Η κατάκτηση του Κυπέλλου από τον ΠΑΟΚ, δεν πέρασε απαρατήρητη από τους φίλους του Αρη.
Αναμενόμενο ήταν καθώς πάντα ο γείτονας, για τους περισσότερους, είναι ένα συγκρίσιμο μέγεθος. Σ’ όλες τις φάσεις της καθημερινότητας, πολύ περισσότερο στο ποδόσφαιρο. Τα social media, αμέσως μετά το τέλος του τελικού, πλημμύρισαν από σχόλια θυμού φίλων των «κίτρινων». Που έβαζαν στην εξίσωση τη φετινή πορεία του Αρη, η καλύτερη τα τελευταία 40 χρόνια, και το τελικό αποτέλεσμα που ήταν η κατάληψη της 3ης θέσης. Αποτέλεσμα που αν δεν ακολουθούσε η κατάκτηση του Κυπέλλου από τον ΠΑΟΚ θα παρέμενε ισχυρό. Μετά το βράδυ του Σαββάτου όμως στο μυαλό πολλών φίλων του Αρη, εκείνων που άρχισαν τα αναθέματα, φαίνονταν όλα μαύρα.
Μοιάζει με αυτό που είπε ο τέως πρόεδρος των ΗΠΑ Χάρυ Τρούμαν: «Οταν ο γείτονας χάνει τη δουλειά του, βρισκόμαστε σε οικονομική ύφεση. Οταν τη χάνω εγώ, βρισκόμαστε σε οικονομική κρίση».
Και επειδή όλα αποκτούν αξία σύμφωνα με τα συγκρίσιμα μεγέθη, σαφώς η απουσία του Αρη από τον τελικό την ίδια ώρα που ο συμπολίτης ΠΑΟΚ κατακτά ένα ακόμη Κύπελλο, προκαλεί θυμό. Μεγαλύτερο όταν αναλογίζεται κάποιος ότι οι «κίτρινοι» έχουν να κατακτήσουν 51 χρόνια τίτλο.
Σαφώς και αυτό το γεγονός «πληγώνει». Οποιαδήποτε όμως κρίση γίνεται με οδηγό το θυμικό, τις περισσότερες φορές οδηγεί σε λάθος αποτέλεσμα.
Το γιατί ο Αρης απέχει τόσα πολλά χρόνια από έναν τίτλο, είναι γεγονός που χρήζει διερεύνησης, αλλά δεν είναι της στιγμής. Ούτε είναι γόνιμο να προστίθεται η αναποτελεσματικότητα των προηγούμενων δεκαετιών, πάνω σ’ αυτό που χτίζεται μετά το restart της Γ’ Εθνικής.
Ο Αρης, ομάδα που δεν έχει ιδιοκτήτη του οικονομικού μεγέθους των ομάδων του big4, κατάφερε να βγει για τρίτη χρονιά στην Ευρώπη και μάλιστα αφήνοντας πίσω από την πλάτη του την ΑΕΚ και τον Παναθηναϊκό. Συγκυριακά ή δίκαια λίγη αξία έχει. Η ιστορία δεν κάνει τέτοιου είδους αναλύσεις. Απλώς καταγράφει το τελικό αποτέλεσμα. Κι αυτό είναι κολακευτικό για τους «κίτρινους». Και η απόδειξη ότι το αποτέλεσμα δεν είναι πάντα συνώνυμο με το μπάτζετ. Το αντίθετο. Επιτυχία είναι να πετυχαίνει μία ομάδα περισσότερα σε σχέση με μπάτζετ της. Αυτό σημαίνει ότι έχει καλό σκάουτινγκ και ικανούς διαπραγματευτές.
Ο Αρης και τη νέα αγωνιστική περίοδο, λογικά θα είναι η 5η ομάδα σε μπάτζετ της Super League1. Mπορεί ο Θόδωρος Καρυπίδης να υποσχέθηκε αύξηση του μπάτζετ, αλλά η απόσταση που χώριζε τον Αρη από τις υπόλοιπες ομάδες του big4 ήταν πολύ μεγάλη, οπότε ούτε έτσι καλύπτεται. Θα πρέπει λοιπόν οι «κίτρινοι» να τα βάψουν μαύρα; Σαφώς όχι. Το αντίθετο. Με όπλο τα όσα τους δίδαξε η χρονιά που τελείωσε υποχρεούνται να χτίσουν την ομάδα της νέας χρονιάς. Με πιστή εφαρμογή του πλάνου, χωρίς νεοπλουτισμούς και μεταγραφές που θα κάνουν θόρυβο και θα γράψουν… μηδέν στην προσφορά.
Ο Ακης Μάντζιος παρέμεινε στην ομάδα, οπότε δεν θα χρειαστεί ταχύρρυθμα μαθήματα προκειμένου να μάθει χαρακτήρες και ικανότητες των παικτών. Αυτό είναι στα συν. Ομως δεν αρκεί. Στρατηγός χωρίς παίκτες-πολεμιστές είναι αναποτελεσματικός. Αρα χρειάζεται ένα ρόστερ διψασμένο για διακρίσεις, χωρίς να είναι αναγκαίο να υπάρχει ένας σούπερ. Το ποδόσφαιρο είναι άθλημα του συνόλου κι όχι του ενός. Και επειδή ο Αρης τη χρονιά που τελείωσε εισέπραξε το ότι πειθάρχησε στο δόγμα «όλοι για έναν» δεν έχει λόγους φέτος να αλλάξει γραμμή.
Focus
Οι ευνοϊκές ρυθμίσεις για τα χρέη προς το δημόσιο των αθλητικών ανωνύμων εταιριών αποτελούν φετίχ όλων των ελληνικών κυβερνήσεων. Οπότε ουδεμία έκπληξη που και η νυν «κατέβασε» φωτογραφικό νόμο για τον Πανιώνιο. Ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθον βαλέτω ή τι είχες Γιάννη, τι είχα πάντα. Ολα τ’ άλλα είναι για λαϊκή κατανάλωση.