Ένα 24ωρο μένει για τον πρώτο γύρο των γαλλικών εκλογών, που είναι οι πιο διχαστικές της 5ης γαλλικής δημοκρατίας, με τις κάλπες της Κυριακής (30/6) να επιβεβαιώνουν την αυξανόμενη δημοτικότητα της ακροδεξιάς στη χώρα.
Η τελευταία δημοσκόπηση δείχνει ότι η ακροδεξιά συγκεντρώνει περίπου το 36% των ψήφων, κάτι που, εάν επιβεβαιωθεί και από το αποτέλεσμα των δυο γύρων, θα οδηγήσει τον «Εθνικό Συναγερμό» στην κυβέρνηση για πρώτη φορά από τότε που η χώρα καταλήφθηκε από τους Ναζί κατά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Σε αυτήν την περίπτωση, ο πρόεδρος Μακρόν, που διαμηνύει ότι δεν θα παραιτηθεί πριν από τη λήξη της θητείας του, το 2027, πιθανότατα θα αναγκαστεί να διορίσει πρωθυπουργό από το αντίπαλό του κόμμα, και, συγκεκριμένα, τον Ζορντάν Μπαρντελά.
Παράλληλα, οι τελευταίες δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι ο συνασπισμός του «Νέου Λαϊκού Μετώπου» των κεντρώων, αριστερών και Πρασίνων συγκεντρώνει περίπου το 28% των ψήφων και το κεντροδεξιό κόμμα του προέδρου Μακρόν, το Ensemble, περίπου το 20%.
Ποιοι είναι οι βασικοί «παίκτες»
Στα άκρα δεξιά, βρίσκεται το ακροδεξιό κόμμα «Εθνικός Συναγερμός», που έχει διευρυνόμενο προβάδισμα στις δημοσκοπήσεις, με τη Μαρίν Λεπέν να προσπαθεί να μεταρρυθμίσει το κόμμα που παρέλαβε από τον πατέρα της, Ζαν-Μαρί Λεπέν, το 2011.
Στους λόγους τους, στελέχη του «Εθνικού Συναγερμού» επιδιώκουν να απομακρυνθούν από τις αντισημιτικές δηλώσεις του παρελθόντος και την επιμονή για έξοδο από την Ευρωπαϊκή Ένωση, αν και το κόμμα διατηρεί τις βασικές, εθνικιστικές πεποιθήσεις για το τι σημαίνει να είσαι Γάλλος.
Σε κάθε περίπτωση, το νέο πρόσωπο του κόμματος είναι ο 28χρονος Μπαρντελά, ο οποίος ανέλαβε από τη Λεπέν την ηγεσία του κόμματος, κερδίζοντας το κοινό με τη ρητορική του ικανότητα και τη γνώση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης.
Μάλιστα, ο Μπαρντελά έχει υποσχεθεί να αντιμετωπίσει τη μετανάστευση, την ασφάλεια και το υψηλό κόστος ζωής, δίνοντας την υπόσχεση να μειώσει τους φόρους στα καύσιμα, το ηλεκτρικό ρεύμα και το φυσικό αέριο, αλλά και την ηλικία συνταξιοδότησης στα 60 έτη.
Δεύτερος, αλλά όχι καταϊδρωμένος έρχεται ο κεντροαριστερός συνασπισμός του «Νέου Λαϊκού Μετώπου», με την ονομασία να μην επιλέγεται τυχαία, καθώς πρόκειται για αναφορά στο αρχικό Λαϊκό Μέτωπο που πολέμησε τα ακροδεξιά κινήματα και κέρδισε τις γαλλικές εκλογές το 1936.
Το πολυσυλλεκτικό «Νέο Λαϊκό
Μέτωπο» παρουσιάζει το αναλυτικό
του σχέδιο για την αύξηση των μισθών,
τη θέσπιση ανώτατων ορίων τιμών στα
τρόφιμα, το φυσικό αέριο και το ηλεκτρικό
ρεύμα, τη μείωση της ηλικίας συνταξιοδότησης
στα 60 έτη και την ενίσχυση των μέτρων
για την καταπολέμηση της κλιματικής
αλλαγής.
Όπως δηλώνουν χαρακτηριστικά, οι αυξανόμενες δημόσιες δαπάνες θα πληρώνονται μέσω ενός συνδυασμού φόρων για τις επιχειρήσεις και τους πλούσιους.
Ωστόσο, η συγκεκριμένη θέση φαίνεται πως εγείρει κάποια ερωτήματα σε μια χώρα που είδε πρόσφατα την πιστοληπτική της ικανότητα να υποβαθμίζεται.
Εκτός από τους Σοσιαλιστές, τον συνασπισμό συναπαρτίζουν η Αριστερά, οι Πράσινοι και αρκετές αριστερές ομάδες, συμπεριλαμβανομένων των Κομμουνιστών και η «Ανυπότακτη Γαλλία» του Ζαν-Λυκ Μελανσόν, που έχει διεκδικήσει δύο φορές την προεδρία.
Την ίδια ώρα, το κεντρώο κόμμα συνασπισμού του προέδρου Μακρόν βρίσκεται στην τρίτη θέση, με τον Γκαμπριέλ Αττάλ, τον 35χρονο πρωθυπουργό της Γαλλίας να είναι ο κορυφαίος προεκλογικός παράγοντας που προβάλλει τις επιτυχίες που θεωρεί ότι έχει πετύχει ο Μακρόν, υπεραμυνόμενος των θέσεων του κόμματος για την ΕΕ και το περιβάλλον.
Όμως, η «κατρακύλα» του Μακρόν είναι αδιαμφισβήτητη, καθώς από τότε που επανεξελέγη για δεύτερη θητεία, το 2022, χάνοντας την απόλυτη πλειοψηφία στο κοινοβούλιο, ο Μακρόν χρησιμοποίησε εκτελεστικά διατάγματα αντί να περάσει από το κοινοβούλιο, συμπεριλαμβανομένης της αμφιλεγόμενης μεταρρύθμισης για την αύξηση του ορίου ηλικίας συνταξιοδότησης από τα 62 στα 64 έτη.
Κι όλα αυτά την ώρα που δεν μπόρεσε να αποτινάξει την εικόνα του αλαζόνα και του αποστασιοποιημένου από τους απλούς ανθρώπους πολιτικού, με γαλλικά ειδησεογραφικά μέσα να τον αποκαλούν – όχι άδικα - τον αποκαλούν συχνά «βασιλικότερο του βασιλέως».
Απίθανη η ήττα της ακροδεξιάς
Ιστορικά, οι Γάλλοι ψηφοφόροι έχουν καταφέρει να αποτρέψουν τη νίκη της ακροδεξιάς, κάτι που επιβεβαιώθηκε και το 2002 όταν ο Ζαν-Μαρί Λεπέν πέρασε στον δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών, με τους Αριστερούς ψηφοφόρους να στηρίζουν μαζικά τον συντηρητικό Ζακ Σιράκ, ο οποίος κέρδισε με 82%.
Ωστόσο, αυτή τη φορά αυτή η παράδοση μπορεί να μην ισχύσει, καθώς δεν είναι λίγοι οι ψηφοφόροι που θεωρούν ότι ο «Εθνικός Συναγερμός» δεν είναι πολύ ακραίος ή αδιάφορος προς τις αξίες της γαλλικής δημοκρατίας «Ελευθερία, Ισότητα, Αδελφοσύνη».
Μάλιστα, ορισμένοι ψηφοφόροι λένε ότι αντιλαμβάνονται μεγαλύτερη απειλή από τις αριστερές λαϊκιστικές ομάδες, παρά από το κόμμα την Λεπέν, με το ποσοστό των Γάλλων που θεωρούν ότι το ακροδεξιό κόμμα αποτελεί κίνδυνο για τη δημοκρατία να έχει πέσει κάτω από το ποσοστό εκείνων που λένε ότι είναι.
Αξίζει να σημειωθεί
ότι ο πρώτος γύρος ξεκινά την Κυριακή
30 Ιουνίου και θα ακολουθήσει δεύτερος
γύρος στις 7 Ιουλίου, με 49 εκατομμύρια
ψηφοφόρους με δικαίωμα ψήφου να επιλέγουν
577 βουλευτές.