Ανασταλτικά έγινε κι αυτός λάιτ, αφού είδε κίτρινη πριν από τα μέσα του πρώτου ημιχρόνου. Ο Μπίσεσβαρ, επίσης, εξέθεσε τον Λουτσέσκου για την εμπιστοσύνη που του έδειξε, καθώς δεν φάνηκε χρήσιμος ποτέ και σε τίποτε. Ετσι, ο Ζίβκοβιτς και ο Ακπομ έμειναν με το φιλότιμό τους. Περίμεναν μάταια τροφοδότηση αφού και οι τρεις χαφ υστερούσαν δημιουργικά και δεν υπήρχε ουσιαστική βοήθεια ούτε από τον Λύρατζη, ούτε από τον Βιειρίνια, αλλά ούτε και από τις βαθιές μπαλιές της απελπισίας από Ινγκασον και Κρέσπο, στις περιπτώσεις που πιέζονταν και δεν είχαν τίποτε άλλο να κάνουν από το να διώξουν μακριά την μπάλα.
Και ενώ τίποτε δεν λειτουργούσε σωστά στον ΠΑΟΚ στη μεσαία γραμμή και την επίθεση, ήρθε αυτό το απίθανο πέναλτι που καταλόγισε ο Λαόθ. Ο Αιτόρ σκόραρε, προκάλεσε τους ΠΑΟΚτσήδες στην κερκίδα, κάποιοι πέταξαν, κακώς-κάκιστα, αντικείμενα που τον “βρήκαν”, εκείνος άρχισε να σφαδάζει θεατρινίστικα κι έτσι η κατάσταση έγινε ακόμη χειρότερη για τον ΠΑΟΚ, καθώς η διακοπή που αποφάσισε ο Λαόθ βρήκε όλους τους παίκτες του εκτός εαυτού.
Η συνέχεια απαιτούσε πολλή ψυχραιμία, αλλά και καλό ποδόσφαιρο σπό τον ΠΑΟΚ. Με την αδύναμη κεφαλιά του Ακπομ που μπλόκαρε ο Μπρινιόλι χάθηκε η ευκαιρία για το 1-1 και αυτή ήταν η μοναδική ευκαιρία που δημιούργησε ο ΠΑΟΚ στα πρώτα 45 περιπετειώδη λεπτά.
Με Σίντκλει αντί Βιειρίνια και Ελ Καντουρί αντί Σοάρες παρέταξε τον ΠΑΟΚ στο δεύτερο ημίχρονο ο Λουτσέσκου. Ξέχασε, όμως, τον Αουγκούστο, που στην πρώτη διεκδίκηση της μπάλας πήγε άγαρμπα και ένας Θεός ξέρει πώς γλίτωσε τη δεύτερη κίτρινη. Ισως ο Λαόθ ήθελε να μαλακώσει τις τύψεις του για το πέναλτι. Ο Ρουμάνος έβγαλε πολύ λογικά τον Βραζιλιάνο και πέρασε τον Σβαμπ, αλλά ο ΠΑΟΚ συνέχισε να αναζητεί μάταια έναν τρόπο για να αναπτυχθεί και να δημιουργήσει ευκαιρίες. Εννοείται ότι τώρα πια το κέντρο του από αργό είχε γίνει… βαρύ κι ασήκωτο.
Ωστόσο, από λάθος του Πέρεθ, ο Μπίσεσβαρ πήρε την μπάλα, προχώρησε, αλλά από πολύ καλή θέση, “κατόρθωσε” να μη βρει καν εστία. Λίγο νωρίτερα, έγινε καθαρή ανατροπή στον Ελ Καντουρί, όμως ούτε ο VARίστας ούτε ο Λαόθ συγκινήθηκαν. Θα ήταν φάουλ πολύ κοντά στη γραμμή της μεγάλης περιοχής. Υστερα μπήκε στο ματς ο Μιτρίτσα αντί του Μπίσεσβαρ που δεν πρόσφερε τίποτε απολύτως και ο Τσόλακ αντί του Ακπομ. Ολα επρόκειτο να κριθούν στα τελευταία 20 λεπτά και το ζητούμενο ήταν αν θα καταφέρει ο ΠΑΟΚ να γίνει επιτέλους ΠΑΟΚ.
Στο τελευταίο 10λεπτο ρίσκαρε και “άνοιξε” το παιχνίδι, όμως στη φάση της κοντινής κεφαλιάς του Σβαμπ η μπάλα αποκρούστηκε εντελώς συμπτωματικά από σώμα αμυνόμενου μπροστά στην εστία κι έτσι ήρθε και η ατυχία να “χτυπήσει” τον ΠΑΟΚ για να ολοκληρωθεί η συμφορά. Σε μία άλλη ανατροπή του Σβαμπ, λίγο έξω από την περιοχή, ο Λαόθ έκλεισε πάλι τα μάτια, ο Μιτρίτσα αστόχησε σε ένα δυνατό σουτ που επιχείρησε, ο Σβαμπ δεν έπιασε την κεφαλιά όπως ήθελε σε σέντρα του Ζίβκοβιτς, σε φάση διαρκείας οι κόντρες ευνόησαν τον Παναθηναικό και κάπου εκεί έληξε το ματς για να αποδειχθεί ότι δεν αρκεί επιθετική προσπάθεια 10 λεπτών, 15 μαζί με τις καθυστερήσεις, για να κερδηθεί ένα τρόπαιο, ανεξάρτητα με το γεγονός ότι τον τελικό τον καθόρισε η εφεύρεση πέναλτι του Λαόθ. Ο οποίος, αν το ήθελε, θα μπορούσε και να ασχοληθεί με την τελευταία φάση στην πτώση του Μιτρίτσα. Αλλά φάνηκε, γενικά, ότι δεν ήθελε…
ΥΓ. Για πολλοστή φορά μπαίνει πάλι το δίλημμα μετά τον χθεσινό τελικό: Μεγάλα ματς χωρίς οπαδούς των δύο ομάδων; Και η απάντηση είναι πάλι ένα τεράστιο “ΝΑΙ”. “Τρέχουμε” στο 2022 κι όμως δεν είμαστε ακόμη έτοιμοι. Κρίμα...
Στέλιος Απ. Γρηγοριάδης
Ακολουθήστε τη σελίδα του metrosport.gr και στο google news.