Στο δεύτερο σκαλί του βάθρου ανέβηκε στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του Μονάχου η Ζωή Φίτσιου.
Η Ελληνίδα αθλήτρια μίλησε στο metrosport.gr για το ασημένιο μετάλλιο, τον τερματισμό, το ταξίδι της στην Κίνα και τον επόμενο στόχο της, που είναι το Παγκόσμιο της Τσεχίας.
Επιπλέον, ανέλυσε στους λόγους που την έκαναν να αρχίσει την κωπηλασία, τους προπονητές της και τις διαφορές ανάμεσα στο ελαφρύ και το βαρύ σκιφ.
Τέλος, αναφέρθηκε στη χρηματοδότηση που είναι, ουσιαστικά, ανύπαρκτη και στις προσπάθειες της Ομοσπονδίας της Κωπηλασίας να προσφέρει στους αθλητές της το καλύτερο.
«Θα μου δώσει ώθηση το μετάλλιο»
Κατέκτησες το ασημένιο μετάλλιο στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του Μονάχου. Το έχεις συνειδητοποιήσει;
«Η αλήθεια είναι ότι είναι η δεύτερη ημέρα που ξυπνάω και προσπαθώ να το συνειδητοποιήσω. Ήταν μια δύσκολη κούρσα αλλά είμαι χαρούμενη για το ασημένιο μετάλλιο».
Ποια τα συναισθήματα σου στον τερματισμό;
«Προσπαθούσα να καταλάβω τι είχε συμβεί και σε ποια θέση ήμουν. Είδα τον εαυτό μου στη γιγαντοοθόνη και συνειδητοποίησα ότι είμαι στη δεύτερη θέση. Χάρηκα τόσο πολύ αλλά ήμουν ταυτόχρονα και κουρασμένη».
Ήταν στόχος σου ένα μετάλλιο;
«Ήταν στόχος μου το μετάλλιο. Όταν αποφασίσαμε να πάμε στον αγώνα, θέσαμε ως στόχο τη διάκριση. Είμαι ικανοποιημένη με το αποτέλεσμα. Είχα ικανούς αντιπάλους και είμαι περήφανη για την επιτυχία αυτή, η οποία είναι ιδιαίτερα σημαντική κα θα μου δώσει την απαραίτητη ώθηση».
«Σημαντικό το μετάλλιο το Μόναχο, ήρθε αβίαστα η επιστροφή»
Υπάρχει κάποιο μετάλλιο που ξεχωρίζεις;
«Ναι, αυτό που κατέκτησα στο Μόναχο. Ήρθε σε μια κομβική για εμένα χρονική στιγμή και είναι ιδιαίτερο. Προσπάθησα πολύ για να φτάσω εκεί και χάρηκα που βγήκα δεύτερη».
Σου έχει μείνει χαραγμένο στο μυαλό κάποια μάχη;
«Κάθε αγώνας είναι σημαντικός. Δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποιον. Είναι ένα τουβλάκι κάθε αγώνας στην όλη μας προσπάθεια».
Είχες σταματήσει για κάποιο διάστημα. Ο λόγος;
«Είχα σταματήσει για προσωπικούς λόγους χωρίς τη θέληση μου. Το σκεφτόμουν διαρκώς και ήθελα να επιστρέψω».
Πώς αποφάσισες να πιάσεις πάλι τα κουπιά;
«Ήρθε αβίαστα. Ήξερα ότι θα επέστρεφα κάποια στιγμή. Άρχισα να κάνω προπόνηση και η μία έφερε την άλλη και έτσι, έβαλα την κωπηλασία ξανά στην καθημερινότητα μου».
Υπάρχουν δυο κατηγορίες το ελαφρύ και το βαρύ σκιφ. Ποιες οι διαφορές τους;
«Η αθλήτρια στο ελαφρύ πρέπει να είναι μέχρι 59 κιλά ενώ στο βαρύ δεν υπάρχει περιορισμός. Αντίστοιχα, στους άνδρες το όριο στο ελαφρύ είναι 72.5 κιλά».
«Στην κωπηλασία το πιο δύσκολο κομμάτι είναι η προπόνηση»
Τι σου προσφέρει η κωπηλασία;
«Δεν μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς αυτή. Βρίσκομαι από μικρό παιδί σε ένα σωματείο λόγω του πατέρα μου. Μεγάλωσα μέσα στον όμιλο, που για μένα ήταν μια απογευματινή βόλτα στην παιδική χαρά, ένας χώρος παιχνιδιού. Γενικότερα, στην Ελλάδα οι προπονητές και οι αθλητές ασχολούμαστε με το άθλημα όχι για τις οικονομικές απολαβές, που είναι ελάχιστες ή μηδαμινές, αλλά γιατί είμαστε δεμένοι και το αγαπάμε».
Πώς άρχισες να ασχολείσαι με την κωπηλασία; Ποιος σε παρακίνησε;
«Ο πατέρας μου ασχολήθηκε από μικρός με την κωπηλασία, πρώτα ως αθλητής και μετά ως προπονητής. Ωστόσο, μου έδωσε την ευκαιρία να περάσω και από άλλα αθλήματα όπως η κολύμβηση, το χάντμπολ, ο στίβος. Έπειτα, δοκίμασα την κωπηλασία, μου άρεσε και συνέχισα».
Γιατί επέλεξες την κωπηλασία; Τι διαφορετικό έχει;
«Είναι ένα δυνατό άθλημα. Βγάζει ένα δυναμισμό».
Τι πρέπει να δουλέψει κανείς για να μπορεί να είναι ανταγωνιστικός στο άθλημα;
«Ο κάθε αθλητής πρέπει να είναι έτοιμος να ξεπεράσει τον εαυτό του και τα όρια του. Όταν το καταφέρει αυτό, τότε θα είναι ανταγωνιστικός».
Ποιο το δύσκολο κομμάτι του αθλήματος;
«Η προπόνηση. Χρειάζονται πολλές ώρες σκληρής προπόνησης καθημερινά για να μπορέσεις να είσαι ανταγωνιστικός στον αγώνα».
Τι σκέφτεσαι κάθε φορά που πιάνεις τα κουπιά και πριν αρχίσεις τον αγώνα;
«Κάθε φορά τα συναισθήματα είναι διαφορετικά. Κάνω με αγάπη το άθλημα αυτό και όσο δύσκολες και αν είναι κάποιες προπονήσεις, όταν πιάνω τα κουπιά αισθάνομαι ότι κάνω κάτι που αγαπώ, κάτι οικείο. Προσπαθώ να απολαμβάνω την κάθε στιγμή. Πριν τον αγώνα, συνήθως, κάνω το σταυρό μου και προσπαθώ να συγκεντρωθώ. Σκέφτομαι ότι κάθε φορά είναι και η τελευταία. Είναι κάτι που με βοηθά να δίνω τον καλύτερο μου εαυτό».
«Στην Κίνα για ένα μπουκαλάκι νερό χρειαζόμουν εφαρμογή»
Ταξίδεψες στην Κίνα. Πώς ήταν η εμπειρία αυτή;
«Ήταν μια όμορφη εμπειρία. Γνώρισα ανθρώπους, μια νέα κουλτούρα. Θα ξαναπήγαινα».
Υπήρξε κάτι που σε εντυπωσίασε ή που σου φάνηκε περίεργο;
«Είναι όλα διαφορετικά στην Κίνα. Μου φάνηκε περίεργο ότι ένας τόσο μεγάλος και αναπτυγμένος πολιτισμός δεν γνωρίζει τη διεθνή γλώσσα».
Άρα η επικοινωνία ήταν δύσκολη…
«Ναι, σκέψου ότι για ένα μπουκαλάκι νερό χρειαζόταν να χρησιμοποιήσουμε μια εφαρμογή που μετέφραζε τα ελληνικά στα κινέζικα».
«Στόχος το Παγκόσμιο στην Τσεχία – Ποια χρηματοδότηση;»
Πόσες ώρες προπονείσαι την ημέρα;
«Αρκετές. Κάνουμε διπλές προπονήσεις που διαρκούν τέσσερις ώρες το πρωί και δύο τρεις το απόγευμα».
Τι περιλαμβάνει η προπόνηση σου;
«Τρέξιμο, χιλιόμετρα μέσα στο νερό, βάρη, ασκήσεις για τους κοιλιακούς, ποδήλατο, προσομοιωτές – εργόμετρα που μας βοηθούν όταν ο καιρός δεν μας επιτρέπει να κάνουμε προπόνηση έξω».
Ποιος ο ρόλος του προπονητής σου;
«Για κάθε αθλητή ο προπονητής είναι ένας γονιός. Στην Αθήνα προπονούμαι κάτω από τις οδηγίες μιας ομάδας ανθρώπων που σε καθημερινή βάση με συμβουλεύουν. Γενικότερα ο τρόπος που λειτουργώ σαν αθλήτρια είναι έργο τους. Οι προπονητές μου είναι ο Giovanni Postiglione, ο Γιάννης Τσαλούχος, ο Δημήτρης Πέτρου και ο Γιώργος Φώτου».
Η οικογένεια σου αποτελεί έρεισμα;
«Με έχουν στηρίξει και με έχουν βοηθήσει πάρα πολύ. Δεν θα μπορούσα να συνεχίσω αν δεν υπήρχαν εκείνοι. Με στηρίζουν ψυχολογικά και οικονομικά».
Η χρηματοδότηση είναι επαρκής;
«Ποια χρηματοδότηση; Δεν υπάρχει. Δεν έχουμε απολαβές».
Πώς επιβιώνεις; Το άθλημα απαιτεί ώρες προπόνησης;
«Δεν είναι εύκολο να τα συνδυάσεις. Μας στηρίζει η οικογένεια».
Στους αγώνες με την Εθνική δεν υπάρχει κάποια βοήθεια;
«Στους αγώνες με την Εθνική ομάδας μας καλύπτουν τα εισιτήρια, τη διανομή και το φαγητό. Η Ομοσπονδία της Κωπηλασίας γενικά θεωρώ ότι είναι από τις καλύτερες. Προσπαθεί να μας βοηθάει γενικότερα όσο μπορεί στα θέματα που αντιμετωπίζουμε και προσέχει οι συνθήκες διαβίωσης και μετακίνησης στα ταξίδια να είναι όσο το δυνατόν καλύτερες».
Ποιος είναι ο επόμενος στόχος σου;
«Είναι το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα που θα γίνει τον Σεπτέμβρη στην Τσεχία».
Tips
Πρότυπο: «Για μένα πρότυπο είναι κάθε αθλητής που προσπαθεί να πετύχει τους στόχους του»
Αγαπημένο Φαγητό: «Μακαρόνια με τυρί»
Αγαπημένο Τραγούδι: «Προτιμώ να ακούω έντεχνα»
Αγαπημένο βιβλίο: «Ο μικρός πρίγκιπας»
Κατοικίδιο: «Όχι αλλά θα ήθελα πολύ. Αγαπώ τα σκυλιά»
Γούρι: «Δεν έχω κάποιο γούρι»
Ελεύθερος Χρόνος: «Ξεκουράζομαι. Βγαίνω με φίλους, βλέπω ταινίες, διαβάζω βιβλία»
Πώς θα περιέγραφες τον εαυτό σου με μια λέξη ή φράση: «Συμπυκνωμένη δύναμη».