Ο Αρης γνώρισε την πρώτη του εντός έδρας ήττα και δεύτερη διαδοχική στο φετινό Πρωτάθλημα πέφτοντας από την κορυφή της βαθμολογίας στη χειρότερη και πιο ανούσια αγωνιστικά βράδια του. Το ότι μία ομάδα όμως βρέθηκε στην κακή της μέρα, δε σημαίνει ότι πρέπει (και) η διαιτησία να βάζει (ξανά) το… χεράκι της στερώντας το δικαίωμα διεκδίκησης αποτελέσματος. Γιατί όπως στο Αγρίνιο, έτσι και στο Κλεάνθης Βικελίδης οι αποφάσεις των διαιτητών αλλοιώνουν τις συνθήκες του αγώνα.
Γι’ αυτό και το σημερινό παιχνίδι με τον Βόλο έχει για τον Αρη δύο αναγνώσεις. Η πρώτη αφορά καθαρά τη δική του εικόνα και η δεύτερη το κακό που έχει παραγίνει με την αντιμετώπιση που έχει από την αρχή της σεζόν από τη διαιτησία. Είναι να απορεί κανείς με τον τρόπο που σκέφτονται, ενεργούν, διαβάζουν τις φάσεις και αποφασίζουν. Μόλις δύο εβδομάδες πέρασαν όργια Τσιμεντερίδη-Ζαμπαλά στο Αγρίνιο και ο Αρης αναγκάζεται ν’ ασχοληθεί πάλι με τη διαιτησία. Όχι για μία αλλά για τρεις συγκεκριμένες φάσεις! Και όχι για να ψάξει άλλοθι για την ήττα και την κακή απόδοση που είχε η ομάδα, αφού τόσο ο Μάντζιος όσο και οι ποδοσφαιριστές μετά το παιχνίδι ανέλαβαν την ευθύνη χωρίς να ψάξουν δικαιολογίες αλλού αλλά μόνο στη δική τους εικόνα. Αλλά γιατί διακρίνει μια… προσπάθεια να του στερήσουν αυτά που πραγματικά δικαιούται εντός των τεσσάρων γραμμών.
Μετά την αδιανόητη ακύρωση του γκολ από τον Μανού στο Αγρίνιο, ήρθε η ακατανόητη αλλαγή απόφασης του Τσαγκαράκη, στο πέναλτι που αρχικά υπέδειξε για χέρι του Μύγα αλλά υπήρξε η παρέμβαση του Πολυχρόνη από το VAR. Εντάξει. Αλλά με ποια ακριβώς αιτιολογία; Όσες φορές και να δει κάποιος τη φάση, θα δει επαφή στο χέρι! Και γιατί ο Πολυχρόνης στο VAR, όπως επενέβη σε αυτή τη φάση, δεν έκανε το ίδιο και στην ανατροπή του Μορόν στην περιοχή από τον Μίλετιτς; Όταν υπάρχει διπλό ξεκάθαρο μαρκάρισμα του Σέρβου αμυντικού στο επιθετικό του Αρη! Αρχικά με παρατεταμένο τράβηγμα της φανέλας του και στη συνέχεια με το χτύπημα στο πρόσωπο του Ισπανού με το απλωμένο αριστερό του χέρι; Θα πει κανείς, τι ψάχνεις; Αφού… ο Λανουά θα τα δει όλα καλά. Οσο και να φωνάζει ο Αρης κακά τα ψέματα δεν μπορεί να κάνει πολλά εκτός των τεσσάρων γραμμών.
Εκεί που σήμερα ήταν μακριά από τα στάνταρ του, ομαδικά και ατομικά. Δεν είχε στα επίπεδα άλλων αγώνων παίκτες κομβικούς που μπορούν να συμπαρασύρουν και τους υπόλοιπους. Με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα τον Μανού Γκαρθία. Όχι ότι πήρε πράγματα από άλλους. Ούτε από τον άξονα, ούτε και από τους πλάγιους που είχαν συμμετοχή αλλά χωρίς ουσία. Γενικώς ο σημερινός Αρης ήταν ανούσιος και αποτελεσματικός. Υποτονικός για ένα παιχνίδι που όλος ο οργανισμός το περίμενε πώς και πώς λόγω της παρουσίας του κόσμου στις κερκίδες. Κι όταν βρέθηκε πίσω στο σκορ και αναγκάστηκε να ανεβάσει μία ταχύτητα, ήταν το ίδιο προβληματικός σε ανάπτυξη και δημιουργία. Ακόμα και οι 15 τελικές που κατέγραψε η στατιστική (εκ των οποίων οι 12 στο δεύτερο ημίχρονο!), έναντι των τεσσάρων που είχε συνολικά Βόλος, αναδεικνύουν το πρόβλημα που είχε σε επίπεδο εκτέλεσης. Διότι από αυτές τις 15 τελικές μόλις μία φορά σημάδεψε εστία, κι αυτή στο 88’ από εκτέλεση φάουλ του Μόντσου. Είχε προηγηθεί βέβαια το δοκάρι στη σέντρα-σουτ του Μορόν στο 50’ που ήταν και η πιο ουσιαστική ευκαιρία του Αρη σε όλο το ματς.
Κρίνοντας και μόνο από το γεγονός ότι οι Κιτρινόμαυροι πρώτη φορά δεν σκόραραν στην τρέχουσα σεζόν, αλλά και ότι από τις 15 τελικές που δημιούργησαν καμία δεν ήταν ποιοτική, μπορεί κάποιος να αντιληφθεί το πρόβλημα που αντιμετώπισε σήμερα απέναντι σε έναν Βόλο με ξεκάθαρο αγωνιστικό πλάνο και προσανατολισμό. Η τακτική, η έξυπνη διαχείριση και το άρτιο αμυντικό πλάνο που ακολούθησε η ομάδα του Μπράτσου απέδωσε τα μέγιστα. Κι έτσι, μια βραδιά που ο κόσμος του Αρη, παρά το τσουχτερό κρύο, γέμισε το Κλεάνθης Βικελίδης και η παρουσία του δημιούργησε συνθήκες γιορτής μετατράπηκε σε έντονο προβληματισμό.
Ακολουθήστε τη σελίδα του metrosport.gr και στο google news
Μπείτε στην παρέα μας στο instagram
Κάντε like στη σελίδα μας στο facebook
Εγγραφείτε στο κανάλι του metrosport.gr και του Metropolis 95.5 στο youtube