To ισοζύγιο των λόγων και των έργων του Θόδωρου Καρυπίδη, μέχρι τώρα, βγάζει αρνητικό πρόσημο. Έταξε πολλά και έκανε ελάχιστα απ’ όσα υποσχέθηκε στους φίλους του Άρη. Αυτή η ανακολουθία λόγων και έργων, ήταν που χρόνο με τον χρόνο έφθειρε την εμπιστοσύνη του κόσμου της ομάδας απέναντι του.
Μίλησε για κατάκτηση Πρωταθλήματος, χαρακτήρισε το ρόστερ «ως το καλύτερο της ιστορίας του Άρη», υποσχέθηκε κατασκευή γηπέδου, την έλευση συμπαίκτη και πολλά άλλα. Και πολλά άλλα που είχαν… κοντά πόδια, κι έτσι ήρθε η ώρα του λογαριασμού κατά την οποία ο κ. Καρυπίδης είναι έκθετος απέναντι στον κόσμο του Άρη.
Στο ποδόσφαιρο κανείς δεν κάνει συμβόλαιο με την επιτυχία. Αποτυχία όμως με αποτυχία έχει διαφορά. Άλλο να έχει παλέψει μία ομάδα με όλες τις δυνάμεις της μέχρι τον τελευταίο αγώνα και να χάσει τον στόχο που διεκδικούσε και άλλο απλώς με την πορεία της να καταλαμβάνει μία θέση μακριά από αυτές που οδηγούν στην Ευρώπη.
Ο κόσμος έχει υψηλό αισθητήριο κρίσης και δύσκολα πέφτει έξω. Οπότε πιστώνει στην ομάδα, την μαχητικότητα, την ειλικρίνεια και την προσπάθεια όταν αυτή έχει υγεία. Η ομάδα μπάσκετ του Άρη είναι ένα τεράστιο παράδειγμα. Βαδίζει εδώ και χρόνια στον δρόμο της εξυγίανσης χωρίς τυμπανοκρουσίες. Κρατά χαμηλά τη μπάλα, έχει ηρεμία στα αποδυτήρια και βγάζει μαχητικότητα στους περισσότερους αγώνες. Είναι μία ομάδα που χαίρεται κάποιος να τη βλέπει και να την υποστηρίζει. Οι στόχοι της είναι δεδομένοι, αλλά αυτό δεν επηρεάζει τον κόσμο. Στέκεται δίπλα της με όλη του τη διάθεση, χειροκροτεί, υποστηρίζει και την απολαμβάνει σε κάθε αγώνα. Γκρουπ που αναδύει υγεία και διοίκηση η οποία αποφεύγει τα μεγάλα λόγια. Απλώνει τα πόδια της όσο είναι το πάπλωμα και κυρίως σέβεται τους φιλάθλους και το αποδεικνύει.
Στο ποδόσφαιρο τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά. Ναι, θα συμφωνήσω ότι τα οικονομικά μεγέθη απέχουν, όπως και τα έσοδα, αλλά το manual της διοίκησης δεν αλλάζει μεταξύ ΠΑΕ και ΚΑΕ. Το ζήτημα είναι τα πρόσωπα. Στην ΚΑΕ αποφεύγουν τις μεγαλοστομίες, πρώτα κάνουν και μετά ανακοινώνουν. Σε εντελώς αντίθετους δρόμους βαδίζει ο κ. Καρυπίδης. 'Άτομο που δεν μπορεί να τιθασεύσει την έπαρση του, τον μεγαλοϊδεατισμό του και πολλές φορές δείχνει ότι δε γνωρίζει το μέγεθος της ομάδας που διοικεί.
Ανέλαβε τον Άρη χωρίς να έχει μεγάλη διοικητική εμπειρία και καθόλου από ομάδες της ιστορίας και του μεγέθους του Άρη. Ήρθαν στιγμές που έδωσε την αίσθηση ότι καπηλεύθηκε την αγάπη του κόσμου, που ενισχύθηκε από τα όσα πέρασε η ομάδα στα «πέτρινα χρόνια». Αντί όμως να κάνει αυτή την αγάπη εφαλτήριο προκειμένου να οργανώσει το κλαμπ και να το διοικήσει ορθολογικά, έβγαλε… νεοπλουτισμό και αγνόησε πολλές φορές της αξιοπρέπεια των Αρειανών.
Μετά την απώλεια του Κυπέλλου, δύο φράσεις έβγαιναν από το στόμα των φίλων του Άρη: «Πούλα και φύγε», «βγες και μίλα». Το πρώτο είναι μία ιστορία που σηκώνει μεγάλη κουβέντα, για το πώς μπορεί η ΠΑΕ να αλλάξει χέρια. Για το δεύτερο, μάλλον οι υπερασπιστές αυτής την άποψης θα πρέπει να αισθάνονται άβολα διαβάζοντας τη συνέντευξη του στην Political. Βγήκε και μίλησε λοιπόν ο κ. Καρυπίδης, αλλά το πιθανότερο είναι ότι δεν έπεισε κανέναν με τα όσα είπε.
Περισσότερο με ένα έωλο αφήγημα, παρόμοιο μ’ αυτά που υιοθετούν οι πολιτικοί στις προεκλογικές τους ομιλίες φάνταζε, παρά λόγος που διέλυσε τις τεράστιες ανησυχίες των φίλων Άρη.
Ο κ. Καρυπίδης έκανε για μία ακόμη φορά ευθεία επίθεση στον κ. Μαρινάκη, για τον οποίο δεν έβγαζε ούτε κιχ, όσο είχε αγαστές σχέσεις μαζί του και χρησιμοποίησε το επιχείρημα «ότι δεν υπήρξε προνομιακή σχέση μαζί του, απλώς μία φιλική». Κι όποιος τον πίστεψε τον πίστεψε.
«Κατασκεύασε» εχθρούς μιλώντας για το format, ο 5ος του βαθμολογικού πίνακα να υποχρεώνεται να διεκδικεί την θέση στην Ευρώπη σε αγώνες με την 6ο , τον 7ο και τον 8ο του βαθμολογικού πίνακα και τέλος υποσχέθηκε επενδύσεις 2 εκ. στο βοηθητικό του Ν. Ρυσσίου και ανακαίνιση του «Κλ. Βικελίδης».
Εκτιμώ ότι δεν αξίζουν σχολιασμού οι υποσχέσεις, γιατί τα λόγια δε στοιχίζουν.
Και επειδή ο κ. Καρυπίδης αισθάνεται ότι είναι στρυμωγμένος στα σχοινιά προανήγγειλε «restart σε οργανωτικό και αγωνιστικό επίπεδο». Συγχρόνως ότι «θα γίνουν ποιοτικές προσθήκες από ομάδες που αγωνίζονται σε μεγάλα Πρωταθλήματα».
Θέσεις οι οποίες γεννούν αυτονόητα ερωτηματικά: Γιατί ο κ. Καρυπίδης τόσα χρόνια δεν «επένδυσε» στην οργανωτική δομή της ΠΑΕ η οποία λειτουργεί σε χαμηλά στάνταρντ; Και δεύτερο: Η προαναγγελία ηχηρών μεταγραφών δεν αποτελούν πλέον είδηση που μπορεί να δώσει αισιοδοξία στους φίλους του Άρη.
Ο λόγος; Έχουν κουραστεί από τα… «καθρεπτάκια» και τα «πυροτεχνήματα». Μία ομάδα προσηλωμένη στον στόχο που θα κάνει κάθε αγωνιστικά το καλύτερο δυνατό μέσα στο γήπεδο απαιτεί και τίποτε περισσότερο.