Κατ’ αρχήν σήμερα, θα θέλαμε, να σας παρακαλέσουμε, να μας επιτρέψετε για μία (…ακόμη) επί προσωπικού κατάθεση. Γνωρίζοντας φυσικά, πως κάνουμε κατάχρηση της καλοσύνης, των φιλόξενων επικεφαλής της «Μ», της σημαίας του αθλητικού Τύπου στη Βόρεια Ελλάδα. Ευχαριστώντας τους συνάμα για τη φιλοξενία σε τούτο εδώ το μετερίζι της…
Στη συνέχεια, επιτρέψτε μας, να θεωρούμε πως ο θάνατος στον τόπο μας, έχει ενώσει ακόμη και τα αβυσσαλέα χάσματα των οπαδών. Έχει γεφυρώσει τις όχθες στα ποτάμια μίσους αντιπάλων χούλιγκαν. Μπροστά στον θάνατο πάτησαν pause στα άγρια ένστικτα τους. Έστω για ελάχιστο χρόνο.
Δυστυχώς, ο θάνατος σηκώνει τα χέρια μπροστά στους πολιτικούς! Είναι ανήμπορος να ενώσει τα χάσματα ανάμεσα τους. Να γεφυρώσει τα ποτάμια αρρωστημένου πάθους τους, για την εξουσία. Μπροστά του πατούν forward ενώ ακόμη τρέχουν τα δάκρυα για τη (νέα…) εθνική τραγωδία. Κι ακόμη δεν έχουν θαφτεί όλοι οι νεκροί.
Αντί να καθίσουν στο ίδιο τραπέζι όλοι μαζί. Δίχως κομματικούς μανδύες. Να βρουν λύσεις για τα διαχρονικά προβλήματα (και) στις συγκοινωνίες. Να διορθώσουν τις στρεβλώσεις στο οικοδόμημα του ελληνικού Δημοσίου. Να συζητήσουν και να αποφασίσουν ομόφωνα για μέτρα ώστε… Ποτέ ξανά!
Αντί να σιωπούν, ομιλούν. Λένε πόσα έκαναν. Δε λένε πόσα δεν έκαναν. Όλοι τους κάτι έκαναν. Τι έκαναν; Μια τρύπα στο νερό…
Πότε (κατά κανόνα…) συντάχθηκε σύμπας ο πολιτικός κόσμος μπροστά σε μια εθνική τραγωδία. Δεν είχαν συνταχθεί κατά την Επανάσταση του 1821. Δεν είχαν συνταχθεί μετά την Καταστροφής της Σμύρνης. Δεν είχαν συνταχθεί με τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου…. Και πρόσφατα δεν είναι συνταχθεί οι πολιτικοί μετά την εθνική τραγωδία στο Μάτι, με τους 105 νεκρούς. Δεν προχώρησαν συνταγμένα για το ..Ποτέ ξανά. Θα συνταχθούν τώρα, μετά την εθνική τραγωδία στα Τέμπη, με τούς 67 νεκρούς;
Όλοι κι όλες τους κόπτονται για τα εθνικά συμφέροντα επί πολιτικής σκηνής του τόπου. Κόπτονται βέβαια, ανάλογα και με τα κομματικά τους συμφέροντα. Αυτό έπρατταν πάντα. Αυτό πράττουν και τώρα...
Επιχειρούν οι μεν, να βγάλουν σκάρτους τους δε! Αν κι οι ευθύνες για κάθε εθνική τραγωδία βαραίνουν όλες, μα όλες ανεξαιρέτως τις Κυβερνήσεις του τόπου. Και περισσότερο την τρέχουσα. Άγραφος νόμος.
Φυσικά, έχει σημασία η απόδοση ευθυνών. Φυσικά όμως, έχει σημασία και το… Ποτέ ξανά. Και γι’ αυτό οι πάσης φύσης πολιτικοί ουδέν πράττουν. Δεν ομονοούν έστω για ελάχιστο χρόνο. Αυτό επιτάσσει το εθνικό συμφέρον αλλά… Αυτοί (κατά κανόνα τουλάχιστον…) επιτάσσονται στο κομματικό!
«Αρχή άνδρα δείκνυσι», κατά τον Βία – έναν από τους επτά σοφούς της Αρχαίας Ελλάδας – από την Πριήνη (απέναντι από τη Σάμο) της Ιωνίας. Μία ρήση η οποία λέει πολλά αλλά… Ποιος την ακούει στον πολιτικό κόσμο μας;
Δεν ομονοούν. Δε μετανοούν. Έλεος αμετανόητοι, πολιτικοί. Έλεος…
ΥΓ 1:Όλοι έχουν… Έχουμε γνώμη. Το έχει πει εξάλλου κι ο επικός Κλιντ Ίστγουντ, ως Επιθεωρητής, Χάρι Κάλαχαν : Opinion are like assholes. Everybody has one»!
ΥΓ 2 :Αναφαίρετο είναι το δικαίωμα και της γνώμης και της έκφρασης της. Σε δημοκρατική και ευνομούμενη χώρα ζούμε. Ελεύθερα την εκφράζουν… Την εκφράζουμε όλοι.
ΥΓ 3 : Δε μετρά όμως, όλων μας. Μετρά μόνον εκείνων οι οποίοι την στηρίζουν σε δουλειά, γνώση κι εμπειρία. Όλων των άλλων, οι οποίοι την στηρίζουν σε αέρα και δη κοπανιστό… Αφήστε να τις πάρει ο αέρας!