Ειλικρινά θα μπορούσα να αποδεχθώ σαν υπερβολικό το ξέσπασμα της οργής του Λουτσέσκου, αν όσοι το βρήκαν βολικό για να καλύψουν την διαιτησία του Πορτογάλου (κατά την ταπεινή μας άποψη κάκιστη), είχαν το κουράγιο και την λεβεντιά να πουν και δυο κουβέντες για τον κατατρεγμό της δικής του ομάδας μέχρι τώρα. Αυτό δεν το έκαναν. Μάλλον δεν τους συνέφερε και ως εκ τούτου περιορίστηκαν σε αυτήν καθεαυτήν την παρορμητική έκρηξη του Ρουμάνου κόουτς, προκειμένου να πουν ή να γράψουν για «τα πάντα όλα» όπως θα έλεγε και ο συγχωρεμένος ο Αλέφαντος, εκτός από την ταμπακιέρα. Και όταν μιλάμε για ταμπακιέρα, ασφαλώς εννοούμε όχι μόνον την ευεργετική διαιτησία του Τιάγκο Μαρτίνς, αλλά και το τι συμβαίνει στο ελληνικό πρωτάθλημα.
Πως και με ποιο τρόπο δηλαδή διαμορφώνεται το ρετιρέ της βαθμολογίας, ή ακόμη πιο απλά, πως κατανέμεται η διαιτητική εύνοια. Τονίζοντας ιδιαίτερα το βασικότερο, που είναι ποιοι οι ευνοούμενοι και ποιοι οι κατατρεγμένοι. Από ότι είδαμε και διαπιστώσαμε όλοι μας – δεν εννοούμε μόνο τους εκπροσώπους της ενημέρωσης εξαρτημένους ή ανεξάρτητους, αλλά το σύνολο των υγιώς σκεπτόμενων Ελλήνων ποδοσφαιρόφιλων – στην πρώτη κατηγορία είναι οι τρεις του ΠΟΚ και στην άλλη ο μοναδικός ίσως ανταγωνιστής τους, ο δικέφαλος του βορρά. Νομίζω πως δεν χρειάζεται να επικαλεστώ ιδιαίτερα επιχειρήματα από τις διαιτησίες που απολαμβάνουν Μαρινάκης, Αλαφούζος και Μελισσανίδης.
Είναι τόσες και τόσο ιδιαίτερα χαρακτηριστικές, με τις τελευταίες να επιβεβαιώνουν με τον πλέον αδιάψευστο τρόπο του λόγου το αληθές. Ότι δηλαδή το «ρετιρέ» είναι… «ρεζερβέ» και αν κάτι στραβώσει, ίσως να προκύψει μόνον όταν τα συμφέροντα της τριάδας συγκρουστούν. Κάτι που πιθανότατα να συμβεί, αν έρθουν ιδιαίτερα απέναντι οι δύο «ανίεροι» συνεταίροι του ερυθροπράσινου επιχειρηματικού και ποδοσφαιρικού συνασπισμού. Θα υποστηρίζαμε με πολλές προοπτικές να δικαιωθούμε, ότι παρακολουθούμε ένα από τα πλέον βρώμικα πρωταθλήματα, αν συνεχιστούν όλα αυτά τα εκτρωματικά και ανεπίτρεπτα που γίνονται. Ευχόμαστε (αλλά δεν το ελπίζουμε) να διαψευστούμε.
Ας επιστρέψουμε ωστόσο και στο ντέρμπι και στον ΠΑΟΚ. Το ότι ο Πορτογάλος έπαιζε υπερβολικά προστατευτικά τους γηπεδούχους και τους βοήθησε σημαντικά με πολύ έξυπνο τρόπο, τόσο στον πειθαρχικό τομέα αλλά και σε περιπτώσεις όπως των Κωνσταντέλια, Μπάμπα καθώς και σε διακοπές του πλεονεκτήματος, δεν χωράει καμία αμφιβολία. Το ότι κράτησε καθυστέρηση στην καθυστέρηση είναι στην κρίση του και είναι δικαίωμα του. Όμως αυτό το τελευταίο αποκτά ιδιαίτερη βαρύτητα και σημασία, αν υπολογιστεί η εν γένει φιλοπράσινη συμπεριφορά του. Στο παιχνίδι έγιναν λάθη και από πλευράς ΠΑΟΚ.
Η εικόνα του πρώτου ημιχρόνου θα πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπόψιν από τον Λουτσέσκου, όπως βέβαια και κάποιες αστοχίες προς το τέλος από την δική του πλευρά. Να μην προχωρήσουμε σε λεπτομέρειες. Εκείνο που προέχει αυτή τη στιγμή, είναι να κάνουν όλοι την αυτοκριτική τους, να βάλουν το κεφάλι κάτω, να δουν τις αδυναμίες τους και να προχωρήσουν αποφασιστικά. Η διακοπή προσφέρεται σαν ευκαιρία όχι μόνο ξεκούρασης και περισυλλογής, αλλά και για κάτι παραπάνω. Να οπλιστούν με δύναμη όλοι, γιατί θα πορευτούν από εδώ και πέρα, έχοντας απέναντι τους ένα φοβερό παρασκήνιο.
ΥΓ1: Η διοίκηση αντέδρασε δικαιολογημένα αλλά και κάπως καθυστερημένα. Αν είχε κινηθεί όταν ο Γιώργος Μάντζιος είχε αποκαλύψει στο Metropolis 95,5 ότι ο Πορτογάλος ήταν «παιδί» του Κλάτενμπεργκ, γνωρίζοντας τη δεδομένη σχέση του τελευταίου με τον Μαρινάκη και την αντίστοιχη του Μαρινάκη με τον Αλαφούζο, ίσως κάτι θα προλάβαιναν.
ΥΓ2: Ο αντιΠΑΟΚτσηδισμός σε όλο του το μεγαλείο, στην πόλη και στον χώρο της ενημέρωσης. Κάποιοι έξυπνοι που έχουν «ντοκτορά» στον αποπροσανατολισμό λόγω ευφράδειας και ευρυμάθειας και περνούν προς τα έξω την εικόνα της ουδετερότητας, βρήκαν την ευκαιρία να αποδομήσουν, ότι δικαιολογημένα πρόβαλαν οι ΠΑΟΚτσήδες σαν παράπονο από την διαιτησία. Μας θύμισαν το θυμόσοφο: «θέλει η Βασίλω να κρυφτεί και η χαρά δεν την αφήνει».
ΥΓ3: Τους τάπωσε ο Ντεσπόντοφ, όταν οι Ελληναράδες βάζελοι φώναζαν το εμετικό «Βου, Βου, Βούλγαροι!» Υποκλίθηκε και τους ευχαρίστησε! Δηλαδή τους ξεφτίλισε!