Πέρυσι ο ΠΑΟΚ έπεσε στην παγίδα. Αναστατώθηκε. Ήταν που ήταν αγωνιστικά αλλού επί Αμπέλ Φερέιρα μετά τη λιποψυχία του Ραζβάν Λουτσέσκου! Τον αποτελείωσε εκείνη η σκευωρία. Οφείλει λοιπόν,, να κάνει εφετινό μάθημα το περυσινό πάθημα!
Παρεμπιπτόντως πάντως, θεωρούμε – και να μας συμπαθούν όσοι διαφωνούν – πως ο Πολωνός δεν άντεξε τον ανταγωνισμό με τον… εαυτόν του. Οτιδήποτε πέραν της κατάκτησης Πρωταθλήματος και του Κυπέλλου, ήτοι οτιδήποτε πέραν της επανάληψης του νταμπλ δε θα ήταν επιτυχία του. Δεν άντεξε αυτόν τον στόχο. Δεν τον πίστεψε. Και την… έκανε. Ήρθε ο Πορτογάλος. Δεν κατάλαβε που ήρθε. Επέμενε στον να μπολιάσει τον ΠΑΟΚ στον εαυτόν του κι ουχί τον εαυτόν του στον ΠΑΟΚ. Έπεσε από τον Λευκό Πύργο και στάθηκε όρθιος παραμένοντας στην Τούμπα κι εφέτος. Απογειώθηκε εντυπωσιακά. Προσγειώθηκε γρήγορα… ανώμαλα με την απώλεια της κορυφαίας ευκαιρίας του ΠΑΟΚ για συμμετοχή στους Ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ.! Κι όπου φύγει φύγει μετά καθώς – έτσι που τα έκανε – ήταν ο σώζων εαυτόν σωθήτω!
Θα πείτε: Εδώ ο κόσμος χάνεται και τις μας λέει αυτός; Ξεφυλλίζει τα του πέρυσι και τα του εφέτος.; Θα αλλάξει κάτι;
Δεν είναι έτσι. Και τούτο επειδή ο κόσμος χάνεται (δίχως ευθύνη και δίοχως εμπλοκή του ΠΑΟΚ) εξωαγωνιστικά. Ο κόσμος δεν χάθηκε για τον ΠΑΟΚ αγωνιστικά. Αρκεί να μην υποστεί κι άλλες απώλειες βαθμών αρχής γενομένης από την Κυριακή κόντρα στον αναγεννώμενο Παναθηναϊκό. Τα λέμε αυτά επειδή είναι καιρός για την ΠΑΕ να επενδύσει σε έναν προπονητή. Να στηρίξει ο ΠΑΟΚ έναν δικό του άνθρωπο. Να δώσει χρόνο και χώρο ο ΠΑΟΚ για να φτιάξει ο Πάμπλο Γκαρσία.
Εδώ επένδυσε και στήριξε άλλους κι άλλους ο ΠΑΟΚ…
Μετά τον Άγγελο Αναστασιάδη (στον οποίο δεν επένδυσε και δεν τον στήριξε ορθά, κοφτά ο ΠΑΟΚ ) μόνον ο Πάμπλο Γκαρσία καταθέτει ψυχή και πνεύμα στον πάγκο του ΠΑΟΚ. Και τι ψυχή; Άκρως ΠΑΟΚτσήδικη! Ποιος άλλος το έπραξε; Ο Χούουμπ Στέφενς καλή του ώρα; Ο Ιγκόρ Τούντορ; Για να μην πούμε εκείνος ο απίθανος (… του απίθανου, ως απίθανε) Αλεκσάνταρ Στανόγεβιτς. Ακόμη και ο Βλάνταν Ίβιτς κι ο Γιώργος Γεωργιάδης οι οποίοι εκτιμούνται δεόντως από τον κόσμο του ΠΑΟΚ, δεν είχαν την ταύτιση που έχει ο Πάμπλο Γκαρσία μαζί του...
Γι’ αυτό σάς λέμε πως (κατά την πάντα ταπεινή, άποψη μας) θα έπρεπε και πρέπει ο ΠΑΟΚ ως σύνολο, ως ομάδα, διοίκηση και κόσμος, να επενδύσουν στον «Τσε». Το πρώτο βήμα έγινε. Το τριετές συμβόλαιο του είναι γεγονός. Το θέμα βέβαια δεν είναι τα χαρτιά. Είναι ο λόγος τιμής της οικογένειας Σαββίδη με τον Πάμπλο Γκαρσία. Είναι κι η περαιτέρω έμπρακτη στήριξη της επένδυσης στον «Τσε» από τον ΠΑΟΚ ως σύνολο!
Δεν παραγνωρίζουμε… Κατανοούμε πως στην κατάσταση στην οποία περιήλθε ο ΠΑΟΚ μετά τη λιποψυχία του Ραζβάν Λουτσέσκου και την αδυναμία του Αμπέλ Φερέιρα να αδράξει την ευκαιρία να γίνει μάγκας… Δεν είναι εύκολο έργο κι ομάδας να φτιάξει ο Πάμπλο Γκαρσία και στόχους να πετύχει. Δύσκολο, πολύ δύσκολο έργο είναι.
Δεν το λέμε φτιάχνοντας άλλοθι,. Το έχουμε ξαναπεί. Το ξαναλέμε. Δεν έχει ανάγκη άλλοθι ο «Τσε». Ήξερε πως και τι αναλάμβανε. Εάν δεν το ήξερε, ας μην αναλάμβανε. Ας καθόταν στα αυγά του. Εκεί στις Υποδομές του ΠΑΟΚ αραγμένος στια δάφνες του.. Να μη ρίσκαρε. Δεν κάθισε. Έπεσε στα βαθιά. Ξέρει κολύμπι; Να κολυμπήσει αλλά… Κι ο ΠΑΟΚ ως σύνολο υποχρεούται, να τον βοηθήσει!
Αρκεί φυσικά, να βοηθήσει κι ο ίδιος τον εαυτόν του. Και μία τέτοια βοήθεια είναι… Η απερίσπαστη προσήλωση στον αγώνα της Κυριακής κόντρα στον Παναθηναϊκό. Ναι, ακόμη και με τον ΠΑΟΚ στο μάτι του… ορυμαγδού!