Ο Ντέλε Άλι παραχώρησε μια συγκλονιστική συνέντευξη στον Γκάρι Νέβιλ, εξομολογώντας τα ψυχολογικά προβλήματα που αντιμετώπιζε, τα τραύματα που έχει από την παιδική του ηλικία, την παρενόχληση από φίλο της μητέρας του, την διακίνηση ναρκωτικών, τον εθισμό στα υπνωτικά χάπια και τη νοσηλεία του σε κλινική για έξι μήνες.
«Τώρα είναι η κατάλληλη στιγμή για μένα να πω στον κόσμο τι έχει συμβεί. Είναι δύσκολο να μιλήσω γι' αυτό γιατί είναι κάτι που έκρυβα για πολύ καιρό. Φοβάμαι να μιλήσω γι' αυτό. Όταν επέστρεψα από την Τουρκία και ανακάλυψα ότι χρειαζόμουν μια εγχείρηση, ήμουν σε άσχημη ψυχική κατάσταση και αποφάσισα να πάω σε μια σύγχρονη μονάδα αποτοξίνωσης για την ψυχική υγεία. Ασχολούνται με τον εθισμό και το τραύμα.
Ένιωσα ότι ήρθε η ώρα για μένα. Δεν σου λένε άλλοι να πας εκεί - πρέπει να ξέρεις και να πάρεις την απόφαση μόνος σου, αλλιώς δεν πρόκειται να λειτουργήσει. Είχα παγιδευτεί σε έναν φαύλο κύκλο και σε πράγματα που μου έκαναν κακό», είπε αρχικά ο μέσος της Έβερτον.
Στη συνέχεια αποκάλυψε πως έφτασε κοντά να αποσυρθεί από το ποδόσφαιρο: «Ένα πρωί ξύπνησα και έπρεπε να πάω για προπόνηση. Θυμάμαι ότι κοιτούσα τον καθρέφτη και αναρωτιόμουν αν θα μπορούσα να αποσυρθώ τώρα. Στα 24 μου. Κάνοντας αυτό που αγαπώ. Για μένα αυτό ήταν σπαρακτικό. Πάντα ήμουν εγώ εναντίον του εαυτού μου σε όλα. Κέρδιζα τον αγώνα, έδειχνα ότι ήμουν ευτυχισμένος. Αλλά μέσα μου, έχανα τη μάχη».
Εκτός των άλλων αποκάλυψε τα τραύματα που έχει από την παιδική του ηλικία, λέγοντας: «Η παιδική μου ηλικία είναι κάτι για το οποίο δεν έχω μιλήσει τόσο πολύ, για να είμαι ειλικρινής. Θέλω να πω, νομίζω ότι υπήρχαν μερικά περιστατικά που θα μπορούσαν να σου δώσουν μια σύντομη εικόνα. Έτσι, στα έξι μου, παρενοχλήθηκα από έναν φίλο της μητέρας μου, ο οποίος ήταν συχνά στο σπίτι. Η μητέρα μου ήταν αλκοολική και αυτό συνέβη στα έξι μου χρόνια. Με έστειλαν στην Αφρική για να μάθω πειθαρχία και μετά με έστειλαν πίσω. Στα επτά μου άρχισα να καπνίζω και στα οκτώ μου άρχισα να διακινώ ναρκωτικά.
Ένας μεγαλύτερος μου είπε ότι δεν θα σταματούσαν ένα παιδί με ποδήλατο, οπότε έκανα βόλτες με την ποδοσφαιρική μου μπάλα και μετά από κάτω έπαιρνα τα ναρκωτικά, αυτό ήταν οκτώ. Έντεκα, με κρέμασε από μια γέφυρα ένας τύπος από το διπλανό σπίτι, ένας άντρας. Στα δώδεκα, υιοθετήθηκα από μια καταπληκτική οικογένεια όπως είπα, δεν θα μπορούσα να ζητήσω καλύτερους ανθρώπους για να κάνουν αυτό που έκαναν για μένα. Αν ο Θεός δημιούργησε ανθρώπους, αυτοί ήταν».