Είμαστε ένας λαός που λειτουργεί με το συναίσθημα για ανθρώπους που λειτουργούν με ικανότητα και ψυχρότητα επαγγελματία. Δεν υπήρχε περίπτωση ο κύριος Κουφοντίνας να θυσιάσει την ζωή του σε αυτό που θα ωφελούσε τα δύο κόμματα συμπολίτευσης, αξιωματικής αντιπολίτευσης και το παρακράτος. Γνωρίζει καλά πώς λειτουργούν όλα αυτά. Το τι ήταν πραγματικά η 17Ν είναι μια εικόνα που απέχει παρασάγγας από την αλήθεια. Σίγουρα υπήρξαν μέλη της που οδηγήθηκαν στο να συμμετέχουν, μέσα από αγνά ιδανικά, την αγάπη για την ελευθερία και την δικαιοσύνη, εμπρός σε ένα σύστημα που αφήνει αθώο ή ατιμώρητο εκείνον η εκείνους που αξίζουν πολυετείς καταδίκες και ισόβια, άσχετα από όσα εγκλήματα κι αν διαπράξει η διαπράττουν στον λαό και τον δημόσιο βίο.
Όμως η 17Ν, ακόμα κι όταν πρωτοφτιάχτηκε μπορεί να είχε αυτά τα στοιχεία σαν αφετηρία, μέσα από τον Αντιδικτατορικό αγώνα, όμως δεν μπόρεσε να τα διατηρήσει στην διαδρομή της, την φυσιογνωμία της.
Γρήγορα διαβρώθηκε από μυστικές υπηρεσίες και ακολούθησε την πορεία που γνωρίζουμε. Ούτε μία δολοφονία που συμμετείχε ο κύριος Κουφοντίνας, δεν έχει κοινωνικό και πολιτικό αντίκτυπο, με την έννοια να ταρακουνήσουν το σύστημα και να φέρνουν και πολιτική ζύμωση και σκέψη στον ελληνικό λαό.
Με μελέτη επάνω στα πεπραγμένα της αλλά και στο ποιος ωφελήθηκε, είναι πολύ εύκολο για να κατανοήσει κάποιος, αυτό που απέφυγαν όλοι να του πούνε γιατί θα έσκαγε εκρηκτικά και μέσα στο πολιτικό σύστημα, ένθεν και ένθεν.
Λάθος αν την αντιμετωπίζουμε σαν "Δίκαιοι Τιμωροί" η "Ρομπέν των Δασών" όπως και τον κύριο Κουφοντίνα.
Παρόλα αυτά η Ελλάδα είχε κατακτήσει έναν νομικό πολιτισμό που δε θα έπρεπε να επιτρέψει τον θάνατο ενός κρατούμενου από απεργία πείνας.
Η κυβέρνηση με έναν εκδικητικό τρόπο νομοθέτησε έτσι που προκάλεσε ένα πρόβλημα. Το άν το έπραξε για να εισπράξει από τον αποπροσανατολισμό που έχει προκαλέσει η υπόθεση, απέναντι στα ουσιαστικά και σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζει το Έθνος μας, ο λαός του και η Δημοκρατία, είναι κάτι που εικάζεται.
Ο κύριος Κουφοντίνας θεωρώ ότι κατανόησε το παιγνίδι που παίζεται εις βάρος του και αποφάσισε να αναστείλει την απεργία πείνας του, προσπαθώντας να κεφαλαιοποίηση πολιτικά ότι προσέφερε αυτή η απεργία, σε κοινωνικές συμμαχίες.