Λίγες σκέψεις
με αφορμή την 8η Χρυσή Μπάλα που πρόσθεσε
στη συλλογή του ο Λιονέλ Μέσι:
Αρκετοί
κομπλεξικοί αμφισβητίες του μεγαλείου
του, μεταξύ των οποίων τρεις-τέσσερις
επιφανείς του ποδοσφαίρου, μίλησαν για
αδικία. Αλλος σε βάρος του Χάαλαντ και
άλλος σε βάρος του Εμπαπέ, τη στιγμή,
πάντως, που οι ίδιοι οι δύο νεαροί μεγάλοι
άσοι χαρακτήρισαν λογικό και δίκαιο το
αποτέλεσμα της ψηφοφορίας...
Το είχα γράψει
με την έναρξη του Μουντιάλ: “Δεν περιμένω
σώνει και καλά να το σηκώσει ο Μέσι για
να θεωρήσω ότι αυτός είναι ο κορυφαίος
όλων των εποχών. Προ πολλού τον έχω
ανακηρύξει στη δική μου συνείδηση πρώτο
των πρώτων και δεν δίνω σημασία ούτε
στους τίτλους που κατέκτησε, ούτε στα
ρεκόρ που κατέγραψε. Μου αρκεί η
ποδοσφαιρική μαγεία που μου πρόσφερε.”
Μετά την
κατάκτηση του Μουντιάλ από την Αργεντινή,
έγραψα: “Τώρα που το σήκωσε, είμαι
χαρούμενος. Γιατί μου αρέσει το ποδόσφαιρο.
Γιατί αυτός ο κοντοπίθαρος μάγος της
μπάλας το άξιζε και ανταμείφθηκε. Και,
κυρίως, γιατί οι αρνητές του βούλιαξαν
σε βαθιά δυστυχία. Περίλυποι, αναζητούν
απεγνωσμένα άλλα διαστροφικά “μα” και
“μου”. Μένει μόνο να ακούσουμε... “Ναι,
αλλά δεν πήρε Εuro”!
“Η ανθρώπινη
βλακεία είναι ακατανίκητη”, είχε γράψει
ο Μπέρτολτ Μπρεχτ. “Δύο πράγματα είναι
άπειρα, το σύμπαν και η ανθρώπινη βλακεία,
αν και για το σύμπαν δεν είμαι σίγουρος”,
είχε πει ο Αλμπερτ Αϊνστάιν. Συνεπώς,
εναντίον της βλακείας ακόμα και οι Θεοί
αγωνίζονται μάταια. Κι αυτό σημαίνει
ότι όσα ποδοσφαιρικώς θεϊκά κι αν κάνει
ο Μέσι, ούτε αυτός πρόκειται να τη
νικήσει”.
Πράγματι,
λοιπόν. Τη βλακεία των ολίγων δεν την
έχει νικήσει ούτε με την κατάκτηση του
Μουντιάλ, ούτε με την 8η Χρυσή Μπάλα.
Εκείνο που αρνούνται ορισμένοι να
νιώσουν, ή, πολύ απλά, δεν μπορούν να
νιώσουν, είναι η απλή λογική. Που λέει
ότι ο Μέσι ήταν και παραμένει ο κορυφαίος
λόγω του βαθμού δυσκολίας της εποχής
στην οποία μεσουρανεί (ενός βαθμού
δυσκολίας που με καμιάς άλλης εποχής
δεν συγκρίνεται), λόγω των τίτλων που
κατέκτησε, λόγω των αμέτρητων ρεκόρ που
κατέχει σε γκολ, σε ασίστ, σε συμμετοχές,
σε, σε, σε, αλλά και, το κυριότερο για
εμένα, λόγω των αξεπέραστων στιγμών
ποδοσφαιρικής πανδαισίας που μας χάρισε
με τη δεξιοτεχνία του, την ευφυία του
και τη μοναδική σχέση που έχει από
πιτσιρίκος με το τόπι. Στιγμές πανδαισίας
που απολαύσαμε και στο Μουντιάλ, τη
σπουδαιότερη ποδοσφαιρική διοργάνωση.
Πιο ωραία
από όλους, το είπε ο Πεπ Γκουαρδιόλα:
“Στη Χρυσή Μπάλα θα έπρεπε να υπάρχουν
δύο κατηγορίες. Μία για τον Μέσι και μία
για τους άλλους”. Ετσι είναι, αγαπητοί.
Σούπερ σκόρερ ο Κρ. Ρονάλντο, ο Χάαλαντ,
ο Εμπαπέ, ο Λεβαντόφσκι. Αλλά ο Μέσι
είναι αυτός που ζωγραφίζει, με χίλια
δυο χρώματα, στον πίνακα που λέγεται
γήπεδο. Και είναι ΚΑΙ σούπερ σκόρερ.
Με μια κουβέντα, είναι η χαρά του ποδοσφαίρου και του ποδοσφαιρόφιλου. Είναι το χάρμα ιδέσθαι για όποιον μπορεί να νιώσει. Γι' αυτό λυπάμαι τους δυστυχείς... επίμονους αρνητές του. Γιατί δεν ξέρουν να χαρούν το ποδόσφαιρο. Γιατί δεν μπορούν να ρουφήξουν τη μαγεία του. Και μαγεία στο ποδόσφαιρο δεν είναι μόνο το γκολ.
Ακολουθήστε τη σελίδα του metrosport.gr και στο google news