Αγαπητή Metrosport
Τα κακομαθημένα παιδιά του Πειραιά δεν κατάφεραν να χωνέψουν πώς είναι δυνατόν να μη νικήσει ο Ολυμπιακός τον Βόλο. Εναν Βόλο, που, μολονότι προηγήθηκε και απέκτησε και αριθμητικό πλεονέκτημα, καθώς ο Ολυμπιακός έμεινε με 10 παίκτες, έκανε ό,τι μπορούσε για να χάσει όχι μόνο τη νίκη αλλά και το ματς. “Φρόντισε” να παραχωρήσει πέναλτι και ισοφαρίστηκε, “φρόντισε” να μείνει κι αυτός με 10, “φρόντισε” να ισοφαριστεί για δεύτερη φορά με αυτογκόλ, “φρόντισε” και να δεχτεί προς το φινάλε κι άλλο γκολ, αλλά, για καλή του τύχη, “μίλησε” το VAR και το ακύρωσε για ελάχιστα εκατοστά οφ σάιντ.
Αυτό το τελευταίο ήταν που πυροδότησε τα αίσχη των “επιστημόνων” που βρέθηκαν στο Πανθεσσαλικό. Να ακυρώνεις γκολ του Ολυμπιακού στο φινάλε; Ε οχι δα. Ποιος είσαι ρε Παπαπέτρου; Ποιος είσαι ρε Γκορτσίλα που κάνεις τον VARίστα; Πειράξατε την Ολυμπιακάρα ρε; Τα σπάμε όλα, τα πετάμε στο γήπεδο και μπουκάρουμε και μέσα, για να μάθετε να σέβεστε...
Οι δυνάμεις των ΜΑΤ δεν έμειναν άπραγες. Κινήθηκαν προς το μέρος τους και έκαναν αυτό που συνηθίζουν, αβασάνιστα και απερίσκεπτα. Αρχισαν να ρίχνουν χημικά και όποιον πάρει ο Χάρος. Εβγαλαν τους χουλιγκάνους έξω από το γήπεδο και τους πέταξαν κι εκεί χημικά, χωρίς να υπολογίζουν τις επιπτώσεις για τους ποδοσφαιριστές και τα υπόλοιπα μέλη των αποστολών των δύο ομάδων, αλλά και για τους υπόλοιπους φιλάθλους που παρέμεναν στις κερκίδες.
Ελληνική ανοησία, γνωστή εδώ και πολλά χρόνια, από την οποία ένας Θεός ξέρει αν θα απαλλαγούμε ποτέ. Στο Φράιμπουργκ και στο κάθε Φράιμπουργκ οι οπαδοί του Ολυμπιακού ήταν και πάντα θα είναι “κυρίες”. Οπως και οι θερμοκέφαλοι οπαδοί όλων των ελληνικών ομάδων όταν βρίσκονται στο εξωτερικό. Εκεί δεν τολμούν να δείξουν την ψευτομαγκιά τους. Στην Ελλάδα αισθάνονται ότι έχουν πεδίον δόξης λαμπρόν και δεν τους πολυνοιάζει αν θα φάνε τα χημικά με το κουτάλι γιατί αυτοί ευχαρίστως θα μπουν στη μάχη για να αποδείξουν ότι είναι πιο μάγκες και από τους αστυνομικούς. Από την άλλη, οι επικεφαλής των δυνάμεων των ΜΑΤ πολύ σπάνια διαχωρίζουν την υποχρέωσή τους να δράσουν για να παρέμβουν από τον τρόπο με τον οποίο, ανά περίσταση, πρέπει να παρέμβουν.
Το να βλέπεις τους ποδοσφαιριστές να τρέχουν πανικόβλητοι στα αποδυτήρια μήπως και αναπνεύσουν καθαρό οξυγόνο για να συνέλθουν είναι θλιβερό. Και νομίζω θα συμφωνήσουμε ότι δεν μπορούμε να έχουμε την απαίτηση να τους σεβαστούν οι χουλιγκάνοι, από την Αστυνομία όμως την έχουμε. Το γήπεδο δεν είναι ένα άδειο χωράφι στο πουθενά. Στο γήπεδο, εν ώρα αγώνα, υπάρχουν πάντα αθλητές, προπονητές, γιατροί, μασέρ, φροντιστές, παράγοντες, αλλά και φίλαθλοι των ομάδων. Μ' αυτές τις ανθρώπινες ζωές δεν δικαιούται να παίζει κανείς. Προφανώς, ούτε η Αστυνομία.
Αυτό που έγινε με την επανέναρξη του αγώνα, τιμά τους ποδοσφαιριστές και του Βόλου και του Ολυμπιακού. Προφανώς, αφού συνεννοήθηκαν μεταξύ τους, έπαιξαν για τρία λεπτά πασούλες στο κέντρο του γηπέδου, δεν έκαναν απολύτως καμία προσπάθεια να σκοράρουν και υποχρέωσαν τον Παπαπέτρου να σφυρίξει άρον-άρον τη λήξη, δείχνοντας έτσι ότι, μετά από όσα συνέβησαν, δεν είχαν καμία διάθεση και δεν έβρισκαν και κανένα νόημα να αγωνιστούν. Αλλωστε, πολλοί από αυτούς μόλις είχαν βγάλει τις μάσκες οξυγόνου που τους είχαν φορέσει οι γιατροί στα αποδυτήρια.
ΥΓ. Τραγελαφική η τηλεοπτική κάλυψη. Και σε εικόνα και σε λόγο. Οι κάμερες δεν γύρισαν ποτέ εκεί που έπρεπε για να δούμε τι ακριβώς συνέβαινε, λες και απαγορευόταν. Αυτά που ακούγαμε, δε, έμοιαζαν να βγαίνουν από το στόμα παιδιού πέντε ετών. Τόση ανικανότητα πια; Πέρα από τα γκολ, τα πέναλτι και τα οφ σάιντ, είναι δυνατόν να μην μπορείτε να αθρθρώσετε μια φράση σε κανονικά ελληνικά; Ντροπή βρε παιδιά.
Στέλιος Απ. Γρηγοριάδης