Όπως φαίνεται και όπως αποδεικνύεται, στον ΠΑΟΚ δύσκολα θα αλλάξει αυτή η «κατάσταση». Οι υπεύθυνοι βολεύονται, έχοντας εξασφαλίσει την συγκάλυψη από τα «παπαγαλάκια» αλλά και τους ΠΑΟΚάρχες της ενημέρωσης, οι οποίοι έχουν αναλάβει εργολαβικά να σπρώχνουν τα «σκουπίδια» κάτω από το χαλί.
Δεν θέλω να πιστέψω πως οι όποιες ελπίδες ανάκαμψης υπήρχαν εξανεμίστηκαν, μετά και από την προχθεσινή απρόσμενη και ασυγχώρητη γκέλα. Δυστυχός όμως προς αυτήν την κατεύθυνση με οδηγούν τα όσα επαναλαμβάνονται εφιαλτικά και πανομοιότυπα σε μεγάλο βάθος χρόνου. Με τις λίγες εξαιρέσεις ενδιάμεσα να λειτουργούν για όλους εμάς τους αδιόρθωτα ρομαντικούς, σαν κίνητρα να πιστέψουμε σε κάτι διαφορετικό από αυτό που στέκεται όρθιο μπροστά μας. Και το οποίο μας συμβουλεύει κατά κάποιο τρόπο να μην τρέφουμε ψευδαισθήσεις και αυταπάτες. Κι αυτό που έχουμε μπροστά μας, δεν είναι άλλο από την σκληρή πραγματικότητα με την οποία οφείλουμε να επανασυνδεθούμε, όσοι πραγματικά ενδιαφερόμαστε για τον λαοφιλή σύλλογο, σεβόμενοι παράλληλα τον κόσμο του.
Δεν ήταν λίγες οι φορές στην διάρκεια της τελευταίας τριετίας που αντιδράσαμε και προειδοποιήσαμε για όλα τα στρεβλά, με συνέπεια το καράβι να πηγαίνει κατευθείαν στα βράχια. Οπως επίσης θα έλεγα πως παρά τις ανησυχίες και τους προβληματισμούς που καταθέσαμε σε αρκετές περιπτώσεις, δίναμε πρώτοι το σύνθημα της ανασυγκρότησης, όταν διαπιστώναμε έστω και μια ηλιαχτίδα φωτός να εμφανίζεται στον «θεοσκότεινο οργανισμό».
Δυστυχώς κράτησε αρκετό χρόνο αυτή η αρρωστημένη κατάσταση, με όλους μας να «σερνόμαστε» πίσω από τις «εξελίξεις», χωρίς να έχουμε την δύναμη να αλλάξουμε ή να σταματήσουμε την τραγική αποδόμηση και αποσύνθεση ενός υγιέστατου ΠΑΟΚ. Ο μεγαλομέτοχος έβαζε βαθιά το χέρι στην τσέπη και τα παλτά έκαναν παρέλαση στην Τούμπα. Οι τρεις τελευταίοι τεχνικοί διευθυντές (Μπράνκο, Ρέμπε, Μπότο) κουβαλώντας ο καθένας ξεχωριστά τις όποιες «αρχές» και συμφέρντα είχε (περίεργες επιλογές, εξωφρενικές πωλήσεις και απερίγραπτες αγορές), υπέσκαψαν τα θεμέλια και την δομή του ρόστερ, εκφυλίζοντας το και απογυμνώνοντας το στην κυριολεξία.
Αντιδράσεις; Από πουθενά. Οι μόνες «ενοχλήσεις» ήρθαν από τους οργανωμένους με ανακοινώσεις των συνδεσμιτών και ένα ένα ερωτηματικό μονίμως να αιωρείται και να διακινείται, αν είναι γνώστης των τεκτενομένων αμαρτημάτων ο Ιβάν. Και με ζητούμενο επίσης το πως και από ποιους ενημερώνεται. Για να μην μακρυγορούμε, αναφερόμενοι σε πράγματα χιλιογραμμένα και χιλιοειπωμένα, πιστεύω ότι επιβάλλεται να σταθούμε στην μεγάλη ζημιά που γίνεται από ένα μέρος των εκπροσώπων της ενημέρωσης, σε ότι αφορά το ρεπορτάζ του ΠΑΟΚ. Σαφέστατα όχι από όλους. Αν εξαιρέσουμε τους βολεμένους και τους αφελείς που κάνουν μπαμ από μακριά, υπάρχουν και κάποιοι που έφτιαξαν από μόνοι τους την «εικόνα» τους, την οποία την πίστεψαν βαθιά, εξακολουθούν να την πιστεύουν και πολλές φορές την αυτοπροπαγανδίζουν.
Θεωρούν ότι έχουν το αλάθητο, κατασκευάζοντας προς τούτο και μια θεωρία υπεροχής τους. Προφανώς το σύνδρομο ανωτερότητας που τους χαρακτηρίζει, τους οδηγεί σε ατεκμηρίωτες απόψεις, αλλά και συμπλεύσεις κατά περίσταση, με τον υπόλοιπο συρφετό. Πιστεύω και δεν θα σταματήσω να το επαναλαμβάνω, ότι αυτός ο συρφετός είναι πιο επικίνδυνος από έναν κόουτς που κάνει σοβαρά λάθη ή από έναν τεχνικό διευθυντή που ολοφάνερα διαπράττει κακουργήματα. Ακόμη όμως και από έναν άσχετο διοικητικό εκπρόσωπο, που δεν αντιδρά σε ότι στραβό βλέπει να γίνεται μπροστά του. Κι αυτό, γιατί καλύπτει τα πάντα αφήνοντας ανοιχτό το πεδίο δράσης για όλους όσους επαναλαμβάνουν ατιμώρητοι, ακόμη και θανάσιμα λάθη. Το κακό όμως είναι ότι αυτή την συγκάλυψη την πληρώνει πολύ ακριβά ο ΠΑΟΚ.
Με την ευκαιρία αλήθεια μήπως είδατε κανέναν από αυτούς που αποτελούν τον συρφετό, να ασχολήθηκε έστω και για ένα δευτερόλεπτο με την υπόθεση Φερνάντες; Είδατε να γράφεται ή ακούσατε να λέγεται ή το βασικότερο να αναζητείται εκείνος που διέπραξε το ποδοσφαιρικό έγκλημα, να τορπιλίσει δηλαδή την μεταγραφή ενος σπουδαίου παίκτη; Ποιος χάλασε την τελειωμένη μεταγραφή του Φερνάντες; Κιχ δεν έβγαλαν οι ΠΑΟΚάρχες και οι δευτεράντζες της ασπρόμαυρης ενημέρωσης. Πουλήθηκε στην ψύχρα ο νεαρός και πολύτιμος Τσιγγάρας, δόθηκε δανεικός ο επίσης πολύτιμος νεαρός Κούτσιας κι αυτοί κοροϊδευαν τον κόσμο, πλασάροντας το παραμύθι της ανανέωσης με «δεινόσαυρους».
Τσιμουδιά και στο ντούκου η πώληση του Μιχάι, με το σκάνδαλο Νάσμπεργκ να μην το ακουμπάνε ούτε δευτερόλεπτο. Οπως το ίδιο έγινε όταν έβγαλαν στην λαϊκή τους αξιόλογους φορ που είχαν (Άκπομ, Τσόλακ, Σφιντέρσκι) με συνέπεια να παραμείνει μόνος ο Ολιβέιρα, με το γνωστό πρόβλημα των τριών σοβαρών τραυματισμών που είχε. Παρτενέρ του επέλεξαν έτσι απλά έναν δεύτερης κλάσης επιθετικό. Αυτή η συγκάλυψη (σιωπή των αμνών) κράτησε πολύ και πιθανότατα να συνεχιστεί, γιατί τα συμπλέγματα των συγκεκριμένων δεν έχουν αρχή και τέλος. Εν κατακλείδι θα συμβούλευα λοιπόν όλους όσους μέχρι και προχθές πίστευαν (ανάμεσα τους κι εμείς) στην επανάκαμψη, να επανασυνδεθούν με την σκληρή πραγματικότητα, ελπίζοντας να βοηθήσει από εδώ και πέρα ο Θεός τον ΠΑΟΚ και ο Ιβάν να ανοίξει επιτέλους τα μάτια του.