Η πρώτη σοβαρή συζήτηση για τους χειραγωγημένους αγώνες έγινε στην Ελλάδα το 2009. Τότε που κατέφθασαν στην ΕΠΟ οι φάκελοι της Εταιρείας Ανίχνευσης Στοιχηματικής Απάτης Sportradar.
Είχε προηγηθεί ο διαβόητος αγώνας Πανιωνίου – Ντιναμό Τιφλίδας, ο οποίος χαρακτηρίστηκε στημένος από τον τότε πρόεδρο της UEFA Λέναρντ Γιόχανσον. Δεκαοχτώ χρόνια αργότερα, η ελληνική δικαιοσύνη δεν έχει καταφέρει να αποφανθεί τελεσίδικα γι’ αυτόν τον αγώνα.
Ούτε το σκάνδαλο του Koriopolis ούτε η υπόθεση της εγκληματικής οργάνωσης τελεσφόρησαν στα ελληνικά δικαστήρια. Τα αδικήματα παραγράφηκαν και οι περισσότεροι κατηγορούμενοι απαλλάχτηκαν. Αν εξαιρέσει κανείς το μικρό Koriopolis, όπου είχαμε καταδικαστικές αποφάσεις με βάση τις εκθέσεις της Sportradar, όλες οι υπόλοιπες έρευνες για τη στοιχηματική απάτη πήγαν στο βρόντο.
Η Επιτροπή Επαγγελματικού Αθλητισμού, οι ποδοσφαιρικοί εισαγγελείς και η Επιτροπή Δεοντολογίας της ΕΠΟ κατά τεκμήριο αρχειοθετούσαν όλες αυτές τις υποθέσεις. Χωρίς την παραμικρή περαιτέρω έρευνα.
Το 2014 εμφανίστηκε η σύμβαση Macolin, την οποία υπέγραψαν τόσο η Ελλάδα, όσο και άλλες 16 ευρωπαϊκές χώρες. Την κράτησαν στο συρτάρι για έξι χρόνια και την έφεραν προς κύρωση στη Βουλή το 2020. Υποτίθεται θα έλυνε το πρόβλημα της στοιχηματικης απάτης με διεθνείς συνεργασίες.
Μάλιστα ενεργοποιήσαμε την ΕΠΑΘΛΑ (Εθνική Πλατφόρμα Αθλητικής Ακεραιότητας). Από τότε έχει περάσει ενάμισης χρόνος. Ο επικεφαλής της ΕΠΑΘΛΑ Γιώργος Μαυρωτάς ούτε φωνή ούτε ακρόαση. Ο Γ.Γ.Α. προτιμά τις δημόσιες εμφανίσεις παρέα με αθλητές και τις πομπώδεις δηλώσεις για το «σύγχρονο πλαίσιο αντιμετώπισης της χειραγώγησης αθλητικών αναμετρήσεων».
Το ερώτημα είναι τι απέδωσε η ΕΠΑΘΛΑ. Ανακάλυψε κανένα χειραγωγημένο ματς ο ερευνητής γενικός γραμματέας και πρώην πρωταθλητής του πόλο; Αν δεν τα κατάφερε μέσα σε ένα τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα, ένα από τα δύο συμβαίνει: Ή έπαψαν να στήνονται ματς στην Ελλάδα ή η πολυδιαφημισμένη πλατφόρμα δεν είναι αποτελεσματική.
Γιατί δεν θέλουμε να πιστέψουμε ότι ο κ. Μαυρωτάς κρατάει στα χέρια του στημένους αθλητικούς αγώνες και δεν τους εμφανίζει στη δημοσιότητα. Σε κάθε περίπτωση οφείλει να αντιληφθεί ότι έχει κυρίαρχη πολιτική ευθύνη επί του ζητήματος της διαφάνειας και πως στις έρευνές του δεν μπορεί να επικαλύπτει (ή και να αγνοεί) δικαστικούς λειτουργούς.
Εκτός κι αν ο διαπρύσιος κήρυκας της Συμφωνίας των Πρεσπών, δεν έχει την πολιτική αντίληψη ώστε να κατανοήσει το μέγεθος της "καυτής πατάτας" που του πάσαρε ο άνθρωπος που επιλέγει τις δημόσιες εμφανίσεις του.