Τελικά οι αγώνες των πλέι οφ, ποια αξία μπορεί να έχουν για τον Άρη; Να ένα καλό ερώτημα για την απάντηση του οποίου όμως, δεν χρειάζεται μεγάλη σκέψη.
Ο πρώτος λόγος είναι ότι οι «κίτρινοι» έχουν την ευκαιρία να ενισχύσουν την αξιοπρέπεια και την υστεροφημία τους. Ο δεύτερος, ότι μπορεί να επιχειρηθούν και κάποια πειράματα, σε real χρόνο, ενόψει του Τελικού του Κυπέλλου. Για το πρώτο ουδείς έχει ενστάσεις. Είναι μεγάλη υπόθεση για μία ομάδα που έχει ελάχιστες ελπίδες να κατακτήσει την 4η θέση, να μπει μέσα στο κοστούμι του ρυθμιστή του Πρωταθλήματος. Βαρύς τίτλος, αλλά συγχρόνως αν τα καταφέρει ο Άρης θα έχει κερδίσει πολλά όσον αφορά το γόητρο του. Αξία η οποία χτίζεται και δεν αποτελεί υπόθεση ενός ή δύο αγώνων.
Το δεύτερο, η εξάσκηση στα πλάνα του Τελικού, είναι κάτι το οποίο σηκώνει αρκετή κουβέντα. Η κάθε ομάδα επενδύει στον αιφνιδιασμό του αντιπάλου. Αυτός είναι άλλωστε και ο λόγος που οι προπονητές επιχειρούν να μπερδέψουν τον αντίπαλο τις ημέρες που προηγούνται του αγώνα. Άρα σ’ αυτή τη λογική, που είναι η λογική του ποδοσφαίρου, πιστεύω ότι ο Μάντζιος δεν θα έχει πολλούς λόγους να φανερώσει όλα αυτά που σκέφτεται για τον αγώνα του Τελικού. Μπορεί να δουλεύει πράγματα στις προπονήσεις, αλλά αυτά θα προτιμάει να παραμείνουν πίσω από τις κλειστές πόρτες του προπονητηρίου. Και η χρησιμοποίηση του Μορόν και του Ανσαριφάρντ, προϊόν ποιών σκέψεων ήταν; θα αναρωτηθεί κάποιος.
Προφανώς απέναντι στον ευκολότερο αντίπαλο των πλέι οφ, ο Μάντζιος ήθελε να δει πώς μπορεί να λειτουργήσει το σχήμα 4-4-2 με δύο καθαρούς επιθετικούς. Το σκέφτηκε, το υλοποίησε, απογοητεύτηκε, κι αυτό ήταν. Αν θέλει στο μέλλον να αγωνιστούν μαζί ο Μορόν και ο Ιρανός, θα πρέπει ο προπονητής του Αρη να δουλέψει αρκετό χρόνο πάνω σ’ αυτό το σχήμα. Γιατί η θεωρία «βάλε έναν επιθετικό παραπάνω για να σκοράρει η ομάδα», είναι τελικά μύθος. Ναι, οι επιθετικοί είναι για να στέλνουν την μπάλα στα δίχτυα, αλλά αν δεν την παίρνουν την κατάλληλη στιγμή και στο κατάλληλο σημείο, δουλειά δε γίνεται. Κι αυτό το είδαμε στο πρώτο ημίχρονο του αγώνα με τη Λαμία. Ο Μανού Γκαρθία ήταν έξω από τα νερά του, η ομάδα δεν είχε πλάτος καθώς σ’ αυτό δεν βοηθούσαν και οι ακραίοι αμυντικοί κι έτσι οι ευκαιρίες ήταν με το σταγονόμετρο. Αντιθέτως ο Άρης έκανε διπλάσιες ευκαιρίες και απέκτησε πλάτος στις επιθέσεις του, όταν μπήκε ο Σαβέριο και ο Μανού Γκαρθία πήγε πίσω από τον φορ. Θέση που είναι η φυσική του και ο Ισπανός γίνεται χρήσιμος.
Με το γνώριμο 4-2-3-1 ο Άρης έλυσε όλα τα επιθετικά του προβλήματα; Παρά τα τρία γκολ που πέτυχε σε τέσσερα λεπτά, εκτιμώ ότι οι αδυναμίες υπήρχαν. Τα δύο από τα τρία γκολ μπήκαν με μακρινά σουτ, ενώ οι ευκαιρίες που δημιούργησε δεν ήταν προϊόν οργανωμένων επιθέσεων και αυτοματισμών. Κι αν υπάρχει πρόβλημα στο τελευταίο 1/3 του γηπέδου ανεβαίνει ο πήχης της δυσκολίας στο σκοράρισμα. Σ’ αυτό το κομμάτι, το οποίο ταλαιπωρεί από την αρχή της αγωνιστικής περιόδου τον Αρη, ίσως θα πρέπει να εστιάσει ο Μάντζιος δουλεύοντας την ομάδα για τον Τελικό. Σε κάθε περίπτωση οι αγώνες που προηγούνται θα είναι περισσότερο χρήσιμοι προκειμένου οι ποδοσφαιριστές να βρίσκονται σε εγρήγορση και λιγότερο για την εφαρμογή των σχεδίων σε real χρόνο.
Ακολουθήστε τη σελίδα του metrosport.gr και στο google news
Μπείτε στην παρέα μας στο instagram
Κάντε like στη σελίδα μας στο facebook
Εγγραφείτε στο κανάλι του metrosport.gr και του Metropolis 95.5 στο youtube