Προσπαθούν κάποιοι να μας πουν, αφού έχουν εξαντλήσει κάθε άλλη αστεία δικαιολογία, ότι το πρόβλημα του ΠΑΟΚ είναι ψυχολογικό, ή πνευματικό. Ότι, δηλαδή, τα παιδιά έχουν χάσει την αυτοπεποίθησή τους και επειδή τελευταία... τίποτε δεν πάει καλά, δεν μπορούν να την ξαναβρούν. Ευτυχώς, υπάρχουν και σοβαροί άνθρωποι, που ξέρουν ποδόσφαιρο και, το κυριότερο, δεν φοβούνται να φωνάξουν την αλήθεια. Τη μόνη αλήθεια, που επίμονα επαναλαμβάνουμε από την αρχή κιόλας της φετινής αγωνιστικής περιόδου: Το πρόβλημα του ΠΑΟΚ είναι καθαρά ποδοσφαιρικό, καθαρά αγωνιστικό.
Παραθέτω αποσπάσματα από χθεσινό άρθρο του κορυφαίου σπορτκάστερ Αλέξη Σπυρόπουλου, ο οποίος, αν και μόνιμο στέλεχος του OPEN και του Sdna, απέχει έτη φωτός από την κακομοιριά των πολλών άλλων που μισθοδοτούνται από τα Μedia (και όχι μόνο...) του Ιβάν.
Γράφει ο Αλέξης Σπυρόπουλος:
“Υπάρχει μία φάση διάρκειας περίπου 15 δευτερολέπτων, στο 75' του ματς Ιωνικός-ΠΑΟΚ. Η μπάλα παίζει στο μεσοεπιθετικό πλάτος του Ιωνικού και, καθ' οδόν, τίθεται σε φίφτι-φίφτι διεκδίκηση τέσσερις φορές διαδοχικά. Τέσσερις φορές, ένας με έναν επί ίσοις όροις, ένας γαλάζιος και ένας με άσπρα-μαύρα. Και τις τέσσερις, τις κερδίζει ο εκάστοτε γαλάζιος. Εν τέλει η φάση κλείνει, με φάουλ υπέρ του Ιωνικού. Δεν κόστισε κάτι στον ΠΑΟΚ. Γι' αυτό, πέρασε απαρατήρητη. Είναι τα 15 δευτερόλεπτα όμως, που, εν περιλήψει, αναδεικνύουν το πρόβλημα του ΠΑΟΚ. Δεν αγαπάς τη μονομαχία, πιθανότατα θα χάσεις από εκείνον που ζει με τη μονομαχία.
Ο Ιωνικός βρήκε ένα ολόιδιο 5-3-2, κόπια του Ατρόμητου στο δικό του παιγνίδι πρόσφατα με τον ΠΑΟΚ. Τακτοποιήθηκε με άνεση, σε αυτό. Εφραξε τον άξονα κι έστειλε τον ΠΑΟΚ στα πλάγια. Πράγμα που, ακόμη και στο "στενό" τερέν, δεν ήταν το πρόβλημα. Ο ΠΑΟΚ βρήκε και τα δύο γκολ, από σέντρα-ασίστ των ακραίων μπακ. Πρόβλημα του ΠΑΟΚ ήταν ότι ο Ιωνικός τον έπαιξε όπως δεν αρέσει καθόλου στον ΠΑΟΚ να τον παίζεις. Οπως στενοχωρείται ο ΠΑΟΚ να τον παίζεις.
Του επιτέθηκε (στη φάση που ο ΠΑΟΚ είχε κατοχή) με κλεψίματα ψηλά, τουλάχιστον για όσο άντεχαν να το κάνουν. Έτσι, κέρδισαν τη φάση του πέναλτι. Και φυσικά, αντεπιτέθηκαν. Πρέπει να μέτρησα ίσαμε έξι μεταβάσεις, 60-70 μέτρων. Ο ΠΑΟΚ σταμάτησε, την εξής μία. Αυτή που κάνει φάουλ στη σέντρα και παίρνει κάρτα ο Εσίτι. Έτσι, βρήκαν το τρίτο γκολ. Αλλά και πουθενά να μη τους έβγαζαν οι αντεπιθέσεις, πάλι με αυτά τα ανέβα-κατέβα των 60+60 ή 70+70 μέτρων κούραζαν τα απρόθυμα κορμιά των παικτών του ΠΑΟΚ.
Και βέβαια, το δράμα Μπίζεσβαρ. Από παίκτης-βαρόμετρο για το καλό του ΠΑΟΚ, ευεργεσία για τον ΠΑΟΚ ότι αντικαταστάθηκε. Ο Μπίζεσβαρ, πρακτικά δίχως θερινή προετοιμασία, από παιγνίδια επέστρεψε (στο Κύπελλο Εθνών Βόρειας/Κεντρικής Αμερικής) και σε παιγνίδια απευθείας (προκριματικά Κόνφερενς Λιγκ) μπήκε. Εχει καταφανή ανάγκη να τον διαχειρίζονται όπως ο Ολυμπιακός τον Βαλμπουένα. Ο ΠΑΟΚ επιφυλάσσει στον Μπίζεσβαρ, διαχείριση... Αγκιμπού Καμαρά. Αυτοκτονικό. Καταστροφικό. Με κάθε Μπίζεσβαρ στο ποδόσφαιρο, (τον) προσέχεις για να (τον) έχεις. Εάν ο Ολυμπιακός επιφύλασσε στον Βαλμπουένα διαχείριση Μπίζεσβαρ, τώρα ο Βαλμπουένα δεν θα είχε κουράγιο, όχι να παίξει, ούτε στο δικαστήριο με τον Μπενζεμά να πάει. Προσέχεις για να έχεις, με κάθε θυσία και με κάθε κόστος.
Παρατηρεί κανείς ότι σιγά-σιγά ο Λουτσέσκου "το παίρνει αλλιώς" προκειμένου να επιφέρει την αποσυμπίεση που αισθάνεται πως το γκρουπ, τούτη τη στιγμή, τη χρειάζεται. Υποψιάζομαι πως καμία αποσυμπίεση δεν θα επέλθει, εάν δεν βρεθούν οι λύσεις ώστε να βελτιωθεί το αγωνιστικό. Λύσεις, έσω. Τα ψώνια, και αργούν και είναι επισφαλή. Επιμένω πως δεν είναι πνευματικό, το ζήτημα ΠΑΟΚ. Είναι πρωτίστως, καθαρά ποδοσφαιρικό. Οι καλές ομάδες, κάνουν ήττες. Και χοντρές, καμιά φορά. Κανείς δεν εξαιρείται από τέτοιους κινδύνους στη δουλειά. Οι καλές ομάδες, ωστόσο, δεν κάνουν συνεχόμενες ήττες.
Αντιλαμβάνομαι άριστα ότι στρίβω μαχαίρι μέσα σε πληγή. Αλλά τι να κάνουμε που το πιο πρόσφορο παράδειγμα σε αυτό που σημειώνω, είναι... ο Αρης! Η συμπεριφορά, μετά το χοντρό 0-5. Η συμπεριφορά αν θέλετε, μετά τη δική τους ήττα τον Σεπτέμβριο στη Νίκαια. Ο,τι και να πάθεις, ακουμπάς στη στέρεη βάση και βγαίνεις ξανά έξω, όρθιος. Ενα πειστήριο ότι, και τίποτα να μη καταφέρουν με το -6, πάλι θα είναι "μέσα" στον σκοτωμό για τις εισόδους στην Ευρώπη. Ο Αρης, αν με ρωτάτε, είναι ομάδα που με φανέλα Ολυμπιακού "πάει για πρωτάθλημα". Με φανέλα Αρη, είναι ομάδα εφάμιλλη της ΑΕΚ. Και μάλλον πιο καλά ισορροπημένη, σε σχέση με την ΑΕΚ. Ενα και μόνο, αλλά χρόνιο, θέμα έχει ο Αρης. Το έλλειμμα σοβαρότητας στην ηγεσία. Φωτογραφία μπροστά σε αντίπαλο πάγκο με το δάχτυλο στο στόμα να καλεί σε σιωπή μετά από νίκη, δεν αναρτά ούτε πρόεδρος ομάδας Γ' Εθνικής. Είναι τρελό χωριατιλίκι”.
ΥΓ. Αυτό το τελευταίο, πονάει πολύ. Αλλά είναι κι αυτό αλήθεια. Και στα δύο σκέλη του. Και για τη “στέρεη βάση” και για το “τρελό χωριατιλίκι”...
Το αυτονόητο έγινε, ζητούμενο είναι τώρα ο... κανονικός ΠΑΟΚ
Ο ΠΑΟΚ πέρασε στα νοκ άουτ, για να διεκδικήσει την πρόκρισή του στη φάση των 16 του Κόνφερενς Λιγκ και τη Δευτέρα θα μάθει τον (προερχόμενο από τις τρίτες θέσεις των ομίλων του Γιουρόπα Λιγκ) αντίπαλό του. Το πέτυχε, βέβαια, όχι μόνο χάρη στη δική του, αυτονόητη, νίκη επί των τουριστών από το Γιβραλτάρ, αλλά και την επίδειξη αξιοπρέπειας από την Κοπεγχάγη, που, αν και δεν είχε κανένα βαθμολογικό κίνητρο, διέλυσε εύκολα τις λιγοστές ελπίδες της Σλόβαν.
Ζητούμενο είναι τώρα για τον ΠΑΟΚ να επανέλθει στην “κανονικότητα”, όπως υποσχέθηκε ο Ραζβάν Λουτσέσκου, θεωρώντας ότι θα “στρώσει” την ομάδα με δουλειά, καθώς μέχρι τον Φεβρουάριο δεν θα είναι υποχρεωμένη να παίζει και στην Ευρώπη, αλλά και ποντάροντας στη μεταγραφική ενίσχυση του Ιανουαρίου. Οπου “κανονικότητα”, να δούμε έναν ΠΑΟΚ που να μοιάζει με ΠΑΟΚ, για να καλύψει κάποιο, έστω, από το πολύ χαμένο έδαφος στο Πρωτάθλημα.
Ιδωμεν...