Αγαπητή Metrosport, αδύνατο να μην πονάω. Αδύνατο να μην έχω θυμό. Αδύνατο να ξεχάσω. Αδύνατο να συγχωρήσω. Αδύνατο να πάψω να ζητώ απονομή δικαιοσύνης για το έγκλημα στα Τέμπη. Απονομή δικαιοσύνης για ΟΛΟΥΣ τους ενόχους.
Ο ΠΑΟΚ άφησε πίσω του το ματς με τον Αρη με νίκη και απολαμβάνει την απώλεια των δύο βαθμών που είχαν ΑΕΚ και Παναθηναϊκός με την ισοπαλία στο δικό τους ντέρμπι. Τώρα, ήρεμος και αισιόδοξος, επωφελείται από τη διακοπή για να προετοιμαστεί όσο το δυνατόν καλύτερα για το ματς με την ΑΕΚ στην Τούμπα. Με μία ακόμη νίκη θα ισοβαθμήσει μαζί της και θα κάνει ένα σημαντικό βήμα προς την επίτευξη του στόχου του. Ολα καλά κι ωραία. Η μήπως όχι;
Προφανώς, όχι. Υπερπολύτιμοι οι τρεις βαθμοί που πήρε στο “Κλεάνθης Βικελίδης”, αλλά η ακτινογραφία της εμφάνισής του πρέπει να δείξει ξεκάθαρα στους παίκτες και τον Λουτσέσκου τις αδυναμίες που παρουσιάστηκαν στο πρώτο ημίχρονο. Να δείξει ότι δεν υπήρχε στο γήπεδο ο κανονικός ΠΑΟΚ και να βρεθεί το γιατί δεν υπήρχε. Γιατί έμπαζε η άμυνα, γιατί δεν έβγαιναν αξιόλογες φάσεις μπροστά, γιατί όλη η ομάδα ήταν σοφτ και γιατί κάποιοι κοβικοί παίκτες έμειναν ουσιαστικά εκτός αγώνα επί 45 λεπτά.
Δεν γίνεται να περάσει απαρατήρητο το γεγονός ότι άλλα δύο γκολ αποφεύχθηκαν χάρη μόνο στα δοκάρια. Ούτε ότι ακόμη δύο θα “μετρούσαν” αν οι σκόρερ δεν συλλαμβάνονταν σε θέση οφ σάιντ για λίγα εκατοστά. Δεν γίνεται επίσης να περάσει απαρατήρητο ότι στο πολύ καλό δεύτερο ημίχρονο του ΠΑΟΚ, όταν εξαφάνισε τον Αρη, χρειάστηκαν δύο συγκυρίες για να κατορθώσει να σκοράρει. Στο πρώτο γκολ, κάλλιστα θα μπορούσε να μη γίνει το πέναλτι από τον Μπράμπετς αν δεν “έβρισκε” τον Σβαμπ, ο οποίος, στη θέση που ήταν, δεν απειλούσε την εστία. Και το δεύτερο γκολ δεν θα ερχόταν ποτέ αν δεν έκανε ο Σιαμπάνης τη λανθασμένη απόκρουση, μετά την οποία, βέβαια, έτυχε η μπάλα να πάει σε παίκτη του ΠΑΟΚ.
Με άλλα λόγια, θα μπορούσε ο ΠΑΟΚ σ' αυτό το ματς να υποστεί συντριβή από το πρώτο ημίχρονο, ή θα μπορούσε να ηττηθεί με 1-0 αν δεν είχε σύμμαχό του την τύχη, ξέχωρα πάντα από την εξαιρετική εμφάνιση στο δεύτερο ημίχρονο. Ναι, με τα “αν” δεν γράφεται η ιστορία στο ποδόσφαιρο, αλλά οι συγκυρίες δεν βοηθούν μόνιμα μια ομάδα και αυτό ειδικά ο ΠΑΟΚ το ξέρει πολύ καλά γιατί φέτος πλήρωσε πολύ ακριβά και την ατυχία, εκτός από τα δικά του λάθη και τις άδικες αποφάσεις από διαιτητές και VARίστες. Δεν γίνεται σε κάθε αγώνα να έχει ο αντίπαλος δύο δοκάρια. Ούτε γίνεται να σκοράρει ο ΠΑΟΚ σε κάθε αγώνα με ένα πέναλτι που θα έρχεται ξαφνικά από το πουθενά και με μία ασίστ από τον αντίπαλο τερματοφύλακα.
Στα συνεχόμενα ντέρμπι των πλέι οφ οφείλει να έχει σταθερά καλή απόδοση και σε όλη τη διάρκεια των αγώνων. Μόνο έτσι θα αυξήσει τις πιθανότητές του να φτάσει στην επίτευξη του στόχου του. Μόνο έτσι θα μπορέσει να αντιμετωπίσει και όποιες συγκυρίες προκύψουν εις βάρος του. Αλλωστε, είναι πίσω ακόμη βαθμολογικά. Είναι η ομάδα που πρέπει να συγκεντρώσει τους περισσότερους βαθμούς από τους άλλους τρεις. Δεν συγχωρείται να “πετάει” τα πρώτα ημίχρονα, ούτε να αδικεί τον εαυτό του στα δεύτερα, ούτε να έχει “νεκρά” διαστήματα στη διάρκεια του 90λεπτου.
Προφανώς, ο Λουτσέσκου πήρε μηνύματα, θετικά και αρνητικά, από την εμφάνιση των παικτών του στο ματς με τον Αρη. Πήρε και μηνύματα για τις σημαντικές λεπτομέρειες που κρίνουν την ποιότητα της απόδοσης της ομάδας σε αγώνες υψηλών απαιτήσεων και, μάλιστα, μέσα σε φοβερά εχθρικές έδρες, όπως θα είναι και αυτές που περιμένουν τον ΠΑΟΚ στην Αθήνα. Αλλά και οι παίκτες, όλοι οι παίκτες, οφείλουν να καταλάβουν ότι σ' αυτή τη φάση δεν υπάρχουν περιθώρια για χαλαρότητα, Νούμερο ένα στοιχείο από αυτά που μπορούν να τους οδηγήσουν στην επιτυχία είναι το πάθος. Ενταση θέλετε να το πούμε; Ενέργεια; Πείσμα; Αποφασιστικότητα; Ψυχή; Οπως και να το ονομάσουμε, είναι αυτό που έλειπε στο πρώτο ημίχρονο του αγώνα με τον Αρη. Είναι αυτό που απαγορεύεται να λείψει σε όλα τα υπόλοιπα παιχνίδια των πλέι οφ.