Αγαπητή
Metrosport
Θα
μπορούσε να γίνει πολύ πιο εύκολα,
έγινε, όμως, έστω και δύσκολα, με αρκετό
άγχος, η καλή αρχή για τον ΠΑΟΚ στο
Πρωτάθλημα. Παρά τη νίκη, ωστόσο, επί
του Παναιτωλικού, η αλήθεια είναι ότι
η ομάδα δεν ικανοποίησε. Εγινε ένα βήμα
μετά το σοκ του αποκλεισμού από τη Λέφσκι
Σόφιας, ήρθε η πρώτη νίκη της σεζόν κι
αυτό είναι το σημαντικό, αλλά είναι
ολοφάνερο ότι αυτή η ομάδα χρειάζεται
κι άλλη, πολλή, δουλειά για να γίνει ένα
αξιόλογο σύνολο, ικανό να διεκδικήσει
και να πετύχει υψηλούς στόχους.
Ο ΠΑΟΚ μπήκε δυνατά στο παιχνίδι και “χτύπησε” γρήγορα με καλές επιθέσεις από τα δεξιά. Ενας ωραίος συνδυασμός έδωσε την ευκαιρία στον Νάρει να βγάλει μια περίφημη συρτή σέντρα και ο Τόμας με σεντεροφορίσια προβολή “έγραψε” το 1-0. Σε όλο το πρώτο ημίχρονο, η υπεροχή του ΠΑΟΚ ήταν καθολική, χάθηκαν άλλες δύο καλές ευκαιρίες με τον Τόμας και τον Ινγκασον, η αλήθεια είναι, όμως, ότι δεν έγιναν οι τελικές προσπάθειες που αναλογούσαν στη συντριπτική κατοχή της μπάλας από τους παίκτες του.
Πιο
κινητικός απ’ όλους ο Νάρει, που
πλαγιοκόπησε πολλές φορές την άμυνα
του Παναιτωλικού, με τη συνεργασία
βέβαια του Λύρατζη, ο οποίος έδειξε να
κάνει καλή “χημεία” με τον Γερμανό.
Αμυντικά,
δεν υπήρχε κανένα πρόβλημα, καθώς ο
Κοτάρσκι έμεινε απλός θεατής του αγώνα,
χάρη στην καλή λειτουργία του αμυντικού
μηχανισμού του ΠΑΟΚ. Ο Παναιτωλικός
βρήκε λίγες ευκαιρίες για αντεπιθέσεις
κι εκείνες μόνο στις περιπτώσεις που
χάθηκε η μπάλα από λάθη παικτών του
ΠΑΟΚ.
Με
κατοχή μπάλας από τον ΠΑΟΚ που έφτασε
ακόμη και στο 82% συνεχίστηκε το ματς και
σε όλο το δεύτερο ημίχρονο. Ο ΠΑΟΚ είχε
τρεις-τέσσερις ακόμη καλές στιγμές,
μόνο όμως δύο μεγάλες φάσεις (Μπίσεβαρ,
Αουγκούστο) και με ρυθμό πολύ χαμηλό.
Ηταν αρκετά αργός στην ανάπτυξη στο
πρώτο ημίχρονο, έγινε ακόμη πιο αργός
στο δεύτερο και δεν σιγούρεψε τη νίκη
του με ένα δεύτερο γκολ, με αποτέλεσμα
το παιχνίδι να κυλήσει με αρκετό άγχος
μέχρι τη λήξη του. Γι’ αυτό ευθύνεται
φυσικά, σε μεγάλο βαθμό, ο Αουγκούστο,
ο οποίος έχασε εξ’ επαφής σίγουρο γκολ
πέντε λεπτά πριν από το φινάλε.
Στο
τελευταίο δεκάλεπτο, ο Αναστασίου
φρεσκάρισε την ομάδα του με αλλαγές
μεσοεπιθετικά και ζήτησε από τους
παίκτες του να ρισκάρουν, μήπως και
αρπάξουν τον βαθμό της ισοπαλίας. Ο ΠΑΟΚ
φρόντισε απλώς να διατηρήσει το προβάδισμά
του για να πάρει τους τρεις βαθμούς και
το κατάφερε σχετικά εύκολα απέναντι σε
μια ομάδα που τελικά αποδείχτηκε ότι
δεν είχε τα φόντα να τον απειλήσει μέσα
στην Τούμπα. Αν, μάλιστα, είχε γίνει το
2-0 από τον Μπίσεσβαρ ή τον Αουγκούστο,
τότε θα μιλούσαμε για το πιο λογικό σκορ
που θα μπορούσε να έχει αυτό το ματς.
Στο
ρεζουμέ, αυτό που μένει για τον ΠΑΟΚ
είναι μόνο το θετικό ξεκίνημα στο
Πρωτάθλημα, αν και επρόκειτο για το
αυτονόητο. Η ομάδα έπαιξε αρκετά καλό
ποδόσφαιρο στην αρχή του αγώνα, μετά τα
πρώτα 20-25 λεπτά όμως έγινε υποτονική
και προβλέψιμη. Ακόμη, έδειξε ότι θα
έχει πάντα πρόβλημα απέναντι σε
πολυπρόσωπες άμυνες, άρα πρόβλημα με
όλες τις μικρομεσαίες ομάδες ενός και
εκτός έδρας. Κι αυτό γιατί λείπουν η
ταχύτητα και η ποιότητα, κυρίως στη
μεσαία γραμμή. Το είπε και ο Λουτσέσκου:
“Πρέπει να βελτιώσουμε πράγματα”.
Πολλά πράγματα, είναι η αλήθεια...
ΥΓ.
Με τη χρησιμοποίηση του Κουλιεράκη, ο
Λουτσέσκου μάς έδειξε ότι τον Κάργα θα
τον χρειαστεί μόνο σε καταστάσεις
έκτακτης ανάγκης. Με δεδομένο τον
Ιγκασον, με υγιείς τον Νάσμπεργκ και
τον Μιχαηλίδη και με τον Κουλιεράκη
προτιμότερη επιλογή, προβλέπεται ο
νεοαποκτηθείς Κάργας να “βγάλει”...
ξεκούραστη σεζόν, οπότε μπαίνει ένα
ζήτημα σχετικά με το ποιον ακριβώς σκοπό
είχε αυτή η μεταγραφή. Και, μάλιστα, τότε
που έγινε, υπήρχε ακόμη και ο Μιχάι.
Καλώς αποκτήθηκε, φυσικά, απλά θα μου
φανεί περίεργο αν ένας παίκτης που
συμπεριλήφθηκε στην καλύτερη ενδεκάδα
του περσινού Πρωταθλήματος γίνει φέτος
στον ΠΑΟΚ ο… πέμπτος στόπερ.
Στέλιος Απ. Γρηγοριάδης