Ανεπηρέαστος από όσα αφελώς ή δολίως προκάλεσαν μια τοξικότητα με τις υπερβολές τους, ο πρωτοπόρος του πρωταθλήματος αύριο το βράδυ εκτός έδρας και απέναντι σε μια ομάδα πολύ συγκροτημένη, θα δώσει την τελευταία παράσταση του, διεκδικώντας τον τίτλο του πρωταθλητή στη φετινή χρονιά. Στο συγκεκριμένο αγώνα παίζει για ένα αποτέλεσμα, από τη στιγμή που το κριτήριο σε μια ισοβαθμία δεν τον ευνοεί, γιατί η ανταγωνίστρια ομάδα έχει πετύχει ένα γκολ περισσότερο (!).
Στην προκειμένη περίπτωση θα μπορούσε να πει κανείς ότι θα ήταν πιο δίκαιο να έχει προβλεφθεί ως κριτήριο ένας διπλός αγώνας ανάμεσα στις δύο ομάδες ή και ένας τελικός. Εν πάση περιπτώσει ο κανονισμός δεν αλλάζει και ως εκ τούτου το ντεσαβαντάζ παραμένει. Κάτι όμως που το έχουν βάλει από τη πρώτη στιγμή στην άκρη οι παίκτες των φιλοξενούμενων. Μονόδρομος η νίκη και αδιαπραγμάτευτος ο στόχος τους. Ο αντίπαλος; Έχει κι αυτός τους δικούς του στόχους. Αποδεκτοί και πάνω από όλα υπολογίσιμοι. Ο ουδέτερος κριτής για να βγάλει ένα συμπέρασμα ή για να προσεγγίσει μια πρόβλεψη σωστή, απλούστατα βάζει στη «ζυγαριά» τα κίνητρα και των δύο ομάδων.
Από τη μια ο τίτλος του πρωταθλητή και από την άλλη το γόητρο σε ένα τοπικό ντέρμπι. Θα μπορούσε κανείς να πει ότι και οι δύο κόουτς δεν αντιμετωπίζουν προβλήματα, αν λεχθεί πως ο Γιάννης Μιχαηλίδης θα έχει την ικανότητα να καλύψει την απουσία του πλέον φορμαρισμένου παίκτη των πρωτοπόρων, Κουλιεράκη. Από εκεί και πέρα, το τιμ της ξένης διαιτησίας έχει γίνει δεκτό με πολλές επιφυλάξεις, από τη στιγμή που ενώ υπήρχαν διαθέσιμοι πιο έμπειροι και σε υψηλό επίπεδο ετοιμότητας διαιτητές (όπως οι Γερμανοί Τσβάγιερ και Ζίμπερτ), προτιμήθηκε ο Ομάρ Γκρίνφιλντ από ένα πρωτάθλημα δεύτερου επιπέδου, όπως αυτό του Ισραήλ. Ελπίζουμε να μην επιβεβαιωθούν οι φόβοι που δυστυχώς υπάρχουν.
Στο δεύτερο ντέρμπι της αγωνιστικής που θα κρίνει την 3η θέση κι ένα ευρωπαϊκό εισιτήριο, αναμένονται εκπλήξεις οι οποίες λογικά θα υπάρξουν, μετά τα όσα και τόσα απρόβλεπτα που συνέβησαν το τελευταίο 24ωρο στον Παναθηναϊκό. Η «αποπομπή» του Φατίχ Τερίμ θα προκαλέσει αλυσιδωτές αντιδράσεις και διαφοροποιήσεις, όχι μόνο στο αγωνιστικό επίπεδο, αλλά και στο ψυχολογικό. Τα πράσινα αποδυτήρια μάλλον θα ηρεμήσουν με τον βοηθό του Γιοβάνοβιτς Χρήστο Κόντη, να αναλαμβάνει την προσπάθεια αλλαγής του διαταραγμένου σκηνικού. Επόμενο είναι στα δύο τελευταία παιχνίδια να δούμε έναν διαφορετικό Παναθηναϊκό, χωρίς όμως να είμαστε σίγουροι αν αυτή η διαφορά θα είναι αρκετή, ώστε να αντιμετωπίσει με επιτυχία τον Ολυμπιακό αύριο στη Λεωφόρο και το επόμενο Σάββατο τον Άρη στον τελικό του κυπέλλου.
Κυριακή λοιπόν κοντή γιορτή για τέσσερις ομάδες της Σούπερ Λιγκ. Με τον ΠΑΟΚ πάνω από όλα να διεκδικεί τον τίτλο του πρωταθλητή που τον δικαιούται και τον αξίζει κατά γενική ομολογία, τον Άρη να βλέπει με αισιοδοξία την κατάκτηση ενός κυπέλλου μετά από 54 χρόνια και τους δυο «αιώνιους» και θανάσιμους εχθρούς, με κομμάτια και θρύψαλα την ανίερη συμμαχία που είχαν συμπτύξει οι δύο μεγάλοι μιντιάρχες πρόεδροι τους, να σφάζονται για μια θέση στον ήλιο (ευρωπαϊκό εισιτήριο). «Μεγάλη Κυριακή» η αυριανή. Συναρπαστικό το πρωτάθλημα. Με ελάχιστες σκιές – να μην ξεχνιόμαστε – και στα εξαιρετικά πλέι οφ. Όμως να μην ξεχνιόμαστε ότι ανεξαρτήτως των αυριανών αποτελεσμάτων, ο ΠΑΟΚ είχε ανακηρυχθεί ουσιαστικός και ηθικός πρωταθλητής, κατακτώντας την πρώτη θέση στην regular season.
ΥΓ: Καθυστερημένο αλλά και επιβεβλημένο. Είχαμε πολλά παράπονα για την γιορτή των 100 χρόνων της ΕΠΣΜ. Δεν προσκλήθηκαν άτομα που έχουν προσφέρει τα μέγιστα, με συνέπεια να υπάρχει από μέρους τους δικαιολογημένη αντίδραση. Δεν θα ρίξουμε ευθύνες σε κανέναν, από τη στιγμή που εντοπίσαμε να διαδραματίζει σοβαρό ρόλο ένα συγκεκριμένο άτομο, το οποίο αποδεδειγμένα και σε βάθος χρόνου δεν παύει να κουβαλάει με ρυμουλκό τα συμπλέγματα του.