Δικαίως ζητούν την απόλυση του Κλάτενμπεργκ οι έντεκα ομάδες της Λίγκας. Και μάλλον άργησαν.
Η επιλογή Κλάτενμπεργκ ήταν το αντίβαρο απέναντι στην επιλογή Μπένετ. Κι όμως: Οι δυο τους συνεργάστηκαν άψογα (!) στην ΚΕΔ, μέχρι που ο κυκλοθυμικός χαρακτήρας του Μαρκ Κλάτενμπεργκ δημιούργησε σύννεφα στη σχέση τους. Ο Μπένετ πήρε το δικό του δρόμο, ανέλαβε αρχιδιαιτητής και στο τέλος συγκρούστηκε με την ΕΠΟ γιατί ήθελε να επιβάλει Ελληνες διαιτητές στα ντέρμπι.
Όταν ανέλαβε ο Κλάτενμπεργκ, τον διάλεξαν αποκλειστικά και μόνο οι Big4. Τον προτίμησαν έναντι του σημερινού αρχιδιαιτητή, του Πίτερ Φρόιντφελντ. Τότε ο Σουηδός τους φάνηκε υποτονικός και ο Αγγλος επικυρίαρχος και με προτάσεις.
Στα πρώτα του βήματα ο Κλάτενμπεργκ έδειχνε πράγματι να πιάνει τα μηνύματα των καιρών. Δεν δίστασε να συγκρουστεί με τον Ολυμπιακό και εφάρμοσε ένα νεωτερισμό με τη δημοσιοποίηση των συνομιλιών του VAR.
Οσο περνούσε ο καιρός, διολίσθαινε σε συμβιβασμούς, με αποτέλεσμα να χάσει την εμπιστοσύνη και των τεσσάρων «μεγάλων». Η ΕΠΟ είχε ήδη αρχίσει να κλαίει τα λεφτά της, καθώς κόστιζε πάνω από μισό εκατ. ευρώ ετησίως.
Όταν αποφασίστηκε να δοθεί η σκυτάλη στον Μπένετ, ο πρόεδρος της Λίγκας Βαγγέλης Μαρινάκης θεώρησε καλή ευκαιρία να προσεταιριστεί τις γνώσεις του Κλάτενμπεργκ. Ξεχάστηκαν τα παλιά, οι αντιπαραθέσεις αντικαταστάθηκαν με ύμνους τεχνογνωσίας και ο ρηξικέλευθος Αγγλος ανέλαβε ντ προτείνει και το θεσμό της επαγγελματικής διαιτησίας.
Αποδείχτηκε ότι σχεδίασε μόνο επί χάρτου, πέρασε μια βόλτα από την Αίγυπτο και τα ενδιαφέροντά του παρέμειναν στο βρετανικό ποδόσφαιρο. Πρόταξε τον αλαζονικό χαρακτήρα του και απογοήτευσε όσους προέδρους τον εμπιστεύτηκαν για δεύτερη φορά.
Αυτό είναι το λιγότερο. Ο Κλάτενμπεργκ λειτούργησε διαλυτικά και για τον παραγωγικό ιστό της ελληνικής διαιτησίας. Εκανε ό,τι μπορούσε για να συνθλίψει τους Ελληνες διαιτητές. Και όχι μόνο: Δεν έδωσε καμία σημασία στα νέα παιδιά που ένας – ένας άρχισαν να παρατάνε τις σφυρίχτρες.
Η εποχή Κλάτενμπεργκ καταγράφηκε ως η πιο μαύρη σελίδα της διαιτησίας στην Ελλάδα. Επαψαν να τον εμπιστεύονται ακόμη και όσοι τον στήριζαν φανατικά πλην δύο εξαιρέσεων. Κατανόησαν ότι τον ενδιέφερε μόνο ο παχυλός μισθός του και η δημόσια εικόνα του.
Η περίπτωση Κλάτενμπεργκ βάζει στο τραπέζι το ζήτημα των ξένων αρχιδιαιτητών, οι οποίοι δεν έκαναν τίποτε άλλο παρά να μετακαλούν ξένους διαιτητές στα ντέρμπι και να δίνουν μια τυπική παρουσία στα σεμινάρια. Ισως ήρθε η ώρα να επιλέξουμε ένα ελληνικό μοντέλο μιας εκλεγμένης ΚΕΔ, η οποία θα έχει δικαίωμα να φέρει και ξένους ρέφερι, αλλά πάνω απ’ όλα θα δουλέψει για την ανάπτυξη της ελληνικής διαιτησίας.