H αίσθηση που είχε καλλιεργηθεί από το εσωτερικό της ομάδας περί αντίδρασης έπειτα από την ισοπαλία στον αγώνα Κυπέλλου χάθηκε μέσα σε λίγα λεπτά καθώς ο Αρης παρουσίασε άλλη μία απογοητευτική εικόνα και στην πραγματικότητα δεν άξιζε τίποτε περισσότερο από τον βαθμό της ισοπαλίας.
Θα μπορούσε κάλλιστα να μην πάρει ούτε αυτόν, αν η Λαμία με τις πιο κλασικές ευκαιρίες που είχε στο παιχνίδι δεν ήταν τόσο επιπόλαιη στην τελική προσπάθεια ή σε 2-3 περιπτώσεις δεν είχε ο Αρης τον Μάριο Σιαμπάνη σε ετοιμότητα, όπως για παράδειγμα στην τελευταία φάση του αγώνα.
Ηταν ακόμη ένα προβληματικό απόγευμα για τον Αρη, όπως αυτά που προηγήθηκαν μέσα στο 2022, για να επιβεβαιωθεί ότι η ομάδα παραμένει σε βαθιά αγωνιστική κρίση και όσο δεν παίρνει (ή καλύτερα, δεν δείχνει ικανή να πάρει…) αποτελέσματα τόσο δεν θα βρίσκει πνευματική και αγωνιστική ισορροπία και θα βυθίζεται στα προβλήματά της και στο κλίμα της βαθιάς εσωστρέφειας που έχει καλλιεργηθεί το τελευταίο διάστημα σε όλο το οργανισμό.
Δεν χρειάζεται να μπούμε σε διαδικασία ανάλυσης του χθεσινού αγώνα με τη Λαμία, ούτε να δικαιολογήσουμε καταστάσεις οι οποίες από ένα σημείο και μετά πολύ απλά δεν δικαιολογούνται. Το ενοχλητικό και ταυτόχρονα ανησυχητικό στην περίπτωση του Αρη είναι ότι με την εικόνα του στο χθεσινό β’ ημίχρονο σου έδινε την εντύπωση μιας ομάδας η οποία δεν μπορούσε να κάνει ούτε τα βασικά στο γήπεδο.
Δεν σου έδινε την παραμικρή σπίθα αισιοδοξίας ότι μπορεί να κυνηγήσει το παιχνίδι. Ο Αρης έχει πάψει να θυμίζει ομάδα, με όλη τη σημασία της λέξης “ομάδα”. Ο Ακης Μάντζιος όσο γρήγορα αντανακλαστικά κι αν έδειξε, ανακατεύοντας την τράπουλά του προσδοκώντας στο φρεσκάρισμα της μεσοεπιθετικής γραμμής, το αποτέλεσμα που πήρε ήταν το απόλυτο μηδέν.
Περισσότερα λάθη έκαναν οι παίκτες που έβαλε στο β’ ημίχρονο παρά σωστές ενέργειες για να βοηθήσουν στην αλλαγή της αποκαρδιωτικής εικόνας που παρουσίασε η ομάδα. Που μέχρι το 60’ ήταν υποφερτά δραστήρια, όμως από τη στιγμή που έγιναν οι αλλαγές έχασε κάθε στοιχείο από το παιχνίδι της. Οι περισσότεροι ποδοσφαιριστές πλέον έχουν σταματήσει να αποδίδουν βάσει των δυνατοτήτων τους, θέμα το οποίο έχουν την απόλυτη ευθύνη για να το λύσουν 1) ο προπονητής και 2) η διοίκηση.
Προφανώς η ομάδα αυτή τη στιγμή χρειάζεται ηλεκτροσόκ και πολύς κόσμος από χθες ζητάει το “κεφάλι” του προπονητή. Αν ο Θόδωρος Καρυπίδης θέλει να τον αλλάξει και το αποφασίσει, θα το κάνει. Αυτός έχει το μαχαίρι, έχει και το καρπούζι.
Είναι όμως ο μοναδικός που φέρει ευθύνη για αυτή την κατάσταση; Ασφαλώς έχει το μερίδιο που του αναλογεί, όταν σε δύο 90άλεπτα με τη Λαμία η ομάδα δεν μπορεί να δημιουργήσει, δεν υπάρχει εναλλακτικό πλάνο και παίζει στο ίδιο μοτίβο εδώ και καιρό.
Αν όμως ο Μάντζιος φύγει αύριο, ο Λούμορ θα περιορίσει τα λάθη του και θα έχει καλύτερα ανεβάσματα; Ο Καμαρά θα σκοράρει... κατά ριπάς; Ο Ματέο Γκαρσία θα βρει τον παλιό του εαυτό; Ο Ματίγια θα γίνει ηγέτης; Ο Σούντγκρεν θα θυμίσει και πάλι τον Σουηδό των προηγούμενων μηνών; Αμφιβάλλω. Το πρόβλημα είναι συνολικό και σύνθετο.
Σε πρώτη φάση η κατάσταση μπορεί να σωθεί με μεταγραφές. Φωνάζει εδώ και καιρό ότι έχει ανάγκη για ενίσχυση, αλλά αυτές δεν καλύπτονται. Στον λίγο χρόνο που απομένει μέχρι τη λήξη της μεταγραφής περιόδου, ο Θόδωρος Καρυπίδης έχει μια τελευταία ευκαιρία να ισορροπήσει την κατάσταση. Αρκεί να κινηθεί γρήγορα κάνοντας κινήσεις ουσίας και όχι κινήσεις εντυπωσιασμού, που στην τελική έχουν μεγαλύτερο βαθμό δυσκολίας και μεγαλύτερο κόστος….
Ακολουθήστε τη σελίδα του metrosport.gr και στο google news.