Τα προηγούμενα χρόνια η συζήτηση που γινόταν για τους επιθετικούς του Αρη κατέληγε (σχεδόν) πάντα στο ίδιο συμπέρασμα: “θέλουμε έναν φορ που να τα βάζει”. Μόνο την τελευταία 6ετία πέρασαν τουλάχιστον 7-8 επιθετικοί, αλλά κανένας δεν μπόρεσε να αφήσει το στίγμα του.
Ε, ο Λορέν Μορόν αποδεικνύεται ότι είναι αυτό που έψαχνε τόσα καλοκαίρια η ομάδα και δεν το έβρισκε. Επιτέλους έχει έναν φορ που τα βάζει. Με τα δύο -πανέμορφα σε εκτέλεση – γκολ που πέτυχε στη νίκη επί του Παναιτωιλικού φανέρωσε την ποιότητά του αλλά και την ποδοσφαιρική ωριμότητα και ευφυΐα που διαθέτει. Δεν σούταρε τυχαία από μακρινή απόσταση στο πρώτο γκολ, βλέποντας τον Καπίνο εκτός θέσης, ούτε τυχαία έκανε κίνηση μπροστά από τον αμυντικό και πήρε θέση εκτέλεσης στο 2-0. Παρόμοια κίνηση είχε κάνει και στην προηγούμενη ακριβώς φάση. Μέχρι στιγμής ο Μορόν δίνει στον Αρη αυτό που αποκτήθηκε να κάνει, δηλαδή το γκολ, καθώς έφτασε τα τέσσερα στο Πρωτάθλημα και φιγουράρει στην κορυφή της λίστας των σκόρερ.
Εκτός όμως από τη… βασική του δουλειά, ο Ισπανός είναι υπερπολύτιμος και στις υπόλοιπες που καλείται να κάνει το γήπεδο συμβάλλοντας στη συνολική λειτουργία για την ομάδα του. Στις ποδοσφαιρικές ικανότητες του Μορόν ο Αρης βρήκε τον τέλειο συνδυασμό. Ένας επιθετικός περιοχής που τα βάζει και ταυτόχρονα μπορεί να προσφέρει εξίσου αποτελεσματικά και εκτός περιοχής λειτουργώντας ως περιφερειακός. Αναλόγως των απαιτήσεων και του τρόπου προσέγγισης του εκάστοτε αγώνα. Στο ντέρμπι της Τούμπας, όπου η ομάδα είχε πιο αμυντική φιλοσοφία, έπαιξε σαν “10άρι”. Έπαιξε με “πλάτη”, κέρδισε μονομαχίες, μοίρασε παιχνίδι, κράτησε μπάλα. Με τον Παναιτωλικό το παιχνίδι εξελίχθηκε κομμένο και ραμμένο στα μέτρα του.
Κι εκείνος δεν το άφησε ανεκμετάλλευτο κερδίζοντας δίκαια τον τίτλο του MVP. Το στοίχημα για τον Αρη και κυρίως για τον Μάντζιο είναι να μην αφήσει ανεκμετάλλευτο αυτό το πολύτιμο εργαλείο που διαθέτει. Ο προπονητής καλείται να χτίσει πάνω του, δημιουργώντας τους κατάλληλους συνδυασμούς και του κατάλληλους τρόπους που απαιτείται στο παιχνίδι της ομάδας ώστε να φτάνει η μπάλα περισσότερο στον Ισπανό. Αν τροφοδοτείται περισσότερο, τότε θα κάνει ακόμη καλύτερα τη δουλειά του.