Μόλις σε δύο αγώνες εφέτος, ο ΠΑΟΚ αδικήθηκε από το αποτέλεσμα. Στους άλλους – κατά την πάντα ταπεινή μας, άποψη – τα ήθελε και τα έπαθε. Πήγαινε γυρεύοντας επιδεικνύοντας τον κακό, τον χειρότερο του εαυτόν. Κι δύο συμπτωματικά ήταν εκτός έδρας κόντρα στον Παναθηναϊκό. Συμπτωματικά πάλι, έχασε σε αυτούς όσα δικαιούνταν… Ήτοι, τους τρεις βαθμούς και, στην κανονική διάρκεια του αγώνα, την πρόκριση. Συμπτωματικά στην εκπνοή αμφότερων των αγώνων…
Αιτία ή αιτίες, εάν προτιμάτε, της απώλειας όσων με το σπαθί του διεκδικούσε ο «δικέφαλος»; Παιδαριώδη λάθη στην άμυνα αλλά και στην επίθεση. Οι κλασσικές χαμένες ευκαιρίες στην επίθεση κι η έλλειψη για στιγμή (η οποία φέρνει, όσα δε φέρνει ο χρόνος) της αλληλοκάλυψης στην άμυνα. Ίσως, στον αγώνα του Ημιτελικού να μέτρησε κι ο τραυματισμός του Ραχμάν Μπάμπα. Αυτός προκάλεσε το αριθμητικό πλεονέκτημα του Παναθηναϊκού.
Εμείς όμως, θα επιμείνουμε, στα λάθη της επίθεσης. Τούτο δε, όχι επειδή λένε πως η καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση αλλά επειδή στην άμυνα μετρά κι η πίεση του αντιπάλου. Όταν στην επίθεση την αποφεύγει ο ΠΑΟΚ είτε με την ταχύτητα του, είτε με την τεχνική του ανωτερότητα… Κάθε απώλεια κλασσικής ευκαιρίας κοστίζει ακριβά. Όπως ακριβώς στοίχησε στους δύο συγκεκριμένους αγώνες στους οποίους ο ΠΑΟΚ θαυμάσθηκε για την μπάλα την οποία έπαιξε.
Για τα λάθη της επίθεσης, το χάσιμο… άχαστων ευκαιρών…. Ναι, δε λέμε. μετρά κι η απουσία ενός κεντρικού φορ… Killer! Όταν βέβαια, για τα 66 γκολ στο Πρωτάθλημα έχεις 18 σκόρερ κι από αυτούς τους 8 με 3 γκολ και πάνω… Μήπως λέμε, να μετρά μεν, αυτή η έλλειψη για τα λάθη της επίθεσης; Να μην είναι δε, η μοναδική αιτία;
Με μόνον τα 27 από τα 66 γκολ (στο Πρωτάθλημα, έτσι;) να είναι στο ενεργητικό κλασσικών επιθετικών, κατά πως λέγαμε παλιά, θα μπορούσαμε, να αναφερθούμε σε ξεχωριστό μοντέλο του ΠΑΟΚ. Κι αναφερόμαστε. Ακόμη και δίχως κεντρικό φορ… Killer, ο ΠΑΟΚ έχει την καλύτερη επίθεση του Πρωταθλήματος. Με ένα ή με δυο γκολ; Ναι, με ένα ή με δυο γκολ κόντρα σε ομάδες με κεντρικούς φορ… Killers, υποτίθεται!
Φανταζόμαστε πως με κεντρικό φορ… Killer θα ήταν διαφορετικός ο χάρτης των σκόρερ του ΠΑΟΚ. Πόσο διαφορετικός; Καλύτερος ή όχι; Δεν μπορούμε, να φαντασθούμε. Δεν είναι πάντως, σύνηθες το συγκεκριμένο γεγονός. Δίχως να παύει, να είναι γεγονός. Κι ως τέτοιο να οφείλουν, να το αντιμετωπίσουν και να το διαχειρισθούν προπονητές και παίκτες του ΠΑΟΚ!
Με άλλα λόγια; Αυτή η εφετινή λειτουργία του δεν αλλάζει. Ίσως, θα βελτιωνόταν εάν κι εφ’ όσον ο Αλί Σαμάτα προσέγγιζε τον πραγματικό, τον καλό του εαυτό. Ίσως, θα βελτιωνόταν εάν κι εφ’ όσον στην τελική προσπάθεια επιδειχθεί περισσότερη προσοχή. Ο Τόμας Μουργκ για παράδειγμα, έχασε και με τον Ολυμπιακό και με την Ντινάμο ευκαιρίες – από την ίδια θέση κι υπό τις ίδιες συνθήκες – οι οποίες με λίγη προσοχή δε χάνονται. Με την Ντινάμο δε μέτρησε η απώλεια. Με τον Ολυμπιακό μέτρησε αν και σε εκείνον τον αγώνα ο ΠΑΟΚ πήγαινε γυρεύοντας, επιδεικνύοντας τον κακό του εαυτό…
Με λίγα λόγια; Θεωρούμε πως εφέτος ο ΠΑΟΚ έχασε δικούς του καρπούς και μέσα από τα χέρια του… Μέσα από την αγκαλιά του τούς έχασε εξ αιτίας λαθών (απώλεια κλασσικών ευκαιριών) στην επίθεση κατά πρώτο λόγο. Και κατά δεύτερο εξ αιτίας λαθών στην άμυνα.
Για να καταλήξουμε… Κι όμως, για την κορυφαία επίθεση του Πρωταθλήματος κι ουχί μόνον έλειψαν κι άλλα γκολ. Για να είναι κορυφαία επίθεση της κορυφαίας βαθμολογικά, ομάδας! Αυτά τα γκολ θα άλλαζαν το τοπίο και στο Πρωτάθλημα και στο Κύπελλο. Το θέμα είναι πλέον, να μη χαθούν κι άλλα ανάλογα. Για να μην αδικηθεί κι άλλο ο ΠΑΟΚ παίζοντας την καλύτερη μπάλα…