Να μια πολύ ευχάριστη είδηση: Η πλειονότητα των ομάδων και ιδιαίτερα των “μεγάλων” θα προτείνει από το επόμενο κιόλας Πρωτάθλημα τα πλέι οφ να διεξάγονται μεταξύ μόνο των τεσσάρων πρώτων και όχι των έξι της κανονικής περιόδου. Το είπα, το ξαναπείπα, το έγραψα, το ξαναέγραψα και αναρωτιόμουν μήπως γίνω “γραφικός”, να όμως που τελικά φαίνεται ότι θα επικρατήσει η κοινή λογική.
Εκείνη που προκύπτει από τα δείγματα γραφής που έχουμε στην πράξη. Και η πράξη λέει ότι πολύ σπάνια τον τίτλο μπορούν να τον διεκδικήσουν τέσσερις ομάδες, όπως συμβαίνει φέτος, ενώ είναι αδύνατο να τον διεκδικήσουν περισσότερες από τέσσερις. Αρα, δεν έχει νόημα να περιφέρονται πάντα άσκοπα στα πλέι οφ μία ή δύο ομάδες και να “φορτώνουν” χωρίς λόγο το αγωνιστικό πρόγραμμα των υπόλοιπων, που είναι αληθινοί διεκδικητές. Νόημα έχει και δίκαιο είναι τον τίτλο να τον διεκδικούν έως το τέλος μόνο οι αληθινοί διεκδικητές και μόνο σε αγώνες που θα δίνουν μεταξύ τους.
Στο δικό μου σκεπτικό, δεν χρειαζόμαστε καν τα πλέι οφ. Και σίγουρα δεν θα τα είχαμε ανάγκη αν διαθέταμε περισσότερες αξιόλογες ομάδες. Εχει αποδειχθεί επί σειρά ετών ότι οι 18 ή και οι 16 ομάδες είναι πάρα πολλές για τη μεγάλη κατηγορία. Αυτό οδήγησε στην ανάγκη της μείωσής τους σε 14 και αυτό δημιούργησε την ανάγκη της διεξαγωγής των πλέι οφ και των πλέι άουτ, για να γεμίσει το πρόγραμμα της σεζόν και για να έχουν μεγαλύτερο ενδιαφέρον οι αγώνες της τελικής φάσης μετά τη λήξη της “κοντής” κανονικής περιόδου. Ακόμη και οι 14 ομάδες αποδεικνύεται ότι είναι πολλές, γιατί κάθε χρόνο οι 9 από αυτές έχουν χαώδη διαφορά από τις τέσσερις, αλλά και από τον Αρη, ο οποίος πέρσι και φέτος μπορεί να αποτέλεσε μια κατηγορία μόνος του, δεν πρέπει όμως να ξεχνάμε ότι το 2020-21 και το 2021-22 τερμάτισε τρίτος, άρα εν δυνάμει είναι μια ομάδα που μπορεί να πλασαριστεί στην πρώτη τετράδα της κανονικής περιόδου.
Συνεπώς, είναι... υποχρεωτικά τα πλέι οφ γιατί δεν γίνεται να μειώσουμε τις ομάδες σε λιγότερες από 14 και το ζητούμενο, με βάση την εμπειρία που έχουμε στα πέντε χρόνια διεξαγωγής τους, είναι, πολύ απλά, να αλλάξουμε τον τρόπο με τον οποίο γίνονται. Κι αυτή η αλλαγή είναι μονόδρομος: Με τέσσερις ομάδες και όχι έξι.
Φυσικά, αυτό θα επιφέρει και άλλες αλλαγές. Μία σκέψη, σωστή κατά τη γνώμη μου, που επεξεργάζονται οι ομάδες, είναι να γίνονται πλέι οφ και μεταξύ των τεσσάρων ομάδων, που θα τερματίσουν στην κανονική περίοδο πίσω από τις τέσσερις πρώτες, με έπαθλο το πέμπτο ευρωπαικό εισιτήριο. Και οι υπόλοιπες έξι ομάδες (και όχι οκτώ, όπως τώρα) να παίζουν στα πλέι άουτ για την αποφυγή του υποβιβασμού. Με τον τρόπο αυτό λιγότεροι θα είναι οι αδιάφοροι και περισσότεροι αυτοί που κάτι θα διεκδικούν.
Εύχομαι αυτή τη φορά οι αποφάσεις που θα ληφθούν για το σύστημα διεξαγωγής του Πρωταθλήματος να αξιολογήσουν σωστά τα δεδομένα που μας έχουν παρουσιάσει αυτά τα πέντε χρόνια της διεξαγωγής πλέι οφ και πλέι άουτ. Εύχομαι δηλαδή όντως η πλειονότητα των ομάδων της Superleague 1 να αποφασίσει με βάση την κοινή λογική και όχι η κάθε μία σύμφωνα με το συμφέρον της, όπως (κατά κανόνα στενόμυαλα) το εκτιμούν οι πρόεδροι και οι μεγαλομέτοχοι.
ΥΓ. Εννοείται ότι επειδή πρόκειται για το γενικότερο συμφέρον του ελληνικού ποδοσφαίρου, τα συνδρομητικά τηλεοπτικά κανάλια σ' αυτό το ζήτημα πρέπει να έχουν τον τελευταίο και όχι τον πρώτο λόγο. Η, μάλλον, κανέναν λόγο...