Τον Ιούλιο του 1984 οι Φλωρεντίνοι (έτσι αποκαλούνται οι κάτοικοι της Φλωρεντίας) απολάμβαναν ένα δροσερό Κιάντι, συνοδεία μιας λαχταριστής bistecca alla Fiorentina με θέα τον υπέροχο ποταμό Άρνο.
Με ταχύτητα φωτός τα νέα για την αγαπημένη τους Φιορεντίνα διαδόθηκαν σε όλη την πόλη-και την επαρχία της Τοσκάνης γενικότερα, «σπάζοντας» την νηνεμία που επικρατούσε στο λίκνο της ιταλικής Αναγέννησης.
«Ο σπουδαίος Σόκρατες, ο βραζιλιάνος βιρτουόζος του ποδοσφαίρου, ο μάγος της Σελεσάο που πραγματοποίησε υπέροχες εμφανίσεις στο Μουντιάλ του 1982 συμφώνησε με την Φιορεντίνα έναντι 5,3 δις λιρετών».
Αυτό ήταν… Η κατά τα άλλα ήσυχη ιταλική πόλη, η ομορφότερη κατά πολλούς, άρχισε να αποκτάει ένα περισσότερο αλέγκρο στιλ, με ντελίριο ενθουσιασμού να επικρατεί στις τάξεις των «Βιόλα».
Απαντες άρχισαν να κάνουν όνειρα για κατάκτηση ενός τίτλου, πρωταθλήματος ή κυπέλλου, μετά από αυτούς το 1956, 1969 (Scudetto) και το 1940, 1961, 1966, 1975 (Coppa Italia).
Τα προνόμια, η επική δήλωση και η «φτωχή» παρουσία
Το αστρονομικό συμβόλαιο που του προσέφερε η Φιορεντίνα για να κάνει το υπερατλαντικό ταξίδι (ένα χρόνο πριν είχε ταξιδέψει για την Ιταλία και την Ουντινέζε ο Ζίκο) περιελάμβανε ουκ ολίγα «μπόνους».
Πολλά, παρά πολλά χρήματα, 18 αεροπορικά εισιτήρια για την πτήση Παρίσι-Ρίο Ντε Τζανέιρο, πολυτελή κατοικία, καθώς επίσης και μάθημα εξειδίκευσης στην ορθοπεδική, καθότι (και) γιατρός.
Η άφιξή του στην Ιταλία σε ηλικία 30 ετών προκάλεσε «θόρυβο», όσο και η περιβόητη πρώτη δήλωσή του στα ιταλικά ΜΜΕ.
«Δεν μ' ενδιαφέρουν τα αμάξια και τα πολυτελή σπίτια, ούτε να γεράσω με περιουσία. Η Ιταλία μ' ενδιαφέρει γιατί μπορώ να μάθω περισσότερα πράγματα απευθείας από τα βιβλία της.
Ήρθα για να διαβάσω Γκράμσι στα ιταλικά και να μελετήσω την ιστορία των εργατικών κινημάτων» είπε στις δηλώσεις του μία από τις μεγαλύτερες προσωπικότητες του παγκόσμιου ποδοσφαίρου και σίγουρα ένας από τους λίγους διανοούμενους που πέρασαν από το άθλημα.
Στον αγωνιστικό χώρο όμως ο ίδιος σε καμία περίπτωση δε δικαίωσε τις προσδοκίες, τα όνειρα, τις φιλοδοξίες των Φλωρεντίνων.
Αν και το ξεκίνημα ήταν καλό, με γκολ την 4η αγωνιστική στην άνετη νίκη επί της Αταλάντα, η συνέχεια ήταν μία μόνιμη απογοήτευση και κούραση.
Σε αρκετά παιχνίδια απουσίασε λόγω τραυματισμού, ενώ συνολικά πέτυχε ακόμη πέντε τέρματα στο Πρωτάθλημα, ένα στο Κύπελλο και δύο στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ, με τη Φιορεντίνα ωστόσο να διασύρεται από την Αντερλεχτ.
Η αγάπη που έμεινε
Το μέλλον του «Γιατρού» στη Φλωρεντία έδειξε να είναι μετέωρο μετά από μία τέτοια «μουδιασμένη» χρονιά.
Παρότι είχε συμβόλαιο για άλλα δύο χρόνια ο Σόκρατες το καλοκαίρι του 1985 επέστρεψε στη Βραζιλία όπου «κρέμασε τα παπούτσια» του το 1988.
Ο κόσμος της Φιορεντίνα ωστόσο δεν του κράτησε κακία και τον αγάπησε πολύ.
Ισως γιατί είχε και τον… άτυπο ρόλο του «Ρομπέν των Δασών» που ήθελε να αγωνίζεται εκτός ποδοσφαίρου για ανθρώπους που είχαν προβλήματα, ήταν άποροι και ήθελαν βοήθεια.
Ισως γιατί «έγινε ένα με αυτούς» και όπως είχε πει και στη δήλωσή του διάβασε Γκράμσι, μελέτησε την ιστορία των εργατικών κινημάτων και διάβασε πολύ για την Αναγέννηση.
Στην πόλη άλλωστε που έζησε ο Λεονάρντο Ντα Βίντσι, ο Μιχαήλ Αγγελος, ο Ντονατέλο και ο Δάντης ο Σόκρατες δεν θα μπορούσε να είναι παρείσακτος…
