Γράφει ο ΘΑΝΟΣ ΜΠΟΥΖΑΣ
Στις 7 Απριλίου ο ΠΑΟΚ βρίσκεται να χάνει από την ΑΕΚ στην Αγιά Σοφιά μέχρι το 89΄έπειτα από μια πολύ κακή εμφάνιση στο πρώτο ημίχρονο. Η μπάλα τον «θέλει» και ο Οζντόεφ χάρις στην επιμονή και την καλή θέση που είχε ισοφαρίζει. Από εκείνο το χρονικό σημείο ήλπιζες ότι ο Δικέφαλος θα βρει τον καλό εαυτό του και θα συνεχίσει τις εμφανίσεις που θα τον διατηρούν στην κορυφή του πρωταθλήματος μέχρι το τέλος.
Ακολουθούν δυστυχώς είκοσι μέρες που όλοι όσοι παρακολουθούσαν την ομάδα διαπίστωναν ότι «έμοιαζε» να έχει φτάσει στο αγωνιστικό της τέλος. Εξαφανισμένη στα ευρωπαϊκά παιχνίδια σε σημείο που να νομίζεις ότι απέναντι της είχε την Ρεάλ. Πέντε βαθμοί χαμένοι από τον Ολυμπιακό και τη Λαμία που την ισοφάρισε στο 100΄. Ίσως αυτή η ισοφάριση να παίξει σημαντικό ρόλο στη συνέχεια όπου ο ΠΑΟΚ έδειξε, παραδόξως για τους περισσοτέρους, να κερδίζει δικαιότατα την ΑΕΚ-βάση απόδοσης- με 3-2. Ακολουθεί το ματς με τον Ολυμπιακό στην Τούμπα στις 12/5 όπου εκεί θα κριθεί αν ο Δικέφαλος θα διατηρηθεί στο κυνήγι της πρωτιάς ή όχι.
Η ξεκούραση σαφέστατα παίζει ένα θετικό ρόλο στην απόδοση των παικτών. Αυτό όμως δε σημαίνει ότι δίνουν στους παίκτες κάποιο μαγικό φίλτρο που απαλείφει όλα τα δύσκολα που έχουν περάσει ως τώρα. Άλλωστε πρόσφατα είδαμε τον ΠΑΟΚ να χάνει από μια ομάδα της Ευρώπης που έπαιξε συνεχόμενα παιχνίδια και έμοιαζε πολύ πιο ξεκούραστη από τον ΠΑΟΚ που είχε πάρει …ρεπό από το πρωτάθλημα. Όλα τα παραπάνω μας δείχνουν ότι τούτη την ποδοσφαιρική στιγμή αυτό που μετράει είναι η ψυχολογική κατάσταση του καθενός και η διάρκειά της μέσα στο ματς. Για παράδειγμα όταν ο Δικέφαλος ισοφαρίστηκε μέσα σε λίγα λεπτά από την ΑΕΚ στο γκολ που πέτυχε στο δεύτερο λεπτό, έμοιασε να καταρρέει. Για 20 λεπτά η ΑΕΚ έπαιζε σαν γηπεδούχος που ήταν ένα βήμα από το διαλύσει τον αντίπαλό της. Θεωρούμε ότι αυτό οφείλεται αποκλειστικά στο ψυχολογικό αποτύπωμα που άφησε η ισοφάριση στο μυαλό και κατά συνέπεια στην απόδοση των παικτών. Όταν ο ΠΑΟΚ με πραγματικό αρχηγό τον Κωνσταντέλια και συνοδοιπόρο τον Κουλιεράκη κατάφερε να επαναφέρει τη θέλησή του για τη νίκη ,ούτε το άδικο 1-2 δεν τον σταμάτησε.
Συνεχείς επιθέσεις και ευκαιρίες οδήγησαν στο να χαρακτηριστεί ήρωας του ματς ένας τραυματίας. Ο Σάστρε που καθόταν έξω από την περιοχή μετά από συμβουλή του Ντεσπότοφ αφού σε περίπτωση αντεπίθεσης δε μπορούσε να κυνηγήσει τους αντιπάλους. Κι όμως αυτό στάθηκε ικανό να δώσει στον Σάστρε να κάνει το μοναδικό που μπορούσε. Ούτε να μαρκάρει , ούτε να τρέξει αλλά να σουτάρει και να σκοράρει.
Συμπερασματικά πιστεύουμε ότι η δυναμικότητα των παικτών, οι οδηγίες του Λουτσέσκου, οι τραυματισμοί αλλά και η φόρμα που βρίσκονται ορισμένοι, είναι σταθερές που έχει ΠΑΟΚ και κάθε άλλη ομάδα. Αυτό που μπορεί να διαφοροποιήσει την απόδοσή της και να τη φτάσει στο μέγιστο, είναι η θετική πνευματική σύμπνοια όλων. Ακόμη και ίσως κυρίως των φιλάθλων που στο 1-2 δεν σταμάτησαν ούτε δευτερόλεπτο να ενισχύουν την ομάδα. Λέτε η Ανάσταση για τον Δικέφαλο να ήρθε πρόωρα;