Η ανάγκη να εκσυγχρονιστεί οργανωτικά το εγχώριο ποδόσφαιρο είναι διαπιστωμένη από την ευρύτερη κοινωνία του αθλήματος. Δεν χρειάζεται κάποιος να έχει ειδικές γνώσεις προκειμένου να αντιληφθεί τις παθογένειες που λειτουργούν ως βαρίδια στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Βαρίδια τα οποία του στερούν το δικαίωμα της ανάπτυξης στα επίπεδα των χωρών της κεντρικής Ευρώπης.
Οι άξονες της ανάπτυξης είναι γνωστοί: Ποδοσφαιρικός πολιτισμός, ανεξάρτητα θεσμικά όργανα, τεχνοκρατική οργάνωση της ΕΠΟ. Ξεκάθαρα πράγματα και γνωστά ακόμη και στον πρωτοετή σπουδαστή του αθλητικού management.
Εχω την άποψη ότι η πλειονότητα των ΠΑΕ διαθέτει τουλάχιστον ένα στέλεχος με γνώσεις γύρω από τις σύγχρονες δομές του επαγγελματικού ποδοσφαίρου. Οπότε αν αυτά τα στελέχη κάθονταν σ’ ένα τραπέζι και αποφάσιζαν χωρίς ιδιοτέλεια, θα κατέληγαν σε μία έκθεση παρόμοια μ’ αυτή των 102 σελίδων που συνέταξαν ΦΙΦΑ/ΟΥΕΦΑ για το ελληνικό ποδόσφαιρο.
Ένα πλαίσιο λειτουργίας το οποίο ακολουθούν όλες οι ποδοσφαιρικά προηγμένες χώρες και δόθηκε ως manual και στις ποδοσφαιρικές Αρχές της Ελλάδας. Χωρίς υποχρέωση την πιστή εφαρμογή του, αλλά με την παραίνεση να υλοποιηθούν τα όσα αναφέρονται με τη συνεργασία ΕΠΟ-ΠΑΕ και Κυβέρνησης.
Πόσο εύκολο όμως είναι κάτι τέτοιο; Η Ελλάδα απέχει αρκετά από τον τρόπο λειτουργίας των ποδοσφαιρικών ομοσπονδιών της κεντρικής Ευρώπης, οι οποίες λειτουργούν στο επίπεδο των κανόνων που περιγράφονται στην «Ολιστική Μελέτη».
Αρα θα πρέπει να γίνει ποδοσφαιρική επανάσταση για να αγγίξουμε το μεγαλύτερο μέρος τις εισηγήσεις της ΦΙΦΑ/ΟΥΕΦΑ, οι οποίες μοιάζουν με πρόταση που υπάρχει στα συρτάρια της απ’ όπου βγαίνει σε πρώτη ζήτηση. Χωρίς να αξιολογούνται οι ιδιαιτερότητες που υπάρχουν στην Ελλάδα, η κουλτούρα των παραγόντων και η απόσταση που χωρίζει το κανονικό ποδόσφαιρο από αυτό που συντηρείται στη χώρα μας.
Οι προτάσεις είναι προς την κατεύθυνση της προόδου, αλλά το ζήτημα που μπαίνει είναι αν έχουν τη διάθεση να συμφωνήσουν όλοι εκείνοι που έχουν λόγο για το ποδόσφαιρο. Αυτό που βασανίζεται στην Ελλάδα από το γεγονός ότι οι παράγοντες δεν έχουν τη διάθεση να βάλουν το «εμείς» κάτω από το «εγώ».
Οταν θα το συμφωνήσουν αυτό τα υπόλοιπα είναι εύκολα πράγματα. Μέχρι τότε θα διαγκωνίζονται για να βάλουν τους δικούς του ανθρώπους σε θέσεις ευθύνης, προκειμένου να κρατούν τα κλειδιά του ποδοσφαίρου. Οπότε είναι ορατός ο κίνδυνος να χαθεί ακόμη μία ευκαιρία και η «Ολιστική Μελέτη» να αποδειχθεί μία εξαιρετική έκθεση ιδεών.