Από τη μία πλευρά δεν είναι ευχάριστο να παίζει ο ΠΑΟΚ με τον Ατρόμητο στην Τούμπα και να απουσιάζει σε όλο το πρώτο ημίχρονο. Να έχει ανούσια κατοχή μπάλας 63% και να έχει κάνει μόνο μία ευκαιρία (σουτ άουτ του Αουγκούστο). Να μην έχει ενέργεια, να μη μπορεί να βγάλει συνδυασμούς και να είναι ακίνδυνος.
Από την άλλη, όταν δίνει τρεις αγώνες την εβδομάδα ή στο οκταήμερο και είναι όλοι απαιτητικοί, είναι κάπου φυσιολογικό να μη βγαίνει συνεχώς η ένταση και η φερσκάδα.
Το ευχάριστο είναι ότι στο δεύτερο ημίχρονο ο ΠΑΟΚ ανέβασε πολύ την απόδοσή του, έφτασε την κατοχή της μπάλας στο 80%, έπαιξε μέχρι το τελευταίο 10λεπτο μονότερμα τον Ατρόμητο, δημιούργησε πολλές ευκαιρίες και πέτυχε το νικητήριο... καθαρά ισπανικό γκολ με τη σέντρα του Σάστρε και την κεφαλιά του Κρέσπο. Σίγουρα το σκορ θα ήταν μεγαλύτερο αν ο Ακπομ δεν έπεφτε πάνω στον Γιαννιώτη πριν στείλει την μπάλα στα δίχτυα ο Μπίσεσβαρ και, κυρίως, αν ο τερματοφύλακας του Ατρόμητου δεν βρισκόταν σε εξαιρετική μέρα.
Επίσης σημαντικό είναι το γεγονός ότι ενώ στο πρώτο ημίχρονο χρειάστηκε ο Πασχαλάκης για να αποσοβήσει το γκολ στην καλή ευκαιρία που δημιούργησε ο Ατρόμητος, στο δεύτερο έμεινε απλός θεατής του αγώνα, αφού η εστία του δεν κινδύνευσε σε καμία περίπτωση. Ο ΠΑΟΚ σ' αυτό το δοάστημα ήταν άψογος αμυντικά και αρκετά καλός επιθετικά, χάρη στον κορυφαίο παίκτη του, τον Μιτρίστα, τον Μπίσεσβαρ, τον Σάστρε, τον Βιειρίνια και, φυσικά, τον Κρέσπο που ήταν ο ηγέτης πίσω και έγινε και ο σκόρερ της νίκης.
Εννοείται ότι η ομάδα αποδυναμώθηκε σχετικά με την απουσία του Κούρτιτς, αλλά και τις αλλαγές που έκανε ο Λουτσέκου για τις ανάγκες του ροτέισον, καθώς το υπερφορτωμένο πρόγραμμα συνεχίζεται μεσοβδόμαδα με το ματς με τη Μίντιλαντ και αμέσως μετά με τον Αρη στο Χαριλάου. Αρα, σε τελική ανάλυση, εκείνο που “μετράει” είναι ότι κερδήθηκαν οι τρεις βαθμοί και όχι αν ο ΠΑΟΚ ήταν καλός σε όλο το ματς ή το μισό.
Ενα δευτερεύον ζητούμενο ήταν χθες να πάρουμε μια πρώτη καλή γεύση για το τι εστί Φιλίπε Σοάρες. Ο Λουτσέσκου έδωσε χρόνο στον Πορτογάλο, αλλά η αλήθεια είναι ότι φάνηκε επιφυλακτικός, συγκρατημένος, διστακτικός. Δεν πήρε πρωτοβουλίες, δεν μπήκε σε φάσεις μπροστά στην αντίπαλη εστία, δεν έκανε αισθητή την παρουσία του. Αλλά, προφανώς, είναι ακόμη πολύ νωρίς για να βγάλει κανείς συμπεράσματα. Ισως θα χρειαστεί κι άλλο χρόνο προσαρμογής.
Το πιο ενδιαφέρον απ' όλα είναι ότι ο ΠΑΟΚ παραμένει “ζωντανός” και στους τρεις στόχους του. Στο Πρωτάθλημα με την ελπίδα ότι θα χάσει βαθμούς ο Ολυμπιακός για να τον πλησιάσει περισσότερο, στο Κύπελλο με την πίστη ότι θα προκριθεί σε βάρος του Ολυμπιακού για να πάει στον τελικό και στο Κόνφερενς Λιγκ ότι θα ξεπεράσει το εμπόδιο της Μίντιλαντ για να βρεθεί στους 16 της διοργάνωσης. Δεν είναι εύκολη υπόθεση να προχωράς παράλληλα σε τρία ταμπλό. Και, κάποιες φορές, μπορεί να μας φαίνονται παράξενες ορισμένες επιλογές του Λουτσέσκου, αλλά η... δική του ψυχή ξέρει πώς κρατάει σε ετοιμότητα, εγρήγορση και όσο το δυνατόν πιο ξεκούραστους τους παίκτες του από αγώνα σε αγώνα.
ΥΓ. Είναι φανερό ότι το ωραίο γκολ σε βάρος της ΑΕΚ τόνωσε πολύ την ψυχολογία του Μιτρίτσα. Ο Ρουμάνος δείχνει να έχει πάρει τα πάνω του και άρχισε να δείχνει ότι είναι παίκτης που τον αισθάνονται οι αντίπαλοι και κάνει πράγματα να συμβαίνουν πάνω στο χόρτο.