Όσο και να θες, δεν γίνεται να προσπεράσεις έτσι απλά το πώς κατάφερε ο ΠΑΟΚ να μείνει εκτός Ευρώπης με το τέλος του 2020. Σε μία χρονιά που είχε όλα τα φόντα να κάνει την υπέρβαση που ψάχνει χρόνια και να παίξει στους ομίλους του Champions League, κατάφερε να μην πάει ούτε καν στη φάση των «32» του Europa.
Ας επιχειρήσουμε μία μικρή αναδρομή για να κάνουμε την σούμα στα διαδοχικά λάθη που έκανε από το καλοκαίρι στην διαχείριση του κεφαλαίου Ευρώπη. Για να είμαστε δίκαιοι, θα πρέπει να τονίσουμε ότι ουσιαστικά η φετινή ευρωπαϊκή πορεία του ΠΑΟΚ χωρίζεται σε δύο περιόδους: μία μέχρι και το παιχνίδι με την Μπενφίκα και μία από εκεί και έπειτα.
Αρχικά, τα έκανε όλα τέλεια: Ο Ιβάν Σαββίδης, παρότι είχε φέρει ένα νέο τεχνικό διευθυντή και θα μπορούσε κάλλιστα να συνδυάσει την έλευσή του και με εκείνη ενός προπονητή επιλογής Ρέμπε, επέλεξε να στηρίξει τον Αμπέλ Φερέιρα για να μην χαθεί χρόνος στο μοντάρισμα της ομάδας σε χρονικό σημείο που ο ΠΑΟΚ ήταν απαραίτητο να εξασφαλίσει την παρουσία του στους ομίλους του Europa για να πάρει βαθιά οικονομική ανάσα. Στόχευσε σωστά, αφού το δυνατό σημείο του ΠΑΟΚ στον αγώνα με την Μπεσίκτας ήταν η ετοιμότητά του. Μάλιστα, αυτό το ατού τον πήγε και στα πλέι οφ του Champions League αφού η Μπενφίκα ήταν όσο ανέτοιμη φάνηκε και η τουρκική ομάδα.
Κάπως έτσι, ο Δικέφαλος βρέθηκε να βάζει +5 εκατ. ευρώ στα ταμεία του και να παίρνει την δεύτερη μεγάλη ανάσα σε σχέση με το FFP, όμως κάπου εκεί… τελείωσε και το πλάνο του. Είχε προλάβει να πουλήσει τον Λημνιό ελέω οικονομικής εξυγίανσης και μετά την επική πρόκριση επί της Μπενφίκα ήρθε η πρώτη ψυχρολουσία: ο Τσούμπα Ακπομ είχε πουληθεί στην Μίντλεσμπρο πριν από το παιχνίδι με τους Πορτογάλους στο οποίο ο Νιγηριανός φορ είχε σμπαραλιάσει στη κυριολεξία το αμυντικό πλάνο τους.
Στα δύο ματς με την Κράσνονταρ, τα πιο κρίσιμα της πιο σύγχρονης ευρωπαϊκής ιστορίας του, ο ΠΑΟΚ κατέβηκε ουσιαστικά χωρίς σέντερ φορ. Ο Φερέιρα, ακατανόητο γιατί, δεν στηρίχθηκε στον Σφιντέρσκι, ενώ και ο Τσόλακ που είχε αποκτηθεί έναντι 3 εκατ. ευρώ από την Ριέκα, ήταν ανέτοιμος να καλύψει το τεράστιο κενό που άφησε πίσω του ο Ακπομ. Σε εκείνα τα ματς μέτρησε και η απουσία του Λημνιού το κενό του οποίου επίσης δεν καλύφθηκε. Αυτές όμως είναι λεπτομέρειες που μετράνε καταλυτικά όταν μία ομάδα θέλει να πάει στους ομίλους του Champions League.
Όμως, ούτε στην δεύτερη τη τάξει ευρωπαϊκή διοργάνωση πήγε «διαβασμένος». Στα δύο ματς με την Ομόνοια πήρε έναν βαθμό και χαράμισε την καλή εικόνα τους στους αγώνες με την Αϊντχόβεν και την Γρανάδα. Η εις βάρος του ανατροπή στην Ολλανδία και το χαστούκι στο ΓΣΠ είναι αυτό που λέμε κάζο και είναι βέβαιο ότι δεν πρόκειται να το ξεχάσει κανείς.. Τα λάθη όμως στο ποδόσφαιρο, όπως και στην ζωή, δεν σβήνονται και ο ΠΑΟΚ είναι υποχρεωμένος να κοιτάξει μπροστά.
Ο ΠΑΟΚ έχει ανάγκη ποδοσφαιρανθρώπους και πίστη σε ένα σχέδιο
Πριν πάμε στην επόμενη μέρα, όμως, είναι χρήσιμο να βγάλουμε ένα συμπέρασμα μέσα από την φετινή πορεία του στην Ευρώπη. Κατά την προσωπική άποψή μου, ο ΠΑΟΚ έχασε τους ομίλους του Champions League γιατί δεν πίστεψε ότι μπορούσε να πάει (η μεγαλύτερη απόδειξη είναι η πώληση του Λημνιού και, κυρίως, του Ακπομ στο χρονικό σημείο που έγινε) και δεν προχώρησε στους «32» του Europa γιατί, με εξαίρεση τον Αντρίγια, ο μεταγραφικός σχεδιασμός του απέτυχε. Οι δύο παίκτες για τους οποίους δαπάνησε 5 εκατομμύρια ευρώ για να τους αποκτήσει, ο Τσόλακ και ο Μουργκ δεν μπόρεσαν να προσφέρουν ουσιαστική βοήθεια (μικρή εξαίρεση το γκολ που σημείωσε ο Αυστριακός στον αγώνα με την Ομόνοια), ενώ η έτερη αξιόλογη-δαπανήθηκε σχεδόν ένα εκατομμύριο ευρώ για την απόκτησή του- μεταγραφή, ο Περέιρα δεν δηλώθηκε για να παίξει στα ματς των ομίλων με αποτέλεσμα ο Κρέσπο να κληθεί δύο φορές, όχι με επιτυχία, να καλύψει το άκρο στ΄ αριστερά της άμυνας.
Επίσης, δεν φρόντισε καν να φέρει νωρίς πίσω τον ηγέτη των τελευταίων χρόνων, τον Αντρέ Βιεϊρίνια, που θα μπορούσε με στοχευμένο χρόνο συμμετοχής να δώσει την τονωτική ένεση σε προσωπικότητα που είχε ανάγκη ο ΠΑΟΚ. Φυσικά, μέτρησαν και επιμέρους στοιχεία, όπως, τα λάθη διαχείρισης που έκανε ο ΠΑΟΚ στα εκτός έδρας ματς με την Αϊντχόφεν και την Ομόνοια και τελικά τον οδήγησαν σε έναν απογοητευτικό αποκλεισμό.
Αν θέλουμε, όμως, να κάνουμε και μία δεύτερη ανάγνωση, θα δούμε ότι πίσω από το στραπάτσο στα ματς με την Ομόνοια βρίσκεται και η αδυναμία του ΠΑΟΚ να βρει λύσεις απέναντι σε κλειστές άμυνες. Γι αυτό και στέκομαι πολύ στον μεταγραφικό σχεδιασμό που δεν έδωσε στον Δικέφαλο τις λύσεις που έψαχνε. Πριν αρχίσει η μεταγραφική περίοδος, το μεγαλύτερο πρόβλημα του ΠΑΟΚ ήταν στους χαφ, λόγω της αδυναμίας του Μίσιτς να παίξει και της αποχώρησης του Μαουρίσιο. Εν τέλει, δεν μπόρεσε να πείσει ότι μόνο με τον Σβαμπ θα μπορούσε να είναι το ίδιο ανταγωνιστικός με πέρυσι. Ας είναι καλά και ο Τσιγγάρας που παίρνει μπρος…
Όλα τα παραπάνω δείχνουν μία πολύ βιαστική επιλογή παικτών το καλοκαίρι και έλλειμμα πραγματικής ενίσχυσης του ρόστερ. Κι αυτό με κάνει να υποστηρίξω την άποψη ότι απ΄ τον ΠΑΟΚ λείπουν οι γνώστες του ποδοσφαίρου που θα προστατεύσουν την ομάδα από επιλογές μέτριων παικτών και μαζί και την τσέπη του Σαββίδη. Ο Δικέφαλος έχει ανάγκη να προστεθούν ένας-δύο ποδοσφαιράνθωποι, γνώστες και του τι εστί ΠΑΟΚ, για να μπορούν να επιβλέπουν αν η ενίσχυση και οι όποιες κινήσεις που αφορούν στο ρόστερ γίνονται προς την σωστή κατεύθυνση. Επιπλέον, ο Ιβάν Σαββίδης πρέπει να σκανάρει τις μεταγραφικές επιλογές επί των ημερών του και να διαπιστώσει ποιος εισηγήθηκε τι σε κάθε μεταγραφή και να στηρίξει τους ικανούς.
Ο Γκαρσία στηρίζει και καλά κάνει
Φυσικά, αλλαγές στο ρόστερ δεν μπορούν να γίνουν τώρα και ο Πάμπλο Γκαρσία πρέπει να στηριχθεί στο υλικό που έχει. Άλλους τους παίρνει με το φιλότιμο (Τσόλακ, για τον οποίο δήλωσε ικανοποιημένος επειδή προσπαθεί κι ας μη έρχεται το γκολ),άλλους προσπαθεί να τους βάλει κίνητρο να ανέβουν αφήνοντάς τους εκτός αποστολής (Μπίσεσβαρ), μέχρι το Γενάρη θα πρέπει να στηριχθεί στο υλικό που διαθέτει και να πάρει το καλύτερο.
Από κει και έπειτα, ωστόσο, χρειάζεται και εκείνος στήριξη στο έργο του...