Το (ακόμη
αδιανόητο) «θαύμα» της Εθνικής του 2004
ολοκληρώθηκε με τον τίτλο στον ουρανό
του Ντα Λουζ στις 4 Ιουλίου από χέρια
των Ελλήνων διεθνών. Ξεκίνησε όμως πολύ
νωρίτερα από την τελική φάση. Σαν σήμερα,
17 χρόνια πριν.
Η Λισαβόνα ήταν ο τελικός προορισμός του ταξιδιού. Τυπικά αυτό ξεκίνησε από τον Σεπτέμβρη του 2002. Η έναρξη της προκριματικής φάσης ήταν εφιαλτική. Η Εθνική έχασε τα δύο πρώτα της παιχνίδια από την Ισπανία στη «Λεωφόρο» (0-2) και την Ουκρανία στο «Ολιμπίνσκι» με το ίδιο σκορ. Κόντρα στην Αρμενία στην Αθήνα πέτυχε την πρώτη της νίκη (2-0) και έκτοτε έφτασε στο «6 στα 6», χωρίς να δεχθεί γκολ (!) κατακτώντας την κορυφή του ομίλου. Όλα τα ματς είχαν τον δικό τους δείκτη δυσκολίας. Τον μεγαλύτερο είχε σίγουρα η αναμέτρηση στο Ρομαρέδα της Σαραγόσα κόντρα στην Ισπανία. Ήταν κατά πολλούς το ματς-«κλειδί» στο οποίο η Εθνική ξεκίνησε να γράφει το Έπος του 2004, κερδίζοντας 1-0 με γκολ του Στέλιου Γιαννακόπουλου (και αγωνιζόμενη με 10 λόγω αποβολής του Στέλιου Βενετίδη στο 80’), ολοκληρώνοντάς το ξανά στην Ιβηρική, στο Ντα Λουζ.
Ισπανία
(Ινιάκι Σάεθ): Κασίγιας, Μίτσελ Σαλγάδο,
Ραούλ Μπράβο, Μαρτσένα (76’ Σέρχιο
Γκονζάλες), Πουγιόλ, Ελγκέρα, Ραούλ,
Βαλερόν, Μοριέντες, Βιθέντε (60’ Χαβιέρ
Ντε Πέδρο), Ετσεβερία (60’ Χοακίν).
Ελλάδα (Ότο
Ρεχάγκελ): Νικοπολίδης, Σεϊταρίδης,
Βενετίδης, Νταμπίζας, Δέλλας, Καψής,
Ζαγοράκης, Βρύζας, Χαριστέας (35’ Λάκης),
Τσάρτας (37’ Καραγκούνης), Γιαννακόπουλος.