Γράφει ο Θάνος Μπούζας
Στα παλιά τα χρόνια μια δωροδοκία είτε υπό τη μορφή απόπειρας είτε ολοκληρωμένη, απασχολούσε εβδομάδες και μήνες τα έντυπα ενημέρωσης. Το στίγμα που άφηνε στους συμμετέχοντες ήταν βαρύ και ανεξίτηλο. Συνήθως η δικαιοσύνη , αθλητική και ποινική αντιδρούσε σύμφωνα με γεωγραφικά κριτήρια. Στο Βορρά οι καταδίκες (υποβιβασμός Ηρακλή) στο Λεκανοπέδιο τα στραβά μάτια (υπόθεση Λουλουδιών κ.α.).
Ωστόσο αυτό δε σμίκρυνε σε κανένα τόνο το αποτύπωμα που άφηνε το μεγαλύτερο παράπτωμα που μπορεί να συμβεί σε χώρο του ποδοσφαίρου. Σήμερα αυτό που έγινε με τον Μπαριέντος μοιάζει κουτό. Και μοιάζει κουτό διότι η τεχνολογία και η επιστήμη της παρανομίας έχουν εξελιχθεί τόσο που σχεδόν τα πάντα μπορούν να γίνουν εν κρυπτώ και να μην αποκαλυφθούν ποτέ ή έπειτα από πάρα πολλά χρόνια. Εδώ για το σκάνδαλο Κατάρ που υπήρχαν παρακολουθήσεις για μια τριετία και ενεπλάκησαν δεκάδες πολιτικοί, η βέλγικη αστυνομία περίμενε να τελειώσει το μουντιάλ για να το βγάλει στον αέρα.
Όμως όπως και να το κάνουμε όταν προηγηθεί απόπειρα δωροδοκίας προκειμένου ένας παίκτης να αποβληθεί σε αγώνα πριν τον Ολυμπιακό, αν μη τι άλλο επιβάλλεται να εξεταστεί από τους αρμόδιους εισαγγελείς και όχι μόνο τους αθλητικούς, η πιθανή εμπλοκή της ομάδος που είχε το αγωνιστικό συμφέρον. Δυστυχώς όμως ακολουθείται μια συμπεριφορά η οποία χαρακτηρίζει την δικτατορία των μέσων ενημέρωσης και αυτών που τα διοικούν. Άτομα με επιχειρηματικές επιδιώξεις και διαπλοκή δε μπορεί παρά να ακούνε «Ελευθερία του Τύπου» και να ανατριχιάζουν.
Στην υπόθεση «Μπαριέντος» λες και όλα αυτά τα μέσα ηλεκτρονικά έντυπα , ραδιοφωνικά και τηλεοπτικά έχουν μια κοινή συνείδηση, σχεδόν εξαφάνισαν το γεγονός. Μια είδηση που θα έπρεπε να «παίζει» παντού τη συναντούσες αραιά και που, παντελώς υποβιβασμένη με προδιαγραμμένη πορεία. Δηλαδή την πλήρη απαξίωσή της και στο τέλος την αιτιολόγησή της με πιθανολογούμενες και φυσικά έξω από τον Ολυμπιακό πράξεις με καμία νομική υπόσταση και ενδεχόμενη τιμωρία.
Άλλωστε εδώ έχουν «βάλει στο ειδησεογραφικό αρχείο» υποθέσεις με ενόχους και ηθικούς αυτουργούς όπως αυτή του Τζήλου. Βέβαια αυτοί κάνουν τη δουλειά τους καθοδηγούμενοι από τα συμφέροντά τους οικονομικά ή όχι. Εμείς εδώ τι κάνουμε; Δεν υπάρχουν φωνές και αυτοί που θέλουν να αντιδράσουν δεν τους δίνεται βήμα με αποτέλεσμα στο τέλος να αισθάνονται είτε γραφικοί είτε άχρηστοι.
Ο αθλητικός τύπος στη Βόρειο Ελλάδα δεν δείχνει εδώ και χρόνια ότι έχει δυνατότητες αντίδρασης και περιορίζεται σε θέματα ρεπορτάζ δυστυχώς. Οι διοικήσεις των ομάδων της Θεσσαλονίκης είτε αγωνίζονται να ανέβουν κατηγορία (Ηρακλής) είτε είναι φιλαράκια με τους κάτω (Καρυπίδης) είτε διάγουν την σιωπή των αμνών (ΠΑΟΚ) κι ας έχουν για τον τελευταίο ανακαλύψει κατηγορίες οι οποίες είναι σαφέστατα υποδεέστερες από αυτή της δωροδοκίας. Μάλλον πρέπει να περιμένουμε τον πρόεδρο για να πάρουν τα γρανάζια μπροστά. Γιατί μέχρι στιγμής μόνο λαδωμένα μένουν.
Ακολουθήστε τη σελίδα του metrosport.gr και στο google news.
Κάντε like στη σελίδα μας στο Facebook