Το παιχνίδι στο Καραϊσκάκη ήταν το πλέον αντιπροσωπευτικό του Αρη του δεύτερου γύρου του Πρωταθλήματος. Μια ομάδα με τακτική πειθαρχία, αμυντική συνέπεια και μπόλικη δόση αυταπάρνησης φρόντισε να προκαλεί δυσλειτουργία στην καλύτερη επίθεση του Πρωταθλήματος, αυτή του Ολυμπιακού. Και στον αντίποδα, μια ομάδα η οποία συνεχίζεται να αντιμετωπίζει σοβαρό πρόβλημα στο γκολ, στην πραγματικότητα σκοράρει με το σταγονόμετρο και πέταξε στα σκουπίδια ένα σωρό ευκαιρίες για να δημιουργήσει προϋποθέσεις για γκολ. Η διαφορά ήταν ότι τούτη τη φορά η διαιτησία ήταν 50-50 (εξαιρετικός ο Σιδηρόπουλος) και οι δύο ομάδες πήραν αυτό που πραγματικά άξιζαν.
Για τον Αρη, αυτός ο βαθμός στην έδρα του Ολυμπιακού δεν είναι χρυσάφι, αλλά χρήσιμος. Γιατί «φτιάχνει» την ψυχολογία του, δεν θα δώσει τη δυνατότητα στον Παναθηναϊκό να τον περάσει αν οι «πράσινοι» περάσουν από το Αγρίνιο και ταυτόχρονα, διατηρούν την κατάσταση στα χέρια τους (ενόψει της συνέχειας της κανονικής διάρκειας) έχοντας δύο εντός έδρας αγώνες και το ντέρμπι στην Τούμπα.
Αντιθέτως, «χρυσάφι» είναι η απόδοση του Μπρούνο ο οποίος έκανε αισθητή την παρουσία του από το δευτερόλεπτο εισόδου του στο παιχνίδι. Δεν είναι μόνο η φάση που φέρνει το κερδισμένο πέναλτι, το γεγονός δηλαδή ότι δεν παράτησε μια στιγμή που φαινόταν χαμένη, αλλά ο γενικός τρόπος λειτουργίας του. Το δεύτερο κέρδος είναι ο Κώστας Μήτρογλου γιατί τα γκολ είναι η τροφή των επιθετικών και ο έμπειρος φορ έβαλε κάτι στο στόμα του. Εστω με εκτέλεση πέναλτι.
Συνολικά στο παιχνίδι, ο Αρης βασίστηκε και πάλι στην εξαιρετική μεσοαμυντική γραμμή του. Τους τρομερούς Λούκας Σάσα, Τζέγκο οι οποίοι έχουν αποκτήσει χημεία, τον Ντάνιελ Σούντγκρεν, αν ο Εμάνουελ Σάκιτς απέφευγε το λάθος στη φάση του τέρματος του Ολυμπιακού, δεν θα αδικούσε τον εαυτό του. Στην άλλη όψη του νομίσματος, η μεσοεπιθετική γραμμή ήταν μέτρια. Αρκετές άστοχες εμπνεύσεις του Μπερτόγλιο, αναποτελεσματικός ο Σίλβα… έλειπε η μία πάσα που θα έβγαλε φάσεις, όπως σωστά είπε και ο Ακης Μάντζιος.