H βιομηχανία της παραχάραξης της ιστορίας των επαγγελματικών αθλητικών ομάδων της Ελλάδας, αντί να αποδυναμώνεται ενισχύεται. Οι αθλητικές εταιρείες κάτω από την πίεση των χρεών, κάνουν χρήση του δικαιώματος που τους δίνει ο νόμος αλλάζουν ΑΦΜ, σήμα και όνομα, με στόχο να δημιουργηθεί μία ομάδα η οποία θα παραπέμπει στη μητρική. Στην ουσία δημιουργείται ένα μόρφωμα το οποίο εξ ανάγκης το αγκαλιάζουν οι φίλαθλοι γιατί δεν έχουν άλλη επιλογή. Από το να μην υπάρχει κάτι που θα τους εκφράζει αθλητικά κάνουν την ανάγκη φιλότιμο και συνεχίζουν να ακολουθούν το νέο αθλητικό δημιούργημα, γνωρίζοντας ότι δεν είναι η ομάδα που αποτυπώνει την ιστορία του συλλόγου.
Η δημιουργία ομάδων που είναι «υβρίδια» των ιστορικών συλλόγων, αποτελεί ακόμη μία εγχώρια αθλητική πατέντα. Σ’ ένα περιβάλλον όπου ο επαγγελματικός αθλητισμός έχει χάσει κάθε έννοια σοβαρότητας, μπροστά στον κίνδυνο να γκρεμιστεί το οικοδόμημα, όλοι κάνουν τα στραβά μάτια. Ξέρουν ότι αν εφαρμοστούν πιστά οι κανονισμοί θα είναι ζήτημα στις δύο επαγγελματικές κατηγορίες να έχει δικαίωμα συμμετοχής διψήφιος αριθμός ομάδων. Πάνω σ’ αυτή τη στρεβλή λογική συνεχίζεται η παραγοντική και πολιτική «επένδυση», με αποτέλεσμα το ποδόσφαιρο να βρίσκεται στην εντατική. Απ’ ότι φαίνεται όμως λίγοι νοιάζονται γι’ αυτό, καθώς η ενασχόληση των περισσότερων παραγόντων με τον επαγγελματικό αθλητισμό, εξυπηρετεί πολλά άλλα πράγματα, αλλά δεν αποτελεί κομμάτι επενδυτικής προσπάθειας.
Eπειδή υπάρχουν και σοβαρά ποδοσφαιρικά κράτη, όπως η Αγγλία, η FA (ποδοσφαιρική ομοσπονδία της χώρας) έχει εισαγάγει νέους κανόνες για να βοηθήσει στην προστασία της κληρονομιάς των ποδοσφαιρικών συλλόγων στην Αγγλία, οι οποίοι θα εφαρμοστούν στην Premier League, την EFL, τη National League, τη Super League και τη Championship γυναικών.
Η FA αναφέρει στην ανακοίνωση της: «Σύμφωνα με τους νέους κανόνες, εάν ένας σύλλογος επιθυμεί να κάνει ουσιαστικές αλλαγές στο έμβλημα του συλλόγου ή να αλλάξει τα χρώματα της εντός έδρας φανέλας, πρέπει να ξεκινήσει μια πλήρη και σε βάθος διαδικασία διαβούλευσης με τους φιλάθλους».
Ακόμη: “Eνας σύλλογος πρέπει επίσης να μπορεί να αποδείξει ότι η πλειοψηφία των οπαδών του είναι υπέρ οποιωνδήποτε προτεινόμενων αλλαγών. Σε περίπτωση που διαπιστωθεί ότι ένας σύλλογος παραβιάζει τους κανονισμούς, η FA μπορεί να λάβει τα κατάλληλα μέτρα, όπως να δώσει εντολή σε έναν σύλλογο να επιστρέψει στο προηγούμενο συνδυασμό χρωμάτων του εμβλήματος ή της φανέλας. Στόχος των νέων κανόνων είναι να τεθούν οι οπαδοί στο επίκεντρο της διαδικασίας λήψης αποφάσεων για αυτά τα σημαντικά ζητήματα που σχετίζονται με την κληρονομιά των συλλόγων».
Το έχω γράψει πολλές φορές ότι ο επαγγελματικός αθλητισμός δεν είναι μια απρόσωπη επιχειρηματική προσπάθεια, oπότε δεν μπορεί να είναι το «Λούνα Παρκ», των ισχυρά οικονομικά παραγόντων. Το αντίθετο. Είναι ένας χώρος όπου γεννιούνται πολλών ειδών συναισθήματα σε χιλιάδες ανθρώπους που αγαπούν μία ομάδα. Η σχέση οπαδού-συλλόγου είναι σχέση κρέατος-δέρματος, οπότε όλες οι εξελίξεις έχουν αντίχτυπο στον κόσμο.
Αυτός είναι και ο λόγος που οι αποφάσεις που έχουν ιστορικό χαρακτήρα δεν πρέπει να παίρνονται χωρίς τη συμμετοχή του κόσμου. Στην Αγγλία όπου το ποδοσφαιρικό οικοδόμημα είναι «χτισμένο» πάνω σε αρχές, κάτι τέτοια πράγματα δεν αφήνονται στην τύχη. Και η αρχαιότερη ποδοσφαιρική ομοσπονδία στον κόσμο δεν «παίζει» με το μέλλον του εγχώριου ποδοσφαιρικού προϊόντος. Γι’ αυτό υψώνει τείχος προστασίας απέναντι σε ενδεχόμενους κινδύνους που μπορεί να προκύψουν από την είσοδο στις ομάδες πολυεκατομμυριούχων οι οποίοι δεν έχουν κανέναν συναισθηματικό ομφάλιο λώρο με την ιστορία της ομάδας που αγοράζουν.