Αγαπητή Metrosport
Είναι απίστευτο το τρολάρισμα από τον Τσόλακ. Ο ΠΑΟΚ είναι καταδικασμένος, μια ζωή, να δέχεται γκολ από πρώην παίκτες του, τώρα καταδικάστηκε να βλέπει έναν παίκτη που μάταια προσπάθησε δυο φορές να στεριώσει στην Τούμπα, να σκοράρει συνεχώς με τη Ρέιντζερς, όπως σκόραρε και με τη Μάλμε, ενώ, όσο έπαιζε στον ΠΑΟΚ, ήταν άσφαιρος.
Αν θελήσει κανείς να εξηγήσει το φαινόμενο Τσόλακ, δύο σκέψεις υπάρχουν. Η πρώτη: Είναι απλώς σύμπτωση. Ετυχε να σκοράρει με τη Μάλμε, έτυχε να σκοράρει με τη Ρέιντζερς, δεν έτυχε με τον ΠΑΟΚ. Η δεύτερη: Ο τρόπος που έπαιζε ο ΠΑΟΚ δεν ευνοούσε τον Τσόλακ, όπως δεν ευνοούσε, ούτε ευνοεί, κανέναν άλλο φορ του.
Πάω χωρίς συζήτηση με τη δεύτερη εξήγηση. Και να γιατί: Αν αφήσουμε πίσω τη θριαμβευτική για τον ΠΑΟΚ σεζόν 2018-19, που στη μισή “έτρεξε” με τον χαρισματικό σκόρερ που λέγεται Πρίγιοβιτς και την άλλη μισή δεν του έλειψαν γκολ από τον Σφιντέρσκι και τον Ακπομ, χάρη στην καλή λειτουργία όλης της ομάδας, όλα τα επόμενα χρόνια οι φορ του ΠΑΟΚ υπέφεραν από… μοναξιά.
Ο Σφιντέρσκι κατάντησε “λίγος”, ο Ακπομ κατάντησε “άχρηστος”, ο Κρμέντσικ δεν έμεινε πολύ για να μάθουμε αν θα αποτελούσε εξαίρεση και ο Τσόλακ βούλιαξε κι αυτός στη μαύρη τρύπα που δημιουργούσε η αδυναμία της ομάδας να αναπτυχθεί, να δημιουργήσει πολλές φάσεις και να τροφοδοτήσει τον φορ, ο οποίος, εύλογα, είναι ο παίκτης που πρέπει να ενεργεί στις περισσότερες τελικές προσπάθειες.
Για τον ίδιο λόγο “εξωπετάχτηκε” και ο Κουλούρης. Ευκαιρίες να δράσει δεν είχε και το μόνο που έκανε ήταν να τρέχει από εδώ κι από εκεί και να κοντράρεται με τους αντιπάλους εκτός περιοχής. Και, βέβαια, μακριά από τον ΠΑΟΚ πάντα σκόραρε. Μέχρι και πρώτος σκόρερ του Πρωταθλήματος βγήκε με τον Ατρόμητο. Δεν μπορεί να είναι σύμπτωση. Ούτε είναι σύμπτωση και οι εξαιρετικές επιδόσεις του Τσόλακ… εκτός ΠΑΟΚ: 51 γκολ σε 90 αγώνες με τη Ριέκα στην Κροατία, 19 γκολ σε 40 αγώνες με τη Μάλμε στη Σουηδία.
Τι θα γίνει με τον Ολιβέιρα; Κανείς δεν ξέρει. Ας παίξει πρώτα τρία-τέσσερα ματς σερί και θα δούμε. Μπορεί να αποδειχθεί γκολτζής ο Μπράντον; Αγνωστο. Πάντως, ο ίδιος έχει δηλώσει με ειλικρίνεια: “Δεν το παίζω σκόρερ”. Μπορεί ο Κούτσιας; Φοβάμαι ότι… αποκλείεται. Γιατί για να μπορέσεις να δείξεις κάτι, πρέπει να παίζεις. Στους αγώνες, όχι στις προπονήσεις, ούτε μόνο στον ΠΑΟΚ Β...
Οταν λέμε “θα δούμε”, είναι το λογικό. Μάντης κανείς δεν είναι. Αλλά πολύ φοβάμαι ότι με τον τρόπο και που φέτος παίζει ο ΠΑΟΚ, όχι ο Τσόλακ, αλλά ούτε και ο Λεβαντόφσκι ή ο Χάαλαντ θα κατάφερνε να σταθεί. Αν ο φορ δεν “ταϊστεί”, δεν θα σκοράρει. Τελεία και παύλα. Κι ύστερα, να μην ξεχνάμε ότι ο Λουτσέσκου εκείνο που κυρίως περιμένει από τον φορ είναι να κινείται παντού και να συμμετέχει σε όλο το παιχνίδι της ομάδας. Λες και όλοι οι υπόλοιποι παίκτες του είναι άσοι στο σκοράρισμα. Αν δεν είχε αυτή την εμμονή, ο Πρίγιοβιτς θα είχε επιστρέψει προ πολλού στον ΠΑΟΚ. Αλλά, βλέπετε, σύμφωνα με τον Ρουμάνο, ο Πρίγιοβιτς… δεν είναι χαμάλης. Είναι… απλώς γκολτζής!...
Ο,τι και να γράψουμε αυτές τις τελευταίες μέρες, στον ίδιο επίλογο καταλήγουμε: Ο ΠΑΟΚ χρειάζεται πάση θυσία 10άρι, γιατί δεν έχει κανένα. Χρειάζεται και έναν έμπειρο εξτρέμ ακόμη, γιατί πίσω από Ζίβκοβιτς και Νάρεϊ δεν υπάρχει άλλος. Χρειάζεται και έναν επίσης έμπειρο χαφ στο “8”, πιο ταχύ, πιο ευέλικτο και να “έχει” περισσότερο το γκολ από τον Αουγκούστο. Αν “γεμίσει” μεσοεπιθετικά και παίξει καλό ποδόσφαιρο, τότε μπορεί να φανούν και οι φορ του.
ΥΓ 1. Με το συμπάθιο, αλλά δεν μπορώ πια να θεωρήσω σταθερές αξίες, ούτε για τις πτέρυγες στην επίθεση, ούτε για τον άξονα, τον Μπίσεσβαρ και τον Ελ Καντουρί. Κάποιες βοήθειες, σε κάποιους αγώνες, κάποιες στιγμές, μπορούν να δώσουν, αλλά μέχρι εκεί.
Μακάρι να “μπολιάσουν”, μαζί με τον Βιεϊρίνια, το “πνεύμα” ΠΑΟΚ σε όλους τους νεοφερμένους και κυρίως στους ξένους πιτσιρικάδες. Αυτό θα είναι σπουδαία δουλειά, αλλά σπουδαία δουλειά και, μάλιστα, σε διάρκεια, εντός αγωνιστικού χώρου, δεν μπορείς να περιμένεις από κανέναν από τους δύο.
ΥΓ 2. Επίσης, πρέπει να μη φοβόμαστε να πούμε και κάτι άλλο: Εχουμε… μήνες να δούμε τον καλό Αντρίγια Ζίβκοβιτς. Πολύτιμο προσόν το πάθος του, τα ανεξάντλητα τρεξίματά του, η σταθερή συμμετοχή του στην αμυντική λειτουργία, αλλά αυτά που κυρίως περιμένει η ομάδα από τα ποιοτικά χαρακτηριστικά του δεν τα δίνει στην επίθεση. Ούτε πολλές πλαγιοκοπήσεις, ούτε πολλές εύστοχες σέντρες, ούτε γκολ. Ναι, παραμένει, πολύ λογικά, βασικός και αναντικατάστατος, ναι, δεν γίνεται να “κατεβαίνει” να παίξει η ομάδα χωρίς αυτόν, αλλά περιμένουμε με ανυπομονησία να δούμε τον γνωστό καλό Αντρίγια.
Στέλιος Απ. Γρηγοριάδης