Μάταιος ο κόπος για όσους φιλοδοξούν, εάν δεν σπάσει το νέο «απόστημα» από την πυώδη σύμπραξη Ολυμπιακού, ΟΥΕΦΑ (Θόδωρος Θεοδωρίδης) και Πολιτείας (Αυγενάκης).
Μου έλεγε καλός φίλος και σε κάθε περίπτωση μου το επαναλάμβανε, ότι η μεγαλύτερη επιτυχία του Ιβάν δεν ήταν το γεγονός της κατάκτησης ενός αήττητου νταμπλ από την ομάδα του, αλλά το γκρέμισμα της παράγκας και η εκπαραθύρωση των μόνιμων καταληψιών της ΕΠΟ, με προέδρους μαριονέτες που δούλευαν διπλοβάρδιες για το λιμάνι. Κάτι που θεωρούνταν και ήταν από απίστευτο έως ακατόρθωτο. Αναφερόταν λοιπόν ο φίλος στην απόφαση του ηγέτη του ΠΑΟΚ να αναλάβει την ευθύνη για να απαλλάξει το ελληνικό ποδόσφαιρο από ότι σάπιο και δύσοσμο το οδηγούσε στη σήψη και στην αποσύνθεση.
Ξόδεψε χρόνο και χρήμα ο πεισματάρης Πόντιος σε μια πολύ δύσκολη επιχείρηση και βρήκε μπροστά του εμπόδια, που όμως τα σάρωσε. Έτσι άνοιξε το δρόμο για την εξυγίανση του χώρου κι έδωσε την ευκαιρία για να γίνουν σπουδαίες αλλαγές και ριζοσπαστικές αναμορφώσεις. Δυστυχώς εκείνη η πρωτοβουλία του (σ.σ η στήλη την είχε χαρακτηρίσει «η πρώτη επανάσταση του Ιβάν») δεν είχε τη συνέχεια που περίμενε. Πέρα από την ταπείνωση του Ολυμπιακού και την αποσύνθεση – προσωρινή – του αθλητικού παρακράτους. Κάτι βέβαια που το εκμεταλλεύτηκε η ομάδα του μέχρις ενός σημείου με κάποιους τίτλους που κατέκτησε. Και λέμε μέχρις ενός σημείου γιατί την ίδια εποχή τον λήστεψαν στην κυριολεξία, κλέβοντας του έναν τίτλο.
Ο Ιβάν ύστερα από ένα χρόνο αποσύρθηκε διακρτικά και άφησε την ΕΠΟ σε χέρια που δεν κατάφεραν να την κρατήσουν έτσι όπως έπρεπε. Αδύναμος και ελλειποβαρής ο άνθρωπος τον οποίο του υπέδειξαν οι έμπιστοι για να αναλάβει ένα τόσο σοβαρό ρόλο (Β. Γραμμένος). Με τα όσα λοιπόν συμβαίνουν σήμερα στο ελληνικό ποδόσφαιρο, έρχεται στη μνήμη όλων εκείνο το κατόρθωμα του Ιβάν. Συγχρόνως όμως προβάλλουν έντονα στην επικαιρότητα οι νέες συνθήκες όπως έχουν διαμορφωθεί τα τελευταία τρία χρόνια, μέσα στις οποίες είναι υποχρεωμένες να αγωνιστούν οι ομάδες που διατηρούν φιλοδοξίες να ανταγωνιστούν για να κατακτήσουν τίτλους.
Συνθήκες που καταναγκαστικά επιβλήθηκαν αφού πρώτα μεθοδεύτηκαν με ραδιουργία και καθιερώθηκαν στη συνέχεια εύκολα με τις ευλογίες και της Πολιτείας. Μέχρι πρότινος υπήρχε το «δέος» της παράγκας. Στη θέση του σήμερα έχουμε το αντίστοιχο «δέος» του συγκεκριμένου «αποστήματος». Ο Ολυμπιακός έχει καταφέρει να χειραγωγεί έναν αρχιδιαιτητή που τον έχει επιβάλλει με τη βοήθεια του Υφυπουργού Αθλητισμού και του αντιπροέδρου της ΟΥΕΦΑ Θόδωρου Θεοδωρίδη.
Για όσους γνωρίζουν καλά ποιες προοπτικές υπάρχουν για να διεκδικήσει κανείς ισόνομα ένα πρωτάθλημα κόντρα στον Ολυμπιακό, αυτό θεωρείται πολύ δύσκολο εκ των προτέρων, όχι λόγος αποτροπής, αλλά απεμπλοκής από παρόμοιες φιλοδοξίες. Δυστυχώς όλοι φωνάζουν φτιάξτε καλές ομάδες, αλλά λίγοι ανάμεσα τους σκέφτονται πως και να φτιάξεις, με αυτές τις συνθήκες που επικρατούν, θεωρείται πολύ δύσκολο έως απρόσιτο να δικαιωθείς. Να σκεφτεί κανείς ότι μόλις προχθές ο κυβερνητικός εκπρόσωπος κύριος Οικονόμπου παρά το γεγονός ότι καίγεται το σύμπαν δίπλα του, «υποχρεώθηκε» από ένα πανίσχυρο κυβερνητικό ερυθρόλευκο μπλοκ, να πάρει θέση για το ποιος είναι πρόεδρος στην ΕΠΟ!!!
Στα πρόθυρα του τρίτου παγκοσμίου πολέμου, ο Έλληνας κυβερνητικός εκπρόσωπος καιγόταν μην τυχόν και δεν συμφωνήσει με όσα έχει επιβάλλει η ομάδα της εύνοιας και των σκανδάλων στον χώρο του ελληνικού ποδοσφαίρου. Εάν δεν σπάσει λοιπόν αυτό το «απόστημα» - πράγμα πολύ δύσκολο – ας μην έχουν ψευδαισθήσεις και αυταπάτες όσοι προσδοκούν φτιάχνοντας καλές ομάδες, να διεκδικήσουν ισόνομα τίτλους.
ΥΓ1: Θερμό συγχαρητήριο τηλεγράφημα έστειλε ο πρόεδρος της ΟΥΕΦΑ Αλεξάντερ Τσέφεριν στον Παναγιώτη Μπαλτάκο, πράγμα που θα πρέπει να ανησυχεί τον γιο του Σάββα, ο οποίος όπως φαίνεται άρχισε με την περίεργη συμπεριφορά του υπέρ του Ολυμπιακού, να ενοχλεί και να δυσαρεστεί τους συναδέλφους του στην ΟΥΕΦΑ.
ΥΓ2: Συνεχίζεται η μεταγραφική δραστηριότητα στον ΠΑΟΚ, με την καταβολή της ρήτρας για τον Σάστρε, με την προσέγγιση ποιοτικού στόπερ και με το...«Πάμε ΠΑΟΚάρα» του Κουαλιάτα.