Δηλώσεις αναφορικά με την παρουσία του στο Κόπα Άφρικα με την Εθνική Νιγηρίας έκανε ο Γουίλιαμ Τροστ Εκόνγκ, με τον κεντρικό αμυντικό του ΠΑΟΚ να μιλάει για την αγάπη που λαμβάνει, τους στόχους που έχουν τεθεί.
Αρχικά ανέφερε: «Όλα είναι πολύ καλά, νιώθω ότι το απολαμβάνω. Φυσικά το να είσαι μέλος μιας ομάδας με σούπερ σταρ το κάνει πιο εύκολο, η προσοχή είναι αρκετά στραμμένη σε εμάς. Αυτό μπορεί να είναι καλό και κακό, αλλά όπως πηγαίνουμε μέχρι στιγμής, κι ο τρόπος που απολαμβάνω το ποδόσφαιρο, με κάνει να νιώθω πως συμμετάσχω σε κάτι ξεχωριστό. Λαμβάνω αρκετή αγάπη στα social media, την οποία προσπαθώ να τη διαχειριστώ όσο μπορώ».
Στη συνέχεια πρόσθεσε για τη δική του πορεία: «Ήταν διαφορετικό για εμένα. Αρχικά, δεν ήξερα αν θα είμαι μέλος της αποστολής για αυτό το τουρνουά. Είχα τις διαφορές μου με τον προπονητή τους τελευταίους μήνες, και σκέφτηκα ακόμα και να το να αποσυρθώ από την Εθνική Νιγηρίας. Δεν ένιωθα την εκτίμηση που ήθελα. Βέβαια όταν υπάρχει μια μάχη με τον εγωισμό σου κι αυτά που θες να πετύχεις στη ζωή σου, αλλά όταν σκέφτεσαι όλους αυτούς τους ανθρώπους που εκπροσωπείς, από την οικογένεια μου, αλλά και τα όσα ήθελες να πετύχεις από μικρός, όπως το να σηκώσω το τρόπαιο με την Νιγηρία. Όταν είδα το ρόστερ, ήξερα ότι είχαμε μια ομάδα που θα μπορούσε να κατακτήσει το Κόπα Άφρικα. Αλήθεια το πίστεψα και για αυτό ήθελα ειλικρινά να είμαι μέλος αυτής της ομάδας και να παίξω τον ρόλο μου. Οπότε ήμουν χαρούμενος όταν ο προπονητής μου μίλησε, ρωτώντας με για την πορεία μου στον ΠΑΟΚ και το Europa Conference League.
Eγώ προσπάθησα να κρατήσω το κεφάλι μου χαμηλά πριν από τη διοργάνωση, να είμαι στην καλύτερη δυνατή κατάσταση. Όταν πήγαμε στην προετοιμασία στο Άμπου Ντάμπι δώσαμε κάποια φιλικά κι εκεί είχα την ευκαιρία να κερδίσω ξανά τη θέση μου στην ομάδα, και να δείξω σε όλους τι μπορώ να προσφέρω στην ομάδα. Από εκείνο το σημείο ένιωσα ελεύθερος, δεν υπήρχε πίεση για εμένα πριν από την έναρξη του τουρνουά. Δεν έβαλα πίεση στον εαυτό μου γιατί σκέφτηκα πως αυτό μπορεί να είναι το τελευταίο μου, οπότε ήθελα να το απολαύσω όσο περισσότερο γίνεται. Βέβαια το ξανασκέφτηκα κι αποφάσισα ότι δεν θέλω να αποσυρθώ ακόμα. Η ομάδα εξελίχθηκε μέσα στα τελευταία χρόνια, οι νεαροί ποδοσφαιριστές έχουν εξελιχθεί καλά. Εγώ πλέον είμαι ένας από τους πιο έμπειρους, και θεωρώ πως μπορούμε να πετύχουμε ακόμα περισσότερα πράγματα στο μέλλον».
Για την πίεση που υπάρχει: «Ήμουν αρχηγός και στο προηγούμενο Κύπελλο Εθνών Αφρικής στο γήπεδο, ενώ φυσικά ήταν στην αποστολή και ο Άχμεντ Μούσα, που είναι ο επίσημος αρχηγός της ομάδας κι όποτε έμπαινε στο γήπεδο έτρεχα για να του παραδώσω το περιβραχιόνιο. Νομίζω ότι για να είσαι αρχηγός, πρέπει να υπάρχει ένα επίπεδο σεβασμού. Μέσα στην ομάδα πρέπει να καταλαβαίνεις τους ποδοσφαιριστές και να προσπαθείς να τους βοηθάς όλους. Οπότε, ο ρόλος μου είναι αυτός, έπρεπε να εξελιχθώ σε κάτι τέτοιο. Προσπαθώ να δίνω σε όλους μια δυνατή βάση, να τους βοηθήσω να ενσωματωθούν στην ομάδα. Πρέπει να τα κάνεις όμως όλα αυτά με φυσικό τρόπο, να μην εκβιάζεις καταστάσεις. Κάποιες στιγμές θα πρέπει να ανεβάσεις την ομάδα, άλλες να την ηρεμήσεις, να λειτουργείς με το ένστικτο. Κάποιος μου έστειλε ένα στατιστικό, νομίζω ότι είμαι στο top 3 των ποδοσφαιριστών που έχουν αγωνιστεί ως αρχηγοί σε παιχνίδια της Νιγηρίας.
Το να έχω τι δυνατότητα να υπηρετώ αυτόν τον ρόλο, είναι κάτι ιδιαίτερο για εμένα. Αυτό έρχεται με αρκετές ευθύνες και πίεση, αλλά πιστεύω πως όσο περισσότερο προσπαθείς να μην βάζεις επιπλέον πίεση στον εαυτό σου, τόσο καλύτερα μπορείς να το διαχειριστείς. Έχουμε μια ομάδα αρχηγών, με τον Κένεθ Ουμέρο και τον Άχμεντ Μούσα και προσπαθούμε να κάνουμε τα πάντα μαζί, οι τρεις μας, έξω από το χορτάρι, κι αυτό βοηθάει πολύ. Υπάρχει σεβασμός ανάμεσα στους παίκτες, ενώ έχουμε στο ρόστερ σούπερ σταρ όπως ο Οσίμεν και ο Τσικουέζε, που αυτή τι στιγμή βρίσκονται στην κορυφή του Παγκοσμίου ποδοσφαίρου, αλλά έχουν πραγματικό σεβασμό και καταλαβαίνουν ότι όλοι βοηθούν».
Όσο για την κατάκτηση του τροπαίου: «Από την πρώτη ημέρα το πίστευα με όλη μου την καρδιά, και πιστεύω ότι όλοι οι παίκτες νιώθουν έτσι, ότι μπορούμε να κατακτήσουμε αυτό το τρόπαιο. Μπορεί να ακουστεί κλισέ, αλλά νομίζω ότι πρέπει να κοιτάμε παιχνίδι με το παιχνίδι. Υπάρχει πίστη ότι μπορούμε να πάμε μέχρι το τέλος της διαδρομής. Πρέπει να θυμόμαστε πως φτάσαμε εδώ (σ.σ. μέχρι τους τέσσερις), πως παίξαμε στα προηγούμενα παιχνίδια, κι αν το κάνουμε αυτό και προσεγγίσουμε τα παιχνίδια με την ίδια ενέργεια, σωματική και πνευματική, δεν πιστεύω ότι υπάρχει ομάδα που μπορεί να φτάσει στο επίπεδο μας».