Το να επιμένει ο Φιλίπε Σοάρες και να πιέζει για να φύγει από την Πορτογαλία και να έρθει στην Ελλάδα αποτελεί επιτυχία για τον ΠΑΟΚ.
Δεν είνα μόνο το αποφασιστικό “μπάσιμο” του Ζοσέ Μπότο που προκάλεσε τις εξελίξεις, είναι και η καλή φήμη που έχει ο ΠΑΟΚ ως εργοδότρια ποδοσφαιρική εταιρεία. Ας υποθέσουμε ότι ο Σοάρες ρώτησε κάποιον συμπατριώτη του που ξέρει από πρώτο χέρι τι πάει να πει ΠΑΟΚ.
Ποιος να μην τον ενθάρρυνε; Ποιος να μην του είπε μια καλή κουβέντα για τον ΠΑΟΚ; Ο Σέρζιο Κονσεισάο; Ο Σέρζιο Ολιβέιρα; Η, μήπως, ο Αντελίνο Βιειρίνια και ο Φερνάντο Σάντος;
* Ακόμη και μετά από τόσες γκέλες, ο Αρης αγωνιστικά, χωρίς δηλαδή τους μείον έξι βαθμούς, είναι τέταρτος. Εχω, όμως, την αίσθηση ότι διαψεύδεται η βεβαιότητα ότι θα ήταν καλύτερος από πέρσι και ο λόγος είναι ότι δεν κατάφερε να λύσει τα προβλήματα που είχε και έχει στην επίθεση.
Οι αμυντικές επιδόσεις του είναι και φέτος καλές, αλλά το γκολ δεν “το έχει” κι αυτό προφανώς δεν πρέπει να χρεωθεί μόνος στους επιθετικούς, αλλά συνολικά στη λειτουργία της ομάδας που δυσκολεύεται να δημιουργήσει φάσεις και ευκαιρίες.
* Προσπαθώ κάπου-κάπου να δω αγώνες μπάσκετ και ορισμένοι από αυτούς έχουν όντως ενδιαφέρον, αλλά η... θλίψη δεν αντέχεται. Μιλάμε, εδώ και πολλά χρόνια, για ένα ελληνικό Πρωτάθλημα στο οποίο ανταγωνίζονται για τον τίτλο δύο ομάδες, ο Ολυμπιακός και ο Παναθηναικός και όλες οι υπόλοιπες για την τιμή των όπλων, χωρίς καμία προοπτική να καταλάβουν ποτέ μια θέση ανώτερη από το δεύτερη.
Η μόνη παρηγοριά τους είναι η συμμετοχή σε ευρωπαϊκές διοργανώσεις, η οποία, όμως, περισσότερα κόστη δημιουργεί παρά εισπράξεις. Στο μπάσκετ, πολύ περισσότερο από το ποδόσφαιρο, ισχύει ο νόμος του οικονομικά ισχυρού.
Στην Ισπανία, για παράδειγμα, μπορεί στο ποδόσφαιρο να κατακτά τίτλο η Ατλέτικο Μαδρίτης κι ας έχει χαμηλότερο μπάτζετ από τη Ρεάλ και την Μπαρτσελόνα, στην Αγγλία μπορεί ακόμη και η Λέστερ, στη Γερμανία μπορεί ακόμη και η Βόλφσμπουργκ, στο μπάσκετ, όμως, χωρίς τα μπάτζετ του Ολυμπιακού και του Παναθηναικού, κανείς ΠΑΟΚ, Αρης, ή Ηρακλής και κανείς Προμηθέας, Κολοσσός, ή Απόλλων Πάτρας δεν μπορεί να πάρει Πρωτάθλημα. Ούτε καν στον ύπνο τους...
* Το μόνο λάθος που έγινε στην Αυστραλία, στην υπόθεση του Τζόκοβιτς, είναι ότι παρατράβηξε το σίριαλ. Η ακύρωση της βίζας του και η απέλασή του έδειχναν αυτονόητα και θα έπρεπε προ πολλού να έχουν αποφασιστεί οριστικά και αμετάκλητα, ώστε και ο ίδιος να μην ταλαιπωρηθεί άσκοπα, παραμένοντας ουσιαστικά κρατούμενος επί πολλές μέρες.
Εχω την αίσθηση, δε, ότι αυτή η εξέλιξη θα βρει παγερά αδιάφορους τους περισσότερους, ικανοποιημένους αρκετούς και θυμωμένους μόνο ορισμένους από τους συμπατριώτες του. Και, βέβαια, ούτε το τένις θα πεθάνει χωρίς τον Τζόκοβιτς σε μία διοργάνωση, ούτε και το Οπεν της Αυστραλίας θα χάσει την αίγλη του χωρίς τη συμμετοχή του. Προφανώς δεν θα χάσει τίποτε και ο ίδιος ο Σέρβος. Η περιουσία που ήδη έχει αρκεί για να ζήσουν 37 γεννιές πίσω από τα δισέγγονά του.