Αποφράδα μέρα χθες για το ελληνικό μπάσκετ και την απώλεια ενός ανθρώπου που σηματοδότησε με την παρουσία του τις ένδοξες ημέρες του συλλογικού μπάσκετ στη Θεσσαλονίκη και στη συνέχεια στην Αθήνα!
Ο Γιάννης Ιωαννίδης δεν είναι πια μαζί μας, μια μορφή που ενέπνεε σεβασμό και δεν σήκωνε πολλά πολλά! Ερωτεύτηκε το μπάσκετ με την πρώτη ματιά. Το άθλημα τόσο εντός όσο και εκτός συνόρων του χρωστάει πάρα πολλά. Ενα μεγάλο μέρος των επιτυχιών του οφείλονται στη δική του τελειομανία και το πάθος που τον κυρίευε κάθε φορά: Να νικήσει!
Eφτασε μια ανάσα από το να κατακτήσει τα πάντα με Αρη, Ολυμπιακό και ΑΕΚ, όμως στην Ευρώπη δεν μπόρεσε να κάνει το βήμα παραπάνω. Παρόλα αυτά, στην πορεία του στα εγχώρια δεν είχε κανέναν που να μπορούσε να τον κοντράρει για πολλά χρόνια.
Ξεκίνησε με τον μυθικό Aρη του Γκάλη και του Γιαννάκη, συνέχισε με τον Ολυμπιακό και μετά να πάει στην ΑΕΚ (με την οποία επίσης έφτασε στον τελικό αλλά έχασε ξανά).
Οι εκρήξεις στον πάγκο, το ιδιαίτερο ταπεραμέντο του, οι τίτλοι του, το σακάκι που έβαζε κι έβγαζε κατά την διάρκεια του αγώνα, τα... γούρια του, το τσιγάρο του. Ο Γιάννης Ιωαννίδης δεν ήταν σαν τους άλλους. Ποτέ του δεν ήταν. Αυτό τον έκανε και τόσο ξεχωριστό και ανάγκασε άπαντες να υποκλιθούν σε εκείνον.
Μη ξεχνάμε ότι ο Ιωαννίδης δημιούργησε δυο δυναστείες, τον Άρη των 80's και τον Ολυμπιακό των 90's, παίρνοντας κάθε φορά την σκυτάλη από τις επιτυχίες της Εθνικής Ομάδας για να τις συνεχίσει σε συλλογικό επίπεδο.
Ναι, δεν αξιώθηκε να κερδίσει ποτέ του το κορυφαίο ευρωπαϊκό Κύπελλο, αν όμως σημασία δεν έχει ο προορισμός, αλλά το ταξίδι, ο ξανθός και οι ομάδες του έκαναν κορυφαία όσο και συναρπαστικά ταξίδια.
Μπορεί να μην μπόρεσα να τον ζήσω ενεργά σαν δημοσιογράφος από κοντά, αλλά τα μπασκετικά μαθήματα που παρέδωσε απρόσκοπτα και με τόσο μαγικό τρόπο αποτελούν οδηγό για όλους τους θιασώτες της «σπυριάρας»!
Καλό ταξίδι, Γιάννη Ιωαννίδη!
Ακολουθήστε τη σελίδα του metrosport.gr και στο google news