Κρίσιμος και σημαντικός γιατί είναι η τελευταία ευκαιρία να «αποκατασταθεί» σχετικά μια κατά γενική ομολογία αποτυχημένη χρονιά και να δημιουργηθούν παράλληλα οι κατάλληλες συνθήκες που θα απαιτηθούν για την σοβαρή ανασυγκρότηση και ποιοτική αναβάθμιση ενός τραγικά απογυμνωμένου ρόστερ. Ναι, ο σημερινός τελικός διαφέρει από πολλούς, αν όχι από όλους τους προηγούμενους που έχει δώσει ο ΠΑΟΚ.
Και λέμε από τους πολλούς, γιατί στο συγκεκριμένο θεσμό ο δικέφαλος του βορρά έχει μια πολύ ενδιαφέρουσα και πλούσια παράδοση. Τόσο ως προς τις συμμετοχές, όσο και ως προς τις κατακτήσεις του τροπαίου. Η σημαντική του ιδιαιτερότητα συνιστάται στο γεγονός της πολύπλευρης και πολυεπίπεδης επίδρασης που μπορούν να υπάρξουν από το αποτέλεσμα του για τα επόμενα βήματα, τα οποία θα καθορίσουν και τις προοπτικές (στο σύνολο τους) για την καινούργια σεζόν.
Ως εκ τούτου, πέρα από το ότι θα αποτελέσει μια «σχετική» αποκατάσταση μιας αμφιλεγόμενης και απογοητευτικής αγωνιστικής περιόδου στην οποία η ομάδα πλήρωσε πολύ ακριβά τραγικά λάθη και εμμονές άσχετων και ανίκανων, θα βοηθήσει στην αλλαγή ψυχολογίας, η οποία κρίνεται απαραίτητη προϋπόθεση για να οργανωθεί μια σοβαρή προσπάθεια, όπως αυτή που θα απαιτηθεί για τη δημιουργία μιας ομάδας υψηλού επιπέδου, ικανή να διεκδικήσει μεγάλες διακρίσεις.
Για το παιχνίδι στο «Πανθεσσαλικό» εικάζεται ότι ο Λουτσέσκου έχει λάβει υπόψιν του όλες τις παραμέτρους που υπάρχουν ή που μπορεί να προκύψουν. Σαφέστατα δούλεψε πολύ πάνω στην ψυχολογία των παικτών του. Τα λιγοστά προβλήματα που αντιμετωπίζει είναι γνωστά. Δεν απομένει, άπαντες να ενστερνιστούν και να συνειδητοποιήσουν σε απόλυτο βαθμό το χρέος και την κρισιμότητα της αποστολής τους. Ας μου επιτρέψετε και δυο αράδες για τις εκλογές και για το αποτέλεσμα τους. Θα το κάνω απλά, αναδημοσιεύοντας ένα μέρος από το άρθρο μου της προηγούμενης Πέμπτης (18/5), τρεις ημέρες πριν από τις εκλογές.
Διαβάστε τι έγραφα: Το info του κειμένου είχε ως εξής: «Ματαιοπονούν οι ινστρούχτορες προσπαθώντας να οδηγήσουν σαν πρόβατο στο κομματικό τους μαντρί, έναν περήφανο λαό που αγκαλιάζει χωρίς διάκριση τις όποιες πολιτικές πεποιθήσεις». Στη συνέχεια στο κείμενο έγραφα τα εξής: «Προκλητική και εμφανέστατη η προσπάθεια που καταβάλλεται αυτές τις ημέρες, με στόχο να επηρεαστεί και κατά συνέπεια να χειραγωγηθεί και να οδηγηθεί ένας μεγάλος φίλαθλος λαός, σε κομματικές στρούγκες και συγκεκριμένους κομματικούς «καταυλισμούς».
Οι εκατοντάδες χιλιάδες φίλοι του λαοφιλέστατου συλλόγου, αποτελούσαν και αποτελούν έναν ιδιαίτερα ελκυστικό στόχο και μια πολύ μεγάλη πηγή ψηφοθηρίας. Το ζούμε και φέτος και μάλιστα σε μεγαλύτερη έκταση και με εντονότερη έμφαση. Οι παντός είδους ινστρούχτορες επιδίδονται με ξεχωριστό πάθος σε προσηλυτισμούς και εκμαυλισμούς, που πολλές φορές ξεπερνούν και τα όρια μιας άθλιας προπαγάνδας. Στην προχθεσινή εκπομπή του «Metropolis 95,5» («Στη Σέντρα» με τον Γιώργο Μπούζο), θα έλεγα ακροθιγώς προσέγγισαν το θέμα ο Πανεπιστημιακός Καθηγητής και πρώην Αντιπρύτανης και επί δεκαετίες διοικητικός παράγοντας και μέτοχος του ΠΑΟΚ Αριστείδης Κάζης, μαζί με τον συνάδελφο Στέλιο Γρηγοριάδη.
Και οι δύο απλά και με δυο λόγια, υπενθύμισαν τα αυτονόητα. Ότι δηλαδή ο ΠΑΟΚ «δεν προσφέρεται» για πολιτικά παιχνίδια και κομματικές διακρίσεις. Ο λόγος ένας. Έχοντας εκατοντάδες χιλιάδες υποστηρικτές του να εκπροσωπούν και μάλιστα εντυπωσιακά την κοινωνική διαστρωμάτωση στο σύνολο της και την αντίστοιχη των πολιτικών πεποιθήσεων, δεν παρέχουν περιθώρια για παντός είδους «παπατζιλίκια».
Τον ΠΑΟΚ τον λατρεύουν και τον εκπροσωπούν όλα τα κόμματα και όλα … τα χρώματα. Δεξιοί, Αριστεροί, Κεντρώοι, Σοσιαλιστές, Κομουνιστές, περιθωριακοί, ακόμη και αναρχοαυτόνομοι. Το κορεό της κερκίδας έχει και το πράσινο και το μπλε και το κόκκινο και το γκρίζο και όλες τις παραλλαγές των χρωμάτων, με ότι σημαίνει αυτό. Ένα ετερόκλητο και παθιασμένο τις περισσότερες φορές πλήθος, σφιχταγκαλιασμένο να στέλνει τα πύρινα μηνύματα του εκεί που πρέπει. Ο κάθε ΠΑΟΚτσής έχει ασφαλώς τις πολιτικές πεποιθήσεις του. Όμως αυτό ισχύει μακριά από ότι έχει σχέση με την ομάδα του.
Εκεί δεν χωράνε άλλα συναισθήματα και άλλες καταστάσεις. Υπάρχουν μόνον τα τέσσερα γράμματα. Με την ευκαιρία, θα ήταν χρήσιμο να υπενθυμίσουμε τον σεβασμό που είχαν για τον ΠΑΟΚ την εποχή που οι πρόσφυγες υποχρεωτικά εγκατέλειψαν το Σιντριβάνι και μεταστεγάστηκαν άμεσα σχεδόν στην Τούμπα. Στην θρυλική έδρα που ονομάστηκε «το θαύμα της προσφυγιάς». Τότε η Κυβέρνηση ήταν στην αντίπερα όχθη (Πρωθυπουργός Κωνσταντίνος Καραμανλής) από τους δύο ηγέτες του ΠΑΟΚ (τον πρόεδρο Γιώργο Χαραλαμπίδη και τον αντιπρόεδρο Δημήτρη Δημάδη).
Και όμως ο Πρωθυπουργός, εκτιμώντας το ήθος και σεβόμενος το μέγεθος του ΠΑΟΚ και την προσωπικότητα των ηγετών του, έδωσε εντολή να στηριχθεί με γενναιότητα το έργο των προσφύγων. Βοήθησε τα μέγιστα για να στηθεί η Τούμπα, την οποία και εγκαινίασε καταχειροκροτούμενος».
ΥΓ: Ειλικρινά θα ήθελα να το διαβάσουν κάποιοι που αποτελούν τους «έμπιστους» συμβούλους του Ιβάν. Αυτοί που τον είχαν ανενημέρωτο ή λάθος ενημερωμένο για τη ελληνική πραγματικότητα μόλις πάτησε το πόδι του στην χώρα, τον παραπλάνησαν και τον οδήγησαν – για τους όποιους δικούς τους λόγους – στην χωματερή της πολιτικής. Τον έβαλαν να ξοδέψει δεκάδες εκατομμύρια ευρώ για να αγοράσει πτωχευμένες εφημερίδες και έναν τηλεοπτικό σταθμό, μπλέκοντας τον σταδιακά σε παιχνίδια που δεν ταίριαζαν ούτε με τον χαρακτήρα του, ούτε με το ήθος του, με συνέπεια να χάσει ένα σκασμό λεφτά.
Πολύ γρήγορα βέβαια μάλλον κατάλαβε που έμπλεξε και άρχισε να πουλάει «κοψοχρονιά» όσα του είχαν φορτώσει οι φωστήρες συμβουλάτορες του. Πρόσφατα, θέλοντας να απαλλαγεί και από τον τηλεοπτικό σταθμό OPEN, πούλησε ένα μεγάλο μέρος των μετοχών του, αφήνοντας ανοιχτό το ενδεχόμενο να πουλήσει και το υπόλοιπο και να απομακρυνθεί τελείως, από εκεί που τον οδήγησαν συγκεκριμένοι άνθρωποι του περιβάλλοντος του. Στους οποίους εξακολουθεί να έχει εμπιστοσύνη και οι οποίοι όμως με την σειρά τους εξακολουθούν εκ του αφανούς να νταραβερίζονται με πολιτικές σκοπιμότητες.