Είναι νόµος στο ποδόσφαιρο: Καµία οµάδα δεν προκρίνεται ή δεν αποκλείεται από τη στιγµή που γίνονται γνωστά τα ζευγάρια της κλήρωσης. Το είχα υποστηρίξει µόλις ο Αρης έµαθε ότι θα αντιµετωπίσει στο σπίτι του, σε µονό µάλιστα αγώνα, την άγνωστη Κόλος από την Ουκρανία και το υποστήριζα µέχρι χθες το βράδυ, λίγο πριν αρχίσει ο αγώνας.
∆εν είχα καµία µαντική ικανότητα, όταν έβαζα στους σχολιασµούς µου τους κινδύνους που παραµονεύουν για τον Αρη από την άπειρη αντίπαλο του. Ούτε ήταν η διαίσθηση µου. Απλώς η λογική έλεγε ότι η Κόλος θα προσπαθούσε να παρουσιασθεί όχι ως η Σταχτοπούτα της διοργάνωσης, αλλά ως ∆αυίδ. Οπως συνήθως γίνεται στους αγώνες που ο θεωρητικά µικρός θέλει να αποδείξει ότι δεν είναι χαµένος από χέρι. Αυτό δηλαδή που έκανε πολλές φορές ο Αρης στην Ευρώπη από το 1968 και µέχρι χθες, στους εντός έδρας αγώνες. Και έκανε µε τον ίδιο τρόπο η χθεσινή του αντίπαλος. Μία οµάδα η οποία επέλεξε να αγωνισθεί µε το 5-4-1, σχηµατισµός ο οποίος ήταν ολοφάνερο ότι οι Ουκρανοί σεβάστηκαν τον Αρη και µπήκαν στο γήπεδο µε στόχο να «κλέψουν» την πρόκριση. Και το πέτυχαν, περισσότερο εύκολα απ’ ότι και οι ίδιοι θα υπολόγιζαν.
Οπλισµένοι µε αγωνιστικό πάθος οι Ουκρανοί και εξαιρετικό επιθετικό τρανζίσιον εκµεταλλεύτηκαν µε τον καλύτερο τρόπο, την τεράστια µαύρη τρύπα που είχε ο Αρης στην άµυνα και τον οδήγησαν σε έναν ντροπιαστικό αποκλεισµό. Ο Ενινγκ επέλεξε το σίγουρο 4-2-3-1 αφήνοντας εκτός ενδεκάδας τον Σάκιτς και βάζοντας στο δεξιό άκρο τον Σάσα. Ο Αρης έχασε τα τρεξίµατα του Βραζιλιάνου από το κέντρο, όπου ο Τζέγκο µε τον Ματίγια προσπάθησαν να δώσουν βοήθειες ανασταλτικά και επιθετικά, αλλά ενώ ο Αυστραλός έπαιξε καλά τον ρόλο του, στο µεγαλύτερο διάστηµα του αγώνα, ο Ματίγια είχε απλώς κάποιες προσωπικές ενέργειες, αλλά δεν έδινε ρυθµό. Οι Ουκρανοί που «διάβασαν» γρήγορα τον τρόπο που ο Αρης προσπαθούσε να πετύχει γκολ, έδειξαν αντανακλαστικά, έκλεισαν τους διαδρόµους κι έτσι έβαλαν δύσκολα στους «κίτρινους». Πώς απάντησε ο Αρης; Απλώς δεν απάντησε σ’ όλη τη διάρκεια του αγώνα.
Χωρίς φαντασία, επιλογές και κυρίως ταχύτητα στην επίθεση, εγκλωβίζονταν εύκολα κι ότι επιχειρούσε να κάνει συνήθως «έσβηνε» έξω από την περιοχή της Κόλος. Και δεν ήταν µόνο αυτό; Παίζοντας µε τον αέρα του φαβορί οι παίκτες του έχαναν τις γραµµές και τους αµυντικούς τους προσανατολισµούς, γεγονός το οποίο εκµεταλλεύτηκαν σε απόλυτο βαθµό οι Ουκρανοί. Οι οποίοι αν ο Κουέστα δεν έκανε σ’ έναν ακόµη αγώνα… θαύµατα θα είχαν πετύχει ακόµη περισσότερα γκολ. Το γεγονός ότι οι Ουκρανοί είχαν 11 τελικές, όσες δηλαδή και ο Αρης, µε µία περισσότερη στην εστία απ’ ότι οι «κίτρινοι», λέει πάρα πολλά.
Ο Αρης του Θόδωρου Καρυπίδη κατάφερε, γιατί περί κατορθώµατος πρόκειται, να αποκλεισθεί από µία ασήµαντη οµάδα, στραπατσάροντας το ευρωπαϊκό του γόητρο. Βλέπετε είχαν κάνει σηµαία οι «κίτρινοι» το ότι από το 1968 δεν είχαν χάσει στην έδρα τους σε ευρωπαϊκό αγώνα. Κι αυτό ήταν ρεκόρ-τιµής, το οποίο χθες βράδυ πήγε περίπατο από έναν αδύναµο αντίπαλο. Χειρότερα δεν γινόταν. Ντροπή!