Η Ελένη Ράντου περιέγραψε πώς είναι η ζωή της από τότε που ανέλαβε τη φροντίδα της μητέρας της, η οποία πάσχει από άνοια.
Ως καλεσμένη στο «Στούντιο 4» η ηθοποιός τόνισε ότι είναι μια «αβάσταχτη ασθένεια» κυρίως του οικονομικού φορτίου που απαιτεί. «Είναι πάρα πολλά λεφτά αλλά κανένα ταμείο δεν τα δικαιολογεί», ανέφερε και πρόσθεσε: «Είναι μια επικίνδυνη ασθένεια είναι αβάσταχτη. Έχεις έναν άνθρωπο που δεν ξέρεις αν θα γυρίσει να πάρει να βάλει κάτι στο στόμα του το οποίο θα είναι θανατηφόρο. Μακάρι να ξεκινήσει μια κρατική μέριμνα για όλους τους ανθρώπους που βρίσκονται στη θέση να φροντίζονται και ακινητοποιούνται».
Στη συνέχεια η Ελένη Ράντου μοιράστηκε με τους παρουσιαστές ότι: «Δεν μπορώ με αυτό το πράγμα να συμφιλιωθώ. Αυτή η ασθένεια έχει πολλά στάδια. Μέχρι να συμφιλιωθείς με το ένα, έρχεται το επόμενο που είναι ακόμα χειρότερο. Ξέρεις τι έχω κάνει; Δουλεύω πάρα πολύ. Για να αποσπάσω την προσοχή μου».
Κλείνοντας εξομολογήθηκε ότι: «Είναι επτά χρόνια και ακόμα πηγαίνω και βλέποντας την κατάσταση λυγίζω…δεν... Και ψυχολογική υποστήριξη να έχω, είσαι αβοήθητος στα πρακτικά. Το να πάω διακοπές, παρότι μπορώ να έχω γυναίκες για φροντίδα πάντα υπάρχει κάτι που πρέπει ν α κάνεις εσύ. Κάθε Τρίτη εγώ πρέπει να είμαι πίσω».
Αυτή δεν είναι η πρώτη φορά που περιγράφει τα συναισθήματά της για αυτό που περνάει η μητέρα της. Πριν μήνες, ήταν καλεσμένη στην εκπομπή «Μπαμπα-δες» της ΕΡΤ. Μέσα σε όλα, η ηθοποιός μίλησε για την ασθένεια της μητέρας και την βοήθεια που ζήτησε η ίδια πρόσφατα από ψυχίατρο.
«Αν οφείλεται η «κατάθλιψη» μας σε μια απώλεια, δεν είναι κατάθλιψη. Είναι πόνος. Μην το μπερδεύουμε. Επειδή τώρα χάνω σιγά σιγά και την μαμά μου, πήγα σε έναν ψυχίατρο για βοήθεια γιατί ένιωθα να τρελαίνομαι. Ο οποίος ψυχίατρος με λύτρωσε γιατί μου είπε: Δεν έχετε κατάθλιψη και δεν θέλετε φάρμακα. Πονάτε. Απλώς φοβάστε πόσο πολύ πονάτε. Αφήστε τον εαυτό σας να πονέσει. Θα πονέσετε, ό,τι κι αν κάνετε. Επειδή είναι με άνοια και δεν μπορεί να παίρνει εκείνη τις αποφάσεις, αισθανόμουν ότι έχω μια ευθύνη περισσότερη για τις αποφάσεις μου και για τον τρόπο που θα διαχειριστούμε την ασθένεια της. Από ιατρικά μέχρι πρακτικά θέματα. Ένιωσα κάπου ότι θόλωσε η κρίση μου, μήπως κάτι δεν κάνω σωστά και μήπως «την στείλω» μια ώρα αρχύτερα αν δεν πάρω την σωστή απόφαση», είπε η Ελένη Ράντου.
«Τη μετέφερα σε μονάδα φροντίδας επειδή, την είχα μεν έξι χρόνια στο σπίτι, αλλά πια η κατάσταση σοβάρεψε τόσο που ένιωθα ότι έπρεπε να συμβεί αυτό. Από την άλλη, όμως, υπήρχαν οι ενοχές που δεν ήθελα καθόλου να την αποχωριστώ. Εκεί πέρα άρχισα να αμφισβητώ την διαύγεια του μυαλού μου γιατί δεν μπορούσα πουθενά να νιώσω ότι κάνω αυτό που πρέπει» συμπλήρωσε, επίσης, η ηθοποιός.