Ήταν διαφορετικός από τις προηγούμενες εμφανίσεις του ο ΠΑΟΚ, έχοντας μάλιστα απέναντι του μια εμφανέστατα καλύτερη ομάδα, από τις δύο τελευταίες. Πιο δεμένος, καλύτερα συγκροτημένος και με ταχύτητες βελτιωμένες, κατάφερε να πάρει τον αέρα της δευτεραθλήτριας του Βελγίου και να προηγηθεί μάλιστα με 3-0. Το τελικό αποτέλεσμα διαμορφώθηκε στο β΄ ημίχρονο και όταν ο Λουτσέσκου άπλωσε όλη την «προίκα του» στο τερέν, κάτι που βοήθησε τον αντίπαλο κόουτς να μειώσει την διαφορά.
Τι είχε «παραπάνω» η ομάδα του Λουτσέσκου και με τόση άνεση αφόπλισε τον αντίπαλο της; Προσωπικά θα αποτολμήσω να πω ότι είχε δυο παίκτες (Τσιγγάρας, Κωνσταντέλιας) που ήταν «όλα τα λεφτά». Και οι δυο νεαροί – πιστεύω και φίλοι – συνεργαζόμενοι άψογα και αποτελεσματικά με τους πολύτιμους και πολύπειρους συμπαίκτες τους (Τάισον, Ζίβκοβιτς, Σβαμπ), με την εντυπωσιακή απόδοση τους, ανέτρεψαν τις όποιες προβλέψεις υπήρχαν, σχετικά με την διαφορά δυναμικότητας, αλλά και ετοιμότητας των δύο ομάδων.
Ναι, όταν μιλάμε για διαφορά, δεν εννοούμε μόνο τη χθεσινή, αλλά και όποια υπήρχε με την εικόνα των δύο προηγούμενων φιλικών. Ο Ρουμάνος κόουτς χθες έδειξε τις διαθέσεις του ενόψει της πρώτης ευρωπαϊκής υποχρέωσης. Και όταν λέμε διαθέσεις, δεν εννοούμε απλά το τι θα ήθελε, αλλά και το τι… διαθέτει και διατίθεται να χρησιμοποιήσει, για να πετύχει αυτό που έχει στόχο. Θα μου πείτε ότι οι επιλογές του είναι πολύ περιορισμένες. Ωστόσο και μέσα από αυτές, πάλι μπορείς να «δεις» τι έχει βάλει στο μυαλό του. Θα προσέθετα ότι οι περιορισμένες επιλογές, λογικά περιορίζουν και τον κίνδυνο επανάληψης γνωστών εμμονών. Κάτι που όσοι γνωρίζουν καλά τον Ραζβάν το φοβούνται, διατηρώντας τις επιφυλάξεις τους.
Πάμε όμως στο χθεσινό παιχνίδι. Τι είδαμε: Τον Κοτάρσκι να εμπνέει σιγουριά, το ίδιο στα δεξιά με τον αρχηγό. Βελτιωμένος σαφέστατα ο Ράφα Σοάρες, με τον νεοαποκτηθέντα Εκόνγκ σιγά – σιγά να προσαρμόζεται και τον Κουλιεράκη σταθερή αξία. Από εκεί και πέρα έναν Τσιγγάρα να βουλώνει στόματα, τον φιλότιμο Σβαμπ να σκοράρει και τους Τάισον, Ζίβκοβιτς να φωνάζουν δυνατά «εδώ είμαστε».
Στα ρηχά ο Τόμας. Σε ότι έχει σχέση με τον Νάσμπεργκ: «ουδέν νεότερο από το δυτικό μέτωπο». Μετριότατος στα αμυντικά του καθήκοντα, χωρίς εμπνεύσεις και γρήγορες επιστροφές. Ειλικρινά πιστεύω με αυτά που είδα χθες, ότι φέτος θα είναι η χρονιά του Κωνσταντέλια. Ελπίζω και εύχομαι να μην διαψευστώ. Από τον «τραχανά» του δευτέρου ημιχρόνου, ξεχώρισε ασφαλώς ο Νάρεϊ, ο Γκορτετζιάνι με έντονο ποδοσφαιρικό «θράσος» και ο μαχητικός Βρακάς.
Ο λίγος χρόνος που χρησιμοποιήθηκε ο Τζίμας, δεν σε εμποδίζει να εκφραστείς με σιγουριά για το ταλέντο του. Όσο για τον… Μουργκ… τα λόγια είναι περιττά. Συνοψίζοντας και κλείνοντας το σημερινό μας σχόλιο, επαναλαμβάνουμε για πολλοστή φορά, ότι η ομάδα και το ρόστερ της χρειάζονται σοβαρή ποιοτική ενίσχυση. Η είδηση η χθεσινή ότι επιτέλους ολοκληρώθηκε η πολύπαθη μεταγραφή του Σαμάτα, αποτελεί μια νότα αισιοδοξίας.
Τίποτε περισσότερο. Και όταν λέμε τίποτα περισσότερο, το εννοούμε απόλυτα, επιμένοντας πως θα πρέπει να συνεχιστεί και να ολοκληρωθεί, η προσπάθεια της εκπλήρωσης της υπόσχεσης που δόθηκε, με τις έξι υψηλού επιπέδου μεταγραφές.