Είναι από εκείνες τις στιγμές που δεν μπορείς να ξεχάσεις. Είναι από εκείνες τις στιγμές που όταν τις σκέφτεται ένας οπαδός του ΠΑΟΚ λέει αυθόρμητα «ναι ρε Πάμπλο είσαι ένας από εμάς».
Τέτοια μέρα, 21 Φεβρουαρίου, πριν από 11 χρόνια ο ΠΑΟΚ υποδέχεται τον Παναθηναϊκό στην Τούμπα. Με τον Πάμπλο Γκαρσία στην ενδεκάδα. Αυτή φυσικά δεν ήταν η είδηση. Η είδηση ήταν πως ο Πάμπλο Γκαρσία είχε επιστρέψει από την Ουρουγουάη λίγες ώρες νωρίτερα. Είχε βρεθεί εκεί για τον τελευταίο αποχαιρετισμό στην αγαπημένη του μητέρα. Θα μπορούσε να είχε μείνει στη πατρίδα του. Δεν ήθελε όμως να χάσει το ντέρμπι. Θεωρούσε ότι θα τιμούσε τη μνήμη της παίζοντας ποδόσφαιρο. Αλλωστε αυτό είχε μάθει να κάνει. Αυτό έκανε χαρούμενη και την αγαπημένη του μητέρα.
Στο 60’ ο Δικέφαλος κερδίζει φάουλ. Σχεδόν από το σημείο του κόρνερ μπροστά στη θύρα 4. Ο Πάμπλο σκοράρει, ξεσπάει στις πινακίδες και δείχνει με τα χέρια του τον ουρανό. Γιατί πολύ απλά εκεί έκανε για μια ακόμη φορά περήφανη τη μητέρα του.
«Το γκολ το πέτυχε η μητέρα μου από εκεί ψηλά» θα πει αργότερα. Λίγα δευτερόλεπτα μετά το γκολ ξέσπασε και στα δάκρυα. Η συγκολονιστική φωτογραφία του Ζλάταν Μουσλίμοβιτς να του σκουπίζει τα δάκρυα, από τις κορυφαίες στην ιστορία του ΠΑΟΚ. Ο Ζλάταν φρόντισε μάλιστα με δικό του γκολ να δώσει τη νίκη στην ομάδα με το τελικό 2-1.
Εκείνη τη βραδιά ο Γκαρσία έδειξε πως ο ΠΑΟΚ είναι κάτι παραπάνω από μια ομάδα για εκείνον. Και έκανε και τους χιλιάδες φίλους της ομάδας να δακρύσουν μαζί του.