Η χθεσινή παράσταση στη Λεωφόρο ξεπέρασε κάθε προηγούμενο. Ενας κωμικός ΠΑΟΚ υποχρέωσε τους οπαδούς του να ζήσουν τον απόλυτο εφιάλτη. Είδαν την ομάδα τους να χάνει με 3-0 από έναν Παναθηναικό που είχε... 3,5 τελικές. Η δική τους είχε 12. Η δική τους έπαιξε μονότερμα τον αντίπαλο τουλάχιστον στα 3/4 του αγώνα. Η δική τους κέρδιζε το ένα κόρνερ μετά το άλλο.
Η δική τους, όμως, επέμενε με χαζά μακρινά σουτ που έμοιαζαν με... μηλάκια προς τον Διούδη. Η δική τους έκανε κατάχρηση της γιόμας και της τυφλής σέντρας. 45 γεμίσματα! Απίστευτο αλλά αληθινό. Και μόνο τα 12 βρήκαν παίκτη του ΠΑΟΚ. Οσο για τις καλές ευκαιρίες της δικής τους ομάδας, ουσιαστικά ήταν μόνο μία, το κοντινό πλασέ του Κρέσπο, που απέκρουσε με τα πόδια ο Διούδης. Χρειάζεται να συζητήσουμε τίποτε άλλο;
Βέβαια, το πρώτο γκολ του Παναθηναικού δεν μπαίνει ούτε... στο σινεμά. Ο Χατζηγιοβάνης δεν πρόκειται ποτέ να ξανακάνει τέτοια σέντρα με τη μία στον αέρα, ο Μακέντα ποτέ δεν θα βρει με τον ίδιο τρόπο την μπάλα και ποτέ δεν θα έχει την τύχη να κοιμούνται όρθιοι και ο τερματοφύλακας και ο αμυντικός που, υποτίθεται, τον μάρκαρε.
Οση μεγάλη δόση τύχης όμως και να είχε αυτό το γκολ, γεγονός είναι ότι το δέχτηκε ο εξπέρ της «αυτοκτονίας» ΠΑΟΚ, στην πρώτη τελική του Παναθηναικού, οπότε σύμπτωση που επαναλαμβάνεται συνεχώς παύει να είναι σύμπτωση και ονομάζεται παθογένεια, αδυναμία, κουσούρι. Με τέτοια κουσούρια δεν πας πουθενά.
Με το 1-0, που έβαλε τον ΠΑΟΚ με την πλάτη στον τοίχο, είχαμε το ίδιο ακριβώς σκηνικό όπως και στο ματς με τον Παναθηναικό πριν από τρεις εβδομάδες και όπως σε πολλά άλλα φετινά. Και επειδή δεν έβλεπα να έχει ο ΠΑΟΚ τρόπο να σκοράρει για να αποφύγει την ήττα και να διεκδικήσει τη νίκη, ήμουν κατά 99% σίγουρος ότι θα γίνει το 2-0 με τη δεύτερη τελική του Παναθηναικού.
Το φάουλ του Βιγιαφάνες ήταν αρκετό να για να συμβεί ακριβώς αυτό κι ύστερα ήρθε και η πανωλεθρία με μια αντεπίθεση που, ως συνήθως, βρήκε την άμυνα χύμα στο κύμα. Ούτε αυτό το λες σύμπτωση. Είναι ένα ακόμη από τα γνωστά κουσούρια του φετινού ΠΑΟΚ. Ο οποίος, συν τοις άλλοις, έπαψε δυστυχώς προ πολλού να έχει τερματοφύλακα κάτω από τα δοκάρια του. Ο Ζίβκοβιτς ποτέ δεν έπεισε κανέναν, αλλά ισχύει και για τον Πασχαλάκη, ο οποίος καμία απολύτως σχέση δεν έχει με τον Πασχαλάκη του νταμπλ του 2019.
Και τώρα; Τώρα όλες οι ελπίδες στο Κύπελλο, μην τυχόν και συμβεί το θαύμα. Το Πρωτάθλημα, έτσι κι αλλιώς, υφίσταται για τον ΠΑΟΚ (από τον Νοέμβριο κιόλας) μόνο για λόγους γοήτρου.
ΥΓ. Προσωπικά, αδημονώ να τελειώσει η σεζόν, για να τελειώσει και ο εφιάλτης. Φτάνει τόσος εκνευρισμός. Φτάνει τόσος αυτοκαταστροφικός ΠΑΟΚ. Φτάνουν τόσες τεράστιες τρύπες στο ρόστερ. Περιμένω πώς και πώς το καλοκαίρι με την ελπίδα να γεμίσει με αληθινή ποιότητα...